Sigismundus dei gratia rex Hungariae etc., sacri Romani imperii vicarius generalis et regni Boemiae gubernator¹, universis et singulis, ad quorum notitiam praesentia pervenerint, salutem et incremento regalis gratiae salubrioribus ad vota successibus habundare! Inter tot et tantas laboris nostri curas, quibus circa dispositionem creditorum nobis regnorum animus noster invigilat, cura exterioribus occupati internae devotionis actibus pro voto nequeamus intendere, tamen si obmissa et pro parte neglecta salutis merita aliunde piis actibus reparare contendimus, profecto in hiis quae salutis nostrae sunt, speramus et praesumimus vobis non mediocriter providisse. Hinc est quod nos considerata ex omni parte opportunitate non modica religiosorum abbatis et conventus monasterii Sanctae Coronae, in primis quomodo per exactiones graves et assiduas ac ex cottidiana multorum advenarum f'requentia graviores expensas et praesertim per descensum nostrum campestrem in praedicto eorum monasterio habitum ipsum monasterium in bonis suis per circumquaque adeo consumptum, ymmo vastatum et extenuatum sit, ut vix per longa dierum tempora ad statum debitum reformari valeat et reduci. Cuius rei causa et alias piis et rationabilibus ipsorum abbatis videlicet et conventus petitionibus inclinati, ipsis et eorum monasterio infrascriptain gratiam auctoritate nostra gubernatoria et de speciali consensu ac voluntate tunc praesentis serenissimi principis domini Wenceslai Romanorum et Boemiae regis fratris nostri carissimi duximus faciendam, ita videlicet quod universas et singulas bernas ac dationes quaslibet in quibuscunque pecuniarum summis et quotiescunque regali camerae Boemiae per eosdem dari consuetas ipsis et eorum monasterio per et infra quinquennium continuum a data praesentium indulgemus plenarie ac vigore praesentium gratiosius relaxamus, quos etiam scilicet abbatem et conventum ac universos eorum homines de universis bernis huiusmodi tanquam realiter camerae regiae persolutis ipsius fratris nostri nomine et auctoritate nostra praedicta nec non vigore praesentium quittos penitus ac liberos reddimus et solutos, mandantes subcamerario regni Boemiae, qui est vel pro tempore fuerit, nec non universis et singulis fructuum quorumlibet regiae camerae collectoribus, ne ipsos abbatem et conventum aut monasterium seu subditos ipsorum per infrascriptum quinque annorum spatium ad solvendas praedictas bernas aut sub colore ad alias quascunque dationes praetensas verbo vel facto^cogere audeant quomodolibet vel monere, nichil umquam (?) ab ipsis vel eorum monasterio de indultis huiusmodi repetentes. Alioquin committimus et mandamus nobili domino Henrico de Rozenberg burggravio Pragensi protectori praedicti monasterii fideli nostro dilecto, quatenus ipsos abbatem et conventum nec non universa bona aut subditos monasterio (sic, monasterii) ipsorum praetacti auctoritate nostra praedicta et regio memorati fratris nostri nomine circa praescriptam gratiam eis factam adversus quoslibet tam officiales quam alias personas ipsos et eorum monasterium ac subditos in praedicta gratia impedire volentes realiter conservare debeat nec non manutenere ac protegere et efficaciter defensare. Harum nostrarum praesentium testimonio litterarum. Datum in Crumpnaw feria quinta in festo sanctae Margarethae virginis, anno domini millesimo quadringentesimo secundo.||
Auf dem Umbug links: De mandato domini regis per dominum Johannem praepositum Quinqueecclesiensem cancellarium Johannes Jubar.||
Auf der Rückseite: Registrata.

Source Fulltext: PANGERL, Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872) S. 332-334