"Bonifacius(1) [...] abbati monasterii Brewnouiensis(2) prope Pragam [...]. Exhibita nobis nuper pro parte [...] Diepoldi(3), prepositi monasterii Plagensis per prepositum soliti gubernari, Premonstratensis ordinis, Patauiensis diocesis, peticio continebat, quod olim ipse in causa, per eum contra Nicolaum Flanczel(4), qui se gerit pro canonico dicti monasterii, super eo, quod prefatus Nicolaus eundem Diepoldum de prepositura dicti monasterii, de qua, tunc certo modo vacante, olim predicto Diepoldo auctoritate apostolica extitit provisum, et postquam illam adeptus extiterat et aliquamdiu tenuerat ac possederat, prout tunc eciam tenebat et possidebat, pacifice et quiete, de facto spoliaverat seque in ipsa prepositura violenter intruserat ipsam[que] occupaverat et detinuerat ac detinebat indebite occupatam, fructus percipiendo ex eadem, mota et apud sedem apostolicam coram quibusdam ex [...] sacre Romane ecclesie cardinalibus ex commissionibus apostolicis diucius ventilata(5) tres pro se, per quas inter cetera Nicolaus a detencione et occupacione predicte prepositure amotus, et Diepoldus predicti ad illam restitutus et reintegratus, ipseque Nicolaus in fructibus ex dicta prepositura a tempore spoliacionis eiusdem perceptis et in expensis in huiusmodi causa factis condempnatus extitit, diffinitivas sentencias reportavit et super execucione huiusmodi sentenciarum necnon ||
satisfaccione fructuum et expensarum huiusmodi, que quidem expense ad certas florenorum auri summas taxate fuerunt, nostras ad [...] episcopum Aquensem(6) ||
necnon [...] abbatem monasterii in Alto Uado(7), Pragensis diocesis, ac [...] officialem Pragensem, eorum nominibus propriis non expressis, sub certa forma litteras impetravit, quodque bone memorie Petrus, episcopus Aquensis primo in huiusmodi execucionis procedens negocio solus, prout ex forma earundem poterat litterarum, nonnullos processus fecit in talibus fieri consuetos, monens inter alia predictum Nicolaum, ut eandem preposituram predicto Diepoldo libere et omnino dimitteret necnon de fructibus perceptis ac florenorum summis huiusmodi pro dictis expensis satisfaceret infra certum terminum peremptorium competentem tunc expressum, alioquin in eundem Nicolaum ac contradictores quoslibet et rebelles excommunicacionis, in conventum vero dicti monasterii suspensionis ac in ipsum monasterium interdicti sentencias promulgabat, et licet huiusmodi processus ad Nicolai necnon conventus predictorum et singularium personarum ex huiusmodi conventu indubitatam noticiam legitime pervenissent, idem tamen Nicolaus ac conventus et nonnulli canonici dicti monasterii sive quamplures singulares persone ex huiusmodi conventu processibus ipsis vilipensis eisdem parere infra dictum terminum seu eciam postea contumaciter non curarunt neque curant, et licet eciam postea dictus abbas ulterius in huiusmodi execucionis legitime procedens negocio, prout eciam ex eadem forma poterat, predictas sentencias in eisdem processibus latas aggregaverit necnon successive Nicolai et conventus et aliorum canonicorum sive personarum huiusmodi, complicum dicti Nicolai in hac parte, crescente contumacia auxilium brachii secularis invocaverit, tamen predicti Nicolaus et alii canonici et quidam alii eorum complices in hac parte in reprobum sensum dati, eundem Diepoldum impediverunt et impediunt ac fecerunt et faciunt, quominus dicte prepositure possessionem vigore dictorum processuum assequi potuerit sive possit, et nichilominus easdem sentencias in eisdem processibus latas sustinuerunt, prout sustinent, animis induratis [...]. Quare pro parte dicti Diepoldi nobis fuit humiliter supplicatum, ut providere sibi in premissis de oportuno remedio dignaremur. Nos igitur [...] discrecioni tue [...] mandamus, quatinus legitimis per eosdem episcopum et abbatem super hiis habitis servatis processibus, ad ipsarum litterarum execucionem ulterius faciendam, si et prout expedire videris, auctoritate nostra procedas, et nichilominus omnes clericos et ecclesiasticas personas in premissis culpabiles sive predictum Diepoldum, quominus huiusmodi possessionem prepositure predicte adipisci et tenere pacifice possit, presumpserint impedire, auctoritate predicta moneas, ut infra certum terminum peremptorium competentem, de quo tibi videbitur, ab impedimentis eisdem omnino desistant, alioquin ipsos omnibus beneficiis ecclesiasticis, que tunc obtinebunt, auctoritate predicta prives et amoveas realiter ab eisdem, ac eciam reddas inhabiles ad predicta et quecumque alia beneficia ecclesiastica imposterum obtinenda, et eciam omnes ecclesias infra quatuor miliaria ab eodem monasterio circumcirca distantes simili supponas ecclesiastico interdicto, quod et eciam huiusmodi interdictum in eodem monasterio positum ut prefertur facias eciam sub pecuniariis et aliis formidabilibus penis, de quibus eciam tibi videbitur, tamdiu inviolabiliter observari, donec Nicolaus et alii canonici necnon complices et culpabiles in hac parte predicti processibus ipsis efficaciter et humiliter pareant et absolucionis beneficium a sentenciis ipsis in eisdem processibus, ut premittitur, latis meruerint obtinere [...]. Datum Rome, apud sanctum Petrum, sexto idus junii, anno quarto decimo."

Source Fulltext: Pichler, Isfried H., Urkundenbuch des Stiftes Schlägl, Aigen i. M., 2003, Nr. 229, S. 233-235