Ego itaque in Dei nomine Liubolfus, filius Wolfkisi, necnon et ipse filius meus nomine Wolfkisus, de meis generatus lumbis, pari eonsilio pro animarum nostrarum remediis vel pro aeterna retributione tradimus ad monasterium sancti G a Ili quicquid in hac presente die visi sumus jure hereditatis possidere paternico hereditate seu adquisitione in villa, que dici- tur Madelolteswilare,1 et in quocumque loco visi sumus habere, extra mancipia omnia, sicut diximus, ad prcfatum tradimus monasterium, cum pratis, silvis, aquis aquarumque de- cursibus, mobilibus vel inmobilibus vel quicquid dici aut nominari potest, preter mancipia sicut dicimus, reliqua omnia, ceu diximus, ad memoratum deligavimus monasterium; ea videlicet ratione, ut annis singulis inde censum persolvamus tempus vite nostre, videlicet dimidium solidum in quocumque potuerimus precio. Similiter et cuncta posteritas nostra faciat de utraque sexu generata legitime.

Si quis vero, quod fieri non credo, si ego ipse aut ullus de heredibus meis contra hanc traditionem venire voluerit aut eam inrumpere conaverit, ad fiscum multa conponat, id est auri untias II, argenti pondera IIII coactus persolvat, et hoc quod inchoavit non obteneat, sed presens traditio omni tempore firma et stabilis permaneat cum stipulatione subnexa. Actum in ipso monasterio publice, presentibus quorum hic signacula continentur. Signum ipsius Liubolfi. sig. Wolfkisi filii ejus consentienti. sig. Reginbalde sig. Roadleihi. sig. Wenilonis. sig. Alberichi. sig. Reginharti. sig. Hartperti. sig. Roadharii.

Karolinger. Ludwig der Fromme (813)814—840. 231

sig. Buasinis. sig. Liutolfi. sig. Engilberti. sig. Hartberti. sig. Oatonis. sig. Liu- tharti. sig. Theotpaldi.

Ego itaque in Dei nomine Wolfcoz indignus levita rogatus scripsi et subscripsi. Notavi die dominica, VIIII kal. novemb., regnante domno nostro Hludowico imperatore anno V, et sub Rihwino eomite.

Urk. St. Gallen II. 23. — Abdruck: Cod. Trad. 139 n. 227. Neugart I. 172. 1 Madetschwil, Kirchgemeinde Russikon, Kanton Zürich.

Original des Wolfcoz; s. Urk. 228. — Auf dem Rücken des Pergaments steht der Hauptinhalt der Urkunde sammt den Zeugen in Form einer kurzen Notiz.

Das Datum passt genau auf die Epoche vom 28. Januar 814.