Rudolffus dei gratia Romanorum rex semper augustus universis sacri Romani imperii fidelibus gratiam suam et omne bonum. Dignum iudicat nostra serenitas, ut illorum vota gratiosius admittamus et eorum desideriis benignius occurramus, qui sacri Romani^a) principibus dive recordationis imperatoribus et regibus fideliter adheserunt nec ab ipsorum serviciis se aliquatenus averterunt. Cum itaque dilectos fideles nostros et imperii cives in Ryneck¹ tales fuisse et nunc esse fide cognoverimus oculata eademque experimentis cercioribus sint probata, nos eosdem prosequentes affectu gratie specialis iura et libertates eisdem a dive recordationis imperatoribus et regibus nostris predecessoribus ipsis traditas et concessas presentibus innovamus, innovatas huius nostre maiestatis decreti munimine confirmamus, promittimus itaque dictis civibus pro munere gratie specialis, quod nos eandem civitatem nobis et imperio attinentem numquam alienabimus obligabimus aut^b) commutabimus, volentes idipsum a nostris successoribus inconvulsum perpetuitate temporis observari. Item statuimus, quod nullus iudex publicus aut dux neque comes aut quislibet ex iudiciaria potestate ipsos super possessionibus iuri forensi ipsorum civitatis subiacentibus et in aliis causis secularibus quibuscumque nisi coram ministro vel nostro procuratore ibidem locato et nomine nostro substituto poterit aliquatenus convenire. Preterea proscriptio ducis comitis vel alterius iudicis ratione iudicii cuiuscumque ipsorum civium intrare non debet vel attingere civitatem. Ipsorum eciam opidum tali iure et libertate uti debet videlicet, quod quicumque extraneus servilis condicionis a predictis civibus recipitur in concivem, si idem per spacium unius anni sine impeticione et receptione domini sui in dictorum civium opido commoratur, ita si ipsum dominus scit in opido residentem, deinde liber et solutus ab omni servitio sui domini penitus permanebit. Si autem ab eodem cive recepto servicium a suo domino postulatur, ita cum si infra terminum illius primi anni convincitur de iure ad servitutem pertinente, quidquid nostre regie maiestati de ipso nomine servicii dabitur, dominus in tercia parte penitus contentus esse tenetur. Insuper si proprius alieuius domini convictus ad servitutem in sepe dictorum civium moritur civitate, domino tercia pars rerum mobilium cedit, ita si ibi carnales heredes esse videntur^c), si non, tunc domino medietas mobilium assignatur. Item si aliquis homo advocaticius in ipsorum opido est residens, advocato de sua persona aliquod servicium facere non tenetur, si autem idem advocaticius viam carnis ingressus fuerit universe, ecclesie, ad quam spectare videtur, quidquid iuris eadem ecclesia in ipso vel in hiis, qui sunt eiusdem condicionis, habere videtur, dabitur sine dolo. Quicumque etiam aliquod predium ad forum pertinens eorundem civitatis ratione empeionis vel hereditatis per spacium unius anni et unius diei in quieta tenet possessione, ita si infra terminum predictum secundum iuris formam non contradicitur reclamando, ullo reclamante in provincia existente, decetero id predium^d) pacifice possidebit, nullus etiam miles nec monachus predium^d) aliquod in civitate predictorum civium hereditario iure acquirere poterit nec tenere. Et si aliquod predium alicui cenobio vel aliis personis religiosis dabitur propter deum, infra terminum unius anni vendere tenentur, quod si facere neglexerint, tunc proprietas illius predii ad heredes proximos tradentes^e) succedet libere et quiete. Quicumque eciam puer cum rebus propriis a suis parentibus separatus sine carnali herede de hac luce emigrabit, eadem hereditas in patrem vel in matrem cadet evidenter, si autem ibi parentes esse non videntur, tunc in proximum heredem ex parte patris sue matris de iure cadet hereditas antedieta. Predicta omnia et singula ob favorem civitatis et civium^f) Ryneck confirmamus et roboramus et imperpetuum duratura. In cuius rei testimonium presens scriptum sigilli nostri munimine iussimus roborari. Dat. VII idus maii indicione quarta, anno domini M°CC LXXVI°, regni vero nostri anno tercio.

Source Fulltext: Chartularium Sangallense IV, Nr. 1971, S. 145-146.