. . abbati sancti Galli¹ Constantiensis diocesis. Exhibita nobis dilecti filii magistri Conradi de Friburg² rectoris ecclesie de Woluenwiller³ Constantiensis diocesis petitio continebat, quod, cum causa, que inter ipsum et Conradum clericum natum quondam C. Snewelin⁴ de Friburg militis eiusdem diocesis super eadem ecclesia orta extitit, per appellationem partis alterius ad sedem apostolicam delata fuisset, nos primo in ea dilectum filium magistrum Gregorium de Neapoli⁵ capellanum nostrum dedimus partibus auditorem, qui cognitis eiusdem cause meritis et iuris ordine observato de quorundam fratrum nostrorum et aliorum peritorum consilio necnon ipso rectore et curatore clerici supradicti presentibus diffinitivam pro eodem rectore sententiam promulgavit. Et licet idem curator nomine ipsius clerici a sententia ipsa duxerit ad nostram audientiam appellandum nosque super hoc dilectum filium nostrum H. tituli sancte Sabine presbyterum cardinalem⁶ dederimus partibus auditorem, quia tamen nec curator dictus in termino sibi ad prosequendum appellationem eandem a supradicto capellano prefixo et postmodum aliquandiu expectatus et citatus pluries in audientia publica nec aliquis ydoneus responsalis pro dicto clerico coram eodem cardinali comparere curavit, idem cardinalis dictam diffinitivam sententiam diligenter inspiciens eamque per instrumenta et acta iudicii plene examinans, quia eam invenit rite prolatam, de iuris peritorum consilio prefato rectore presente pronuntiavit pro parte ipsius clerici male appellatum et a supradicto capellano bene pronunciatum fuisse, appellationem huiusmodi decernens^a) iniustam et sententialiter confirmans sententiam supradictam, prout in patentibus litteris tam super diffinitiva eadem quam super huiusmodi pronuntiatione cardinalis prefati confectis ac sigillis capellani et cardinalis ipsorum signatis plenius continetur. Nos itaque prefati rectoris supplicationibus inclinati diffinitivam et pronunciacionem easdem provide^b) latas ratas et firmas habentes eas per nostras litteras duximus confirmandas. Quocirca mandamus, quatinus sententiam et pronunciationem easdem per te vel per alium executioni debite auctoritate nostra demandes. Non obstante, si aliquibus a sede apostolica sit indultum, quod suspendi vel interdici aut excommunicari non possint, sive aliqua indulgentia sedis eiusdem, per quam huiusmodi executio impediri valeat vel differri et de qua seu cuius toto tenore oporteat in nostris litteris fieri mentionem. Contradictores etc. Dat. Viterbii⁷, VII. id. febr. anno quarto.

Source Fulltext: Chartularium Sangallense III, Nr. 1583, S. 421-422.