Charter: Archivy českých klášterů zrušených za Josefa II. (1115-1760) // ŘC Zl. Koruna 1277
Signature: 1277
Add bookmark
Edit charter (old editor)
(1277.)
König Ottokar II. ersucht das Generalcapitel des Cistercienserordens um die Unterordnung des Klosters Goldenkron unter jenes von Plass.Source Regest:
PANGERL, Stift Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872), S. 19, Nr. 4
PANGERL, Stift Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872), S. 19, Nr. 4
Aus Dolliner: Codex epistolaris Primislai Ottacari II., p. 72-74, N. 27.
Ueberschrift: Ne monasterium . . alteri monasterio subiciatur extra regnum.||
Vestri honestas ordinis, divitiis onusta virtutum et illibato commendabilis vitae splendore diescens, cuiusdam singularitate gratitudinis sic semper nostris comparuit speciosa conspectibus, sic semper nostrae micuit placida maiestati, ut prae cuiuslibet alterius religionis habitu nostrum sibi devotum statuerit animum, ac affectus nostros erexerit promptius ad retributionis mercedem proinde cupitae sperandum, non inargutae argumento fidei colligentes, quod suis non orphanatur devotio praemiis; quam erga illos quis gesserit, quos (tituli) phalerant honestatis. Et quidem, ne velut otii gravidata sceleribus nostra infecunda delitesceret quodam torpore devotio, quin potius ut exuberantioris mercedis praemia mereremur ac ex remissionis indulgentia noxae (notae?) delerentur peccaminum, quas nobis de fragilitate carnis inscripserant motus sensualitatis illiciti, per effectum operis manifestavimus devotionis affectum et vota ipsius ad partus invitavimus actionum. Nam ob beatae virginis honorem et sanctorum Bernhardi et Benedicti reverentiam claustrum vestri ordinis in regno nostro fundavimus, ipsiusque largitionum nostrarum donariis collatas ampliavimus et ampliare intendimus facultates. Quod quidem, sicut fieri consuevit in cuiuslibet novae plantationis exordiis, ut ab antiquioris claustri maturitate, quasi cuiusdam novellae dependet propaginis surculus, monasterio Sanctae Crucis vestri ordinis etiam, quod iacet (in) Austria, duximus submittendum, quatenus tenerae magis aetatis claustrum institutionibus senis informaretur emeriti, et visitationis reformidans increpantis virgulam ad lineam (disciplinae) regularetur antiquae. Sed quia fide, qua nobis dudum tenebantur astricti, nequiter in perfidiam permutata, serenitatis austrum in austeri nothi nubila converterunt Australes, et a loris nostri moderaminis se nimis procaciter, quin potius infideliter eximentes colla sua iugo alterius dominii submiserunt, sicque suae contra nos erexerunt protervae rebellionis calcaneum, quod iam non sit tutum nobis, ut illius patriae homines in regno nostro aliquid facere habeant, assequantur honores vel dominio praeferantur, sed quod abbas de ipsa provincia in nostro instituatur monasterio, vel potestatis alicuius praeeminentia quisquam Australis in terris nostris debeat praerogari, affectuose deposcimus, quatenus nostrum, quem erga ordinem vestrum gerimus, zelum prudenter attendentes, idem nostrae fundationis monasterium alteri vestri ordinis monasterio in regno nostro locato, videlicet in Plaz, favorabiliter et ex speciali gratia submittatis, facturi nobis rem gratam admodum et acceptam, et affectum magnae benivolentiae ostensuri, si nostrarum precum libamina, tantae devotionis ac rationis innixa praesidiis, optato dignabimini effectui mancipare, praecipue cum illud monasterium de Plaz, cui submitti rogamus praefatae fundationis nostrae claustrum, (de) vestri professione ordinis censeatur. Nec illud a monasterio Sanctae Crucis in Austria occasione malitiae abbatis vel monachoram ipsius eximi petimus, cum iidem abbas et monachi probitatis et discretionis dotibus redimantur, sed quia intendimus universaliter eximere regnum in suis membris singulis a potestate vel dominio cuiuslibet Australis, ne in ipso vel eius partibus Australis aliquis praerogetur. Idcirco id duximus a vestra providentia non improbe postulandum, scientes quod ab hoc de liberalitatis nostrae munificentia praefata fundatio amplioribus proficiet incrementis; alias autem quod non confidimus, si vestra discretio exauditionis suae ianuam nobis tam iuste pulsantibus nollet ad nostrarum precum instantiam reserare, scire de certo vos volumus, quod proinde sedis apostolicae, quae nostris non consuevit obsurdescere precibus, impulsabimus clementiam vel sic aliter disponemus, ut omnia nostra desideria compleantur.
Vestri honestas ordinis, divitiis onusta virtutum et illibato commendabilis vitae splendore diescens, cuiusdam singularitate gratitudinis sic semper nostris comparuit speciosa conspectibus, sic semper nostrae micuit placida maiestati, ut prae cuiuslibet alterius religionis habitu nostrum sibi devotum statuerit animum, ac affectus nostros erexerit promptius ad retributionis mercedem proinde cupitae sperandum, non inargutae argumento fidei colligentes, quod suis non orphanatur devotio praemiis; quam erga illos quis gesserit, quos (tituli) phalerant honestatis. Et quidem, ne velut otii gravidata sceleribus nostra infecunda delitesceret quodam torpore devotio, quin potius ut exuberantioris mercedis praemia mereremur ac ex remissionis indulgentia noxae (notae?) delerentur peccaminum, quas nobis de fragilitate carnis inscripserant motus sensualitatis illiciti, per effectum operis manifestavimus devotionis affectum et vota ipsius ad partus invitavimus actionum. Nam ob beatae virginis honorem et sanctorum Bernhardi et Benedicti reverentiam claustrum vestri ordinis in regno nostro fundavimus, ipsiusque largitionum nostrarum donariis collatas ampliavimus et ampliare intendimus facultates. Quod quidem, sicut fieri consuevit in cuiuslibet novae plantationis exordiis, ut ab antiquioris claustri maturitate, quasi cuiusdam novellae dependet propaginis surculus, monasterio Sanctae Crucis vestri ordinis etiam, quod iacet (in) Austria, duximus submittendum, quatenus tenerae magis aetatis claustrum institutionibus senis informaretur emeriti, et visitationis reformidans increpantis virgulam ad lineam (disciplinae) regularetur antiquae. Sed quia fide, qua nobis dudum tenebantur astricti, nequiter in perfidiam permutata, serenitatis austrum in austeri nothi nubila converterunt Australes, et a loris nostri moderaminis se nimis procaciter, quin potius infideliter eximentes colla sua iugo alterius dominii submiserunt, sicque suae contra nos erexerunt protervae rebellionis calcaneum, quod iam non sit tutum nobis, ut illius patriae homines in regno nostro aliquid facere habeant, assequantur honores vel dominio praeferantur, sed quod abbas de ipsa provincia in nostro instituatur monasterio, vel potestatis alicuius praeeminentia quisquam Australis in terris nostris debeat praerogari, affectuose deposcimus, quatenus nostrum, quem erga ordinem vestrum gerimus, zelum prudenter attendentes, idem nostrae fundationis monasterium alteri vestri ordinis monasterio in regno nostro locato, videlicet in Plaz, favorabiliter et ex speciali gratia submittatis, facturi nobis rem gratam admodum et acceptam, et affectum magnae benivolentiae ostensuri, si nostrarum precum libamina, tantae devotionis ac rationis innixa praesidiis, optato dignabimini effectui mancipare, praecipue cum illud monasterium de Plaz, cui submitti rogamus praefatae fundationis nostrae claustrum, (de) vestri professione ordinis censeatur. Nec illud a monasterio Sanctae Crucis in Austria occasione malitiae abbatis vel monachoram ipsius eximi petimus, cum iidem abbas et monachi probitatis et discretionis dotibus redimantur, sed quia intendimus universaliter eximere regnum in suis membris singulis a potestate vel dominio cuiuslibet Australis, ne in ipso vel eius partibus Australis aliquis praerogetur. Idcirco id duximus a vestra providentia non improbe postulandum, scientes quod ab hoc de liberalitatis nostrae munificentia praefata fundatio amplioribus proficiet incrementis; alias autem quod non confidimus, si vestra discretio exauditionis suae ianuam nobis tam iuste pulsantibus nollet ad nostrarum precum instantiam reserare, scire de certo vos volumus, quod proinde sedis apostolicae, quae nostris non consuevit obsurdescere precibus, impulsabimus clementiam vel sic aliter disponemus, ut omnia nostra desideria compleantur.
Source Fulltext: PANGERL, Goldenkron (=FRA II/37, Wien 1872) S. 19-20
Comment
Dieses Ersuchschreiben Ottokars war eine Folge seines unglücklichen Feldzugs vom vorhergehenden Jahre. Die neue Unterordnung wurde erst im J. 1281 von dem Generalcapitel beschlossen (s. N. VI) und verblieb es, da der Urkunde N. CXXXI keine Bedeutung beizumessen ist, bei derselben bis zur Säcularisirung der beiden Klöster. Aber noch vor jenem Beschlusse geschah es, dass die Goldenkroner Mönche und Conversen in Folge der Ereignisse des J. 1278 (vergl. 4. Anm. bei N. VI) ihr Kloster verliessen, weshalb das Generalcapitel des J. 1279 ausser anderem decretirte: ,Committitur abbati de Morimundo, ut per se vel per alium ad locum Sanctae Coronae in Boemia accedat, de monachis et conversis eiusdem domus, qui locum suum inconsulte dimisisse dicuntur, ordinet et disponat, quod secundum deum et ordinem viderit expedire, ita quod conventum ibidem introducat, si viderit opportunum, et paternitatem dicti monasterii conferat loco, cui fundatores ipsius voluerint applicari, non obstante, si quando aliud a capitulo generali extiterit ordinatum, et faciat circa dictum negotium, quidquid fuerit faciendum.‘ Winter, die Cistercienser des nordöstl. Deutschlands, I. 358-359.
A click on the button »Show annotation« displays all annotations on the selected charter image. Afterwards you are able to click on single annotations to display their metadata. A click on »Open Image Editor« opens the paleographical editor of the Image Tool.
