XVII.

QB'ALITER WILLELMOS, CASTELLANUS SANCTI ADDOMARI, BECOGNOVIT SE, CORAM PHIL1PPO, COMITE FLANDRIE, INJUSTE CALUMPNIAR1 PALUDEM DE ONDBMONSTRB ET PISCATIONEM IN MERA.

Paludem quoque de Salpervinc et veteri monasterio idem abbas adversus castellanum sancti Audomari Willelmum, qui omnes pa- ludes in vicinia sui castri ad feodum suum pertinere dicebat, data magna pecunie quantitate, non tam detinuit quam redemit. De aqua eciam Mera dicta ab eodem castellano multas et graves calumpnias sustinens, injure suo retinendo multum laboravit, empta ab ipso et ejus homine Gerardo Honwa palude plusquam quadraginta mensu- rarum, eidem Mera adjacentium, uti hec carta testatur.

PARS TERTIA. — CONTINUATORES SIMONIS. 339

EXEMPLAR HUJÜS RECOC.NITIONIS.

« In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, amen. Ego Philippus, Dei gratia, Flandrensium comes, notum fatio presentibus et futuris, quod controversia, que inter Godescalcum, abbatem sancti Bertini, et Willelmum, castellanum Sancti Audomari, pro quibusdam palu- dibus, diu versata est, hoc tandem modo sopita est. Cum ecclesia sancti Bertini paludem de Ondemonstre, a Kesgate usque ad Elsled, et paludem de Honle, sexaginta et eo amplius annis, liberas et in pace possedisset, Willelmus, castellanus sancti Audomari, eidem ecclesie multas et graves molestias super his intendit. « Tandem, in se reversus, sumpto altiori consilio, in sollempni curia mea, apud Sanctum Audomarum, in presentia mei et hominum meo- rum, de injusta calumpnia , injuria sua recognita, omni jure , quod supra predictas paludes clamaverat, propria se attestatione privavit, et cum exfestucatione verpivit. Quo facto, Godescalcus abbas, meo consilio, prefato castellano viginti quinqué marchas largitus est. Postmodum vero prefatus Willelmus castellanus, quo- rumdam depravatus consilio, magnam partem piscature, que Mera dicitur, sibi injuste usurpavit, dicens aquam illam suam paludem, magna ex parte, operuisse: pro qua re gravis inter ecclesiam sancti Bertini et ipsum iterum controversia orta est. �?а�? itaque contro versia aliquandiu inter eos durante, predictus castellanus, sumpto meliori consilio, in curia mea, Bergis, injuriam super hoc et super predictis paludibus in publico et manifeste recognovit. Paludem quoque suam, quam juxta Mere ripam habuit, a cruce Nienverled usque Hindringled, id est Bovinghemsuab, habentem unam men- suram in latitudinem, in manu mea, quia de feodo meo erat, mi- chi reddidit. Deinde facta exfestucatione, audito hominum meorum juditio, quod idem castellanus nichil amodo juris in eadem palude liaberet, ecclesie sancti Bertini in elemosinam imperpetuum libere possidendam concessi. Castellanus vero, pro pace inter ecclesiam sancti Bertini et ipsum conservanda, et omni calumpnia deinceps

43.

reprimenda, sexaginta tres marchas ab abbate accepit; et, ut predic- tam paludem ab omnium calumpniantium oppressione securam et liberam conservaret, me fidejussorem constituit. Ne autem hoc in posterum infirmare présumât aliquorum improbitas, hoc, tarn si- gilli mei impressione, quam fidelium testium qui interfuerunt auc- toritate, ita roborari feci, �? Testes:

«Robertij's, prepósitos sancti Audomari. Alexis, abbas Bergensis. Alexander, prepósitos de Vuatenis. Wido, castellanus Bergensis. Ricolphus, monacus de Claro Marisco. Henriccs Rastel, et alii plures.

« Actum est anno Domini м° c° lxx° secundo. »