Alexander episcopus servus servorum dei dilecto filio Eberhardo de Sulze¹ archidiacono in ecclesia Argentinensi² salutem et apostolicam benedictionem. Intellecto quod monasterium Augiense³ ad || Romanam ecclesiam nullo medio pertinens ordinis sancti Benedicti Constantiensis diocesis, quod florere in spiritualibus et habundare in temporalibus consuevit, occasione discordie inter . . abbatem⁴ || et monachos ipsius monasterii et quosdam milites suscitate collapsum erat adeo in utrisque, quod non remansisset aliquis in eodem, curam et administrationem ipsius in spiritualibus dilecto filio || . . abbati monasterii sancti Galli⁵ eiusdem diocesis usque ad nostre beneplacitum voluntatis duximus committendam, sperantes quod idem monasterium Augiense per ipsius abbatis industriam et potentiam reformari ac possessiones et castra ipsius a malignorum incursibus poterunt defensari. Verum, sicut accepimus, venerabilis frater noster . . Constantiensis episcopus⁶, qui iura ecclesie Romane conservare tenetur, mittens falcem in alienam messem, sigillum conventus dicti monasterii sibi procuravit a quibusdam ipsius monachis assignari et quoddam castrum ad monasterium predictum pertinens ac insulam, in qua est situm monasterium memoratum, ad monasterium ipsum spectantem pro sua occupans voluntate, quosdam monachos predicti monasterii et quosdam milites et homines ipsius ad prestandum sibi fidelitatis iuramentum temerarie induxit, per hoc intendens quodammodo supradictum monasterium sue subicere ditioni in grave predicti monasterii preiudicium et apostolice sedis iniuriam et contemptum. Ne igitur nos, qui aliorum iura volumus illesa servari, ius nostrum et ecclesie Romane negligere videamur, eidem episcopo in virtute obedientie nostris damus districte litteris in preceptis, ut diligenter attendens, quantum in hiis excesserit, iura nostra et predicte ecclesie occupando dictum sigillum, castrum et insulam predicta necnon alia bona omnia prefati monasterii, que obtinet et ad manus suas pervenisse noscuntur, eidem abbati sancti Galli sublato cuiuslibet dilationis et difficultatis obstaculo restituere non postponat et monachos, milites et homines predictos absolvat ab huiusmodi iuramento, preceptum nostrum taliter impleturus, quod de transgressione ac inobedientia reprehendi non possit et nos contra eum aliter procedere non cogamur. Quocirca discretioni tue per apostolica scripta mandamus, quatinus, si dictus episcopus preceptum nostrum super hoc neglexerit adimplere, tu eum ad id auctoritate nostra appellatione remota compellas, invocato ad id, si necesse fuerit, auxilio brachii secularis, non obstante si predicto episcopo a sede sit indultum eadem, quod interdici, suspendi vel excommunicari non possit per litteras apostolicas, que de indulto huiusmodi plenam et expressam non fecerint mentionem, sive qualibet alia indulgentia sedis predicte, de cuius toto tenore oporteat in nostris litteris plenam et expressam mentionem fieri et per quam effectus presentium impediri valeat vel differri. Dat. Viterbii⁷, III non. maii, pontificatus nostri anno quarto.

Source Fulltext: Chartularium Sangallense III, Nr. 1588, S. 424-425.