Ladislaus dei gratia Hungariae, Bohemiae, Dalmatiae, Croatiae etc. rex, Austriae dux, marchioque Moraviae etc. Notum facimus universis, quod cupientes aliquod auxilium afferre monasterio Sanctae Coronae ordinis Cisterciensis Pragensis diocesis, aedificiorum ruina et aliis damnis valde afflicto, deliberate et sano nostrorum procerum et fidelium accedente consilio, de certa nostra scientia, auctoritate regia Bohemiae et marchionali Moraviae, religioso Gerardo abbati dicti monasterii, devoto nostro dilecto, eiusque successoribus damus et concedimus licentiain, facultatem, omnemque potestatem reluendi et redimendi bona quaelibet ipsius monasterii, quocunque nomine nuncupentur, cuicunque collegio, loco vel personae obligata, inscripta seu alienata existant; bona vero et res monasterii praefati quae a quocunque collegio, loco vel persona sine iusto titulo aut nostrorum antecessorum inscriptione tenentur; ipsi Gerardo abbati eiusque successoribus vel alteri cui ab eo vel ipsis mandatum fuerit, volumus sine contradictione et mora restitui. Mandamus igitur omnibus subditis nostris cuiuscunque officii, dignitatis, auctoritatis, nobilitatis, statusve sint, qui bona et res supradictas modis praemissis aut aliquo ex eis detinent, quatenus sub poena indignationis nostrae ea et ipsas, quando per antedictum abbatem vel ipsius successores vel alterum eius sive eorum nomine requisiti fuerint, ei vel ipsis aut alteri, cui ab ipso sive ab eis commissum fuerit, reddere et restituere omni resistentia et dilatione procul motis, nullo modo omittant. Nolumusque deinceps bona seu res monasterii praefati per nos aut nostros successores alienari, inscribi aut ad longum breveve tempus cuique locari. Si quid vero in contrarium per inadvertentiam petentium, importunitatem vel alio quovis modo fieret, id totum ex nunc prout ex tunc cassamus, anullamus, irritamus ac decernimus nullius roboris esse atque valoris, Praesentium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio litterarum. Datum Budae die vigesima secunda mensis Maij, anno domini millesimo quadringentesimo quinquagesimo septimo, regnorum nostrorum anno Hungariae etc. decimo septimo, Bohemiae vero quarto.||
Auf dem Umbug links: Ad mandatum domini regis Nicolaus Liscius legum doctor.||
Auf der Rückseite: Registrata.

Source Fulltext: PANGERL, Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872) S. 491-492