De Heremitis¹ et de Monte sancte Marie² abbatibus et preposito de Oningin³ Constantiensis et Curiensis diocesum. In presentia dilecti filii P. de Collemedio⁴ capellani nostri, quem H. diacono et M. procuratori H. Constantiensis prepositi⁵ dedimus auditorem, diaconus proposuit memoratus, quod, cum a karissimo in Christo filio nostro F. illustri rege Sicilie in Romanorum imperatorem electo⁶ ad ecclesiam de Montigil^a)7, in qua idem rex ius patronatus obtinet, fuisset diocesano episcopo canonice presentatus, dictus diocesanus reprobri Ottonis⁸ timore vires adhuc in partibus illis habentis^b), qui postquam fuerat excommunicatione legatus eidem presentaverat prepositum antedictum, ipsum admittens eundem Henricum ad ipsam ecclesiam^c) admittere recusavit. Cumque idem H. venerabili fratri nostro Curiensi episcopo⁹ et coiudicibus suis a bone memorie J. papa predecessore nostro¹⁰ nogotium^d) ipsum obtinuisset committi fine debito terminandum, idem in causa ratione previa procedentes et approbantes, quod a dicto rege factum fuerat in hac parte, ipsam ecclesiam adiudicarunt diacono memorato et, quod de dicto preposito per excommunicatum minus canonice factum extiterat irritato, venerabili fratri nostro Constantiensi episcopo¹¹ loci diocesano mandarunt, ut ipsum institueret in ecclesia supradicta, qui mandatum eorum prout decuit executioni demandans scripsit parrochianis ecclesie antedicte, ut ipsi tamquam rectori suo in omnibus obediret^e). Prepositus vero de predictis omnibus nulla prorsus habita mentione ad prepositum de Scuriget¹² et conudices^f) suos contra dictum decanum^g) super ipsa ecclesia eiusdem predecessoris nostri litteras impetravit, qui cum ei locum assignarent suspectum, ad quem sine periculo corporis accedere non audebat, nec ei vellent alium locum, ad quem tute posset accedere, assignare, sufficientem procuratorem destinavit ad presentiam eorundem, quem iidem iudices admittere noluerunt, propter quod prefatus diaconus sedem apostolicam appellavit. Iudices vero legitima eius appellatione contempta protulerunt excommunicationis sententiam in eundem. Nominato itaque diacono propter hoc ad sedem apostolicam accedente prefatus predecessor noster ad petitionem ipsius dilectis filiis abbati sancti Galli¹³, preposito de Gutgal.^h)14 et Octoni canonico Curiensi mandavit, ut, si res taliter se haberet, denuntiarent prefatam excommunicationis sententiam esse nullam et facerent clericum memoratum appellatione remota pacifica ipsius ecclesie possessione gaudereⁱ⁾, contradictores per censuram ecclesiasticam compescendo. Partibus igitur in eorundem iudicum presentia constitutis predictus diaconus cum instantia postulavit mandatum apostolicum effectui mancipari. Set pars adversa proposuit, quod numquam idem diaconus appellasset, immo tamquam contumax fuerat a predictis iudicibus excommunicationis vinculo innodatus, quod incontinenti se probaturum obtulit per testimonium iudicum predictorum. Verum nominatus diaconus proponens predictos iudices contra se post appellationem legitimam processisse ac eorum testimonium contra eum^k) sedem apostolicam appellavit, cuius appellationi abbas et coniudices sui humiliter detulerunt, quam appellationem eodem diacono prosequente adversarius eius non venit per sex menses et amplius expectatus nec pro se curavit sufficientem mittere responsalem. Set quendam nuntium ad impetrandum et contradicendum transmisit, quo ad prosequendam appellationem minus idoneo reputato idem predecessor noster videns, quod idem diaconus legitime appellarit et quod pars adversa negativam se probaturum offerret, videlicet quod non appellans set contumax procurator diaconi a suis iudicibus recessisset, . . preposito sancti Lucii¹⁵, S. et H. canonicis Curiensibus apostolicis dedit litteris in mandatis, ut, si eis de premissis constaret nullam esse prefatam excommunicationis sententiam, nuntiantes sepefatum diaconum sublato cuiuslibet contradictionis et appellationis obstaculo facerent ipsius ecclesie pacifica possessione gaudere. Coram quibus partibus constitutis petiit idem diaconus mandatum apostolicum adimpleri. Fuit autem ex adverso responsum, quod per rescriptum illud iudices procedere non debebant pro eo, quod apparebat in ipso suspitio manifesta et quia per falsam suggestionem et suppressionem veritatis videbatur obtentum, suspitionis quidem arguebatur ex eo, quod in quadam sui parte rescriptum erat abrasum et in alia dissueta construetio videbatur, falsitatem vero dicebat in eo predictum diaconem^g) suggessisse, quod dixit ipsum prepositum ab Ottone, cum^l) erat excommunicatione ligatus, misse presentatum episcopo antedicto, cum in veritate fuerit a predicto rege Sicilie presentatus. Hiis igitur et aliis propositis coram auditore predicto idem habito de mandato nostro consilio venerabilis fratris nostri Albanensis episcopi¹⁶ et aliorum prudentum denuntiavit excommunicationis predicte sententia sepefatum diaconum non teneri. Et quia de multis articulis coram ipso capellano propositis, qui plurimum facere videbantur ad causam nobis fieri non potuit plena fides de ipsius diaconi et alterius partis procuratoris assensu causam ipsam vobis duximus comittendam per apostolica scripta mandantes, quatinus iuxta formam mandati predicti predecessoris nostri appellatione remota in ipso negotio ratione previa procedatis, contradictores per censuram ecclesiasticam sublato appellationis obstaculo compescentes. Provisuri attente ut, si tu fili abbas de Monte sancte Marie iudex datus a nobis suspectus a parte prepositi memorati merito fueris reputatus, vos fili abbas de Heremitis et preposite de Oningin in ipso negotio nichilominus sublato appellationis obstaculo procedatis. Dat. Laterani, XII. kl. aprilis, pontificatus nostri anno primo.

Source Fulltext: Chartularium Sangallense III, Nr. 1045, S. 110-111.