CXVIII.

DE SUCCESSOHE EJUS DOMNO SIMONE.

Bertinienses vero, accepta a metropolitano licentia, quendam a puero nutritum in eodem cenobio, nomine Simonem, virum reli- giosum, nobilem et bene litteratum, sed impeditioris lingue, sub- stituerunt, incarnationis dominice anno supra relato. Qui dum, tem pore Lamberti abbatis, jussu ejusdem patris, per nonnulla Flandrie cenobia orclinem corrigendo introduxisset, etiam eidem infirmanti vicariushujusloci, ut superiuspositum est, substituitur. Postmodum J quoque, tempore Johannis abbatis supradicti, post Odonem, vene- rabilem Alciacensem abbatem, eidem loco abbas subrogatus est, et per Johannem Morinensem episcopum con'secratus. Quam ecclesiam cum quadriennio strenue gubernasset, post recessum predicti Johan nis, saneti Bertini, electione communi hujus loci monachorum, per Milonem Morinorum antistitem, hue adduetus est, incarnati Verbi anno м° c° tricésimo primo, et in sede principali abbatis sollemp- niter collocatus; et vix quinquennio post hec abbatisavit, quia nec- dum processus inter nos et Cluniacenses sopitus erat. Quocirca In- nocentius Cluniacensium petitioni acquievit, litteras congregationi huic dirigens, ut suum electum, non propter persone inidoneitatem^ sed electionem indiscretam, deponerent. Quibus perlectis, repente abbas noster cessit, et locum sue nativitatis, Gandavum, petiit, usque in ullimis vite sue diebus ibi commorans.

PARS SECUNDA. — SIMONIS LIB. III. 505

LIBER TERTIUS.

PROLOGUS.

Sithienses vero, perterriti litteris apostolicis, quibus preceptum est ut, remoto predicto Simone, abbatem Cluniacensium eligerent consilio, cum Milone episcopo, incarnationis Christi anno centesimo tricésimo sexto, Romam profecti sunt, jam Remis celebrato concilio ab eodem papa Innocentio, et a Galliis Romam reverso. A quo li- centiam libere electionis, secundum regulam sancti Benedicti et secundum morem antiquorum, vix emungendo impetrantes, reversi sunt, et de electione cum ceteris tractare ceperunt. Sed, cum diverso spiritu in diversa trahentes per multos variarentur, tredecim men- sium sine abbate pertransiit spatium, nobis nunc ilium, nunc istum, usque ad sextum eligentibus. His diebus multa cenobia cremantur: scilicet sancti Petri Corbiensis, Audoeni in Rothomago, sancti Jo hannis in Monte, juxta Morinum, et alia in Brabantie, Hanonie et Anglie finibus. In Arkes, sancti Bertini villula, mérita beati presulis Folquini effulsere, de ipsius sancti pigneribus ab incendio intactis.

DE HUJUS SIMONIS ABBATIS AMORE AD ECCLESIAM.

Quantum amoris habuerit Sithiensis ecclesie fratribus, venerabilis Simon abbas, posteris reliquit scripto. Nam, a tempore abbatis Rode- rici usque ad Leonis electionem inclusive, gesta abbatüm erudito, ut apparet, descripsit stilo. Leonio item, suo successori, vitam agii patris Bertini, heroico versu descriptam, obtulit; cujus prefatio sub sequenti forma habetur:

Filius et frater mérito luus, o pia maier, Laudibus immensis celebérrima plebs 1 Sithiensis ,

1 Plebs, i. e. ecclesia, parocbia.

39

Unam cum reputem libi non satis esse salutem, Me con ferre putes tibi cum pâtre mille salutes. Ergo fave Simoni, queso, pater alme Leoni, Cui quod concepi dudum, modo scribere ccepi, Laude Dei, festa nostri patris indita gesta, Rore velud verno, perfusus amore paterno. Ex quibus ille bonus bumilis pater atque patronus Plurima que gessit bene gesta silendo repressit, Dissimulans crebris virtutibus esse Celebris, Ne dubius staret, si signis fama volaret. Quam quia vitavit, dum se nihil esse pu ta vit, Scripta semel vita, scriptis quoque bis repetita, Fanda magis late, nimia transit brevitate. Que tarnen affatu celebrique notata relatu, Hinc patre subíalo, sed Sanctis associate, Quammultis veré referentibus hec patuere. Nos, qualicunque sermone loquimur, utrumque Et quod celavit et quod stilus abreviavit Ut depromamus, tandem sic incipiamus. Nobilis urbs, gaude celebri Constan lia, laude, Prole Deo grata, Pbebo magis irradiate, Ad laudem Christi que gignere promeruisli Bertinum magnum, quasi fons de ilumine stagnum , Quod rigat et inundat, parat, et dape semper habundat. Nec minus elalam , sed te magis esse beatam , Conjubilans, multa libi dico laude; resulta, Inclita Flandrensis gens, et sacra plebs Sithiensis, Est tibi namque datus, non ex te sanguine natus.

Et cetera que secuntur. Ex quibus Versibus sumpti sunt suprame- morati in capitulo abbatis Arnulpbi primi1. Cumque jam fatus dom- nus Symon annis duodecim in Ganda stetisset, regressus ad monas- terium, clausit in bonis dies suos, sicut infra dicetur2.

1 Hos versículos , parum ad rem nos- libri II cbartulario Simonis a quodam ejus Iram facientes, praetermisimus. continuatore vel a librario adjecta sunt.

1 Prologue liujus libri III et caput cxvn

PARS SEGUNDA. — SIMONIS LIB. III. 307

DE ABBATE LEONIO SIVE LEONE.

i

Placuit tandem nabis, Deo inspirante virorumque prudentium consilio sufïragante, super vitulum novellum cornua producente et úngulas, domnum videlicet Leonium, Laubiensem abbatem l. Qui, ex nobilioribus Furnensis populi originem ducens, curialiter educa- tus et curialibus moribus instructus, patrui ac patris officio jam adul- tus perfungitur. Hii namque secretorum curialium consiliis et nego- tiis assidui, elemosinam comitum Flandrensium ad usus pauperum Christi administrarant. A quorum mundiali consuetudine mente de- generans, cum viginti quatuor esset, annorum, curiam cum mundo despitiens et Christi pauperes Christo relinquens, Aquiscincti mo- nacus efficitur sub venerabili Alviso, qui de monacho Sithiensi abbas Aquicinensis, et de abbate factus est, post beatum Vedastum, ter- cius episcopus Atrebatensis. Sed, cum ea tempestate, zelo Dei et virorum religiosorum studio ferventi, gallicane ecclesie de dissolu- tione adnormam converterentur regularis discipline, idem episcopus jamdudum sentiens prefatum Leonium regularis temperie tyrocinii disciplinabiliter morigeratum, animadvertit hune monasterial regi- monio perutilem et ydoneum.

DE ECCl.ESIA I.AUBIENSI.

Sicque ejus suffragante auxilio, archipresul Remensis Laubiensi hune prefecit cenobio. Quod a beato Ursmaro, Leodicensi pontifice, fundatum, et liberali munificentia Christicolarum adeo est dita- tum, ut tune temporis, insignius tocius Leodicensis et Cameracensis diócesis celebraretur ecclesiis. Apostólica quoque tanta honoratum est prerogativa, ut abbates ejusdem cenobii in celebratione missarum 1 Hic aliquid déesse videtur.

39.

pontificalibus uterentur indumentis, vicesque pontificis agerent in Leodicensi ecclesia, quando id exigebat episcopalis absentia. Exte riora nichilominus ejusdem ecclesie, ad similitudinem dispensationis mense Salomonis 1 ita erant ordinate, ut duodecim prepositi, sin- guli singulis mensibus anni, administrarent omnia que ad victum inibi servientibus et hospitibus supervenientibus erant necessaria. Verum tante divitie ad tantam magnitudinem paupertatis pervene- runt et inopie, ut vix fratribus sufficerent subsidia vite. Accingitur itaque ille novus ad opus Dei; curtes desolatas restaurât, ad culturam terre eatenus neglectam congrua instrumenta et animaba préparât, intus et exterius diruta reedificat, incomposita disciplinabiliter com- ponit et ornât, hostes imminentes ecclesie turbat et exturbat, adeo- que in brevi in cultu religionis et in abundantia rei proficit exterioris, ut, coadunatis plusquam septuaginta fratribus, omnia administrare! sufficientia.