+ In nomine domini vicesimo quarto anno principatus salerni domni nostri Guaimari gloriosi principis, et quarto anno principatus eius capue, et tertio anno ducatus illius amalfi et syrrenti, mense nobember, decima indictione. Memoratorium factu a me alferus diaconus et archipresbiter et abbas ecclesie sancti maximi, qui sum unus de domini ipsius ecclesie, Eo quod ante ydoneis hominibus per conbenientia tradidi iaquinti, et petri, et iohanni, germani filii quondam sillicti, rebus pertinentem ipsius ecclesie sancti maximi, que est terra cum arbustis vitatis et abellanientum, seu parvis et aliis arboribus uno tenientem, quod pars ipsius monasteri abet in locum nucerie, ubi proprio aiella puteo reiente dicitur, per as fines et mensuras. A parte septemtrionis fine bia publica, unde aqua decurrit, que descendit da la forma, sunt inde passi nonaginta nobem. A pars orientis fine bia et fine de eredes cotunii, sicut media sepe discernit, inde passi centum decem et nobem. De super a parte meridie fine sicut medio poiu discernit, sunt inde passi sexaginta unum et medium, et abinde rebolbente in parte meridie per medio poiu sunt inde passos septuaginta. Iterum de super a meridie fine unde antiquitus via fuit, inde passi quinquaginta sex. A pars occidentis abet passi nonaginta octo, et abinde revolbente in pars occidentis passi quadtuordecim, et abinde revolbente in pars orientis passi quinque et medium, et abinde revolbente in pars septemtrionis et coniuniente se ad ipsa bia unde ipsa haqua decurrit, que est priore fine, abet inde passi septuaginta octo, totum mensuratum ad iusto passum hominis per istas fines et mensuras parentes illorum et illis per alii brebi illut tenuerunt ad laborandum a parte, ipsius ecclesie, sicut ipsi brebi sunt continentes, quod per partes inde abemus. Et, sicut hutrumque conbenit, modo per isto brebem illut eorum tradidi, sicut diximus, Tali ordine, ut amodo et semper ad illorum et de illorum eredibus, natos nascentes, sint potestatis illut tenendum et dominandum, et fobee et omnis sue utilitatis faciendum iusta ratione, et totis arbustis de ipsa tradictione annualiter apto tempore laborarent, et, ubi meruerid, arbores et vites plantarent et propagines, ubi meruerit, traiere et surierent, et sic totum ipso arbustum indeque annualiter laborare et studiare, ut semper in melius proficiant, et non dispereat, et bonum paread laboratum et cultatum, et totum ipso abellanietum, que est in ipsa tradictione, similiter annualiter studiare et cultare, ut semper in melius proficiad et non disperead, et bonum pareat studiatum et cultatum, et circoitum ipsa curte semper clusam haberent, curam et vigilantia inde abeant, et salbum illut faciat iusta rationem. Et per tempore de vindemie et de abellane colliendum scire faciant me meique successoribus, vel pars ipsius ecclesie, ut illuc pergamus aut dirigamus missum nostrum, et illis totis arbustis de ipsa tradictione suis temporibus vindemiare et vinum ipsum ad palmentum procurarent, et omnis poma exinde, aliorumque arborum fruies, indeque et abellane exinde suo tempore colliierent, et ipse aveilane seccare, vel si castanee ibi fuerint, et de omnis vinum et poma, et abellane, aliorumque arborum fruies indeque, quas inde exierit, inclita medietate ibique inde daret in pars ipsius ecclesie, et reliqua medietate inde sivi haberent, per partes faciendum quod voluerimus. Tantum de ipsum vinum ipsius ecclesie hoc inter nos stetit, ut usquequo normanni tenuerint comitatu nucerie, sicut modo retinunt, demus illorum nos vel pars ipsius ecclesie organea da vinum ad casis illorum de ipso locum nuceria in ipsa rebus, ubi modo abitant, et illis ipsa organea bona conciarent, et reponere in ipse casis sue ipsa horganea cum ipso vinum ipsius ecclesie, et faciant annualiter illut salbum, donec pars ipsius ecclesie illut inde tollant absque degeneratione et ignem; et si dei fuerit voluntas, et normanni non teneant in comitatum ipsa terra nuceria, sicut modo retinent, statim faciant in ipsa predicta rebus ipsius ecclesie una casa bona clusa cum tabulis et composita cum scandole bona, sicut meruerit, et semper clusa et coperta bona illam habere, et organea ipsius ecclesie cum ipso vino quod exierit da ipsa tradictione, semper ibi ponere et aberent salvum, sicut prediximus, annualiter, donec illut inde tollamus, et talis sit grande ipsa casa per ibi factam, ut cellarium da ipso vinum reponendum portamus ibi abere que de supradicta tradictione exierit etiam et possamus ibi alipergare, quando illuc perreximus ego predictus abbas meique successoribus, seu pars ipsius ecclesie cum ominibus et equis nostris, quod nobiscum portaberimus, quam et faciant illis ibi alium reditum propinquo ipso cellarium, et ponere ibidem hominem bonum ad abitandum, qui cotidie ibi resideant, et vigilent ipsa rebus, et salbum faciad ipso vinum ipsius ecclesie annualiter, donec illut inde tollamus absque degeneratione et igne; et quando per annum illuc perrexero ego nominatus abbas meique successoribus, seu pars ipsius ecclesie per ipso vinum et alia frudia indeque recipiendum, vel per aliquo nostro necessario, illis nos notrirent, sicut meruerit et illorum fuerit possivilitatem, ipsi equi nostri notrirent ad ordeum et palea, seu erba, sicut decet et illorum fuerit possivilitatem, et quicquit per annum ibi seminaberint, totum illut sivi haberent, tantum terraticum inde darent ibique ad area intus ipsa rebus ad missum de partibus ipsius ecclesie, quocumque tempore voluerit facere molinum infra iamdicte curte, potestatem abead pars ipsius ecclesie arcaturia ibi fodere, et sedimen et redita et omni ordine de ipsa molina ibi ponere, et facere, et abere, sine illorum contrarietate; et si voluerint illis in ipsa curte facere fosarium ad molinum curandum, potestatem abeant et iusto fosaticum inde dare ibique in pars ipsius ecclesie secundum consuetudo de ipso locum, et stetimus, semper defensare illorum suorumque eredum inclita suprascripta nostra tradictione ab omnibus hominibus omnique partibus: preter, quale tempore illut tenere et laborare noluerit, aut non potuerint, inclita supradicta tradictione per iamdicte finis et mensuria, operata et cultata de perfectis arbustis vitatis et pomis et de perfectum abellanietum, studiatum et cultatum, seu si aliis arboribus fructiferis, remittant illut in pars predicte ecclesie cum ipso cellarium, quod ibi facere steterunt clusum copertum, sicut meruerit, et cum palmentum quod ibi abuerit, que sit copertum bonum, et etiam semper ipso palmentum copertum et abeant, donec illis ipsa rebus tenuerit, et tota organea et alia causa ipsius ecclesie, quas ibi abuerit, totum illut remittant in pars ipsius ecclesie, et licead illis et suis eredibus et ipsum hominem, quod ibi posuerit ad avitandum et vigilandum, inde exire cum omni illorum causa mobilia, et pergant ubi voluerint. Unde in eo hordine per combenientia guadia mihi dederunt ipsi germani iaquintus, et petrus, et iohannes, et mediatorem mihi posuerunt ademari filium quondam petri rocci, ut si taliter omnia suprascripto hordine illis et suis eredibus in pars ipsius ecclesie non adimpleberint et aliquit inde contradixerint, componere obligaberunt se illis et suis heredibus, natos nascentes, nobis nostrisque successoribus, vel in pars ipsius ecclesie, biginti aurei solidi constantini. Quod scripsi ego myrandus notarius. Ego romoaldus me subscripsi Ego alderissi notarius me subscribsi.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. 6, 171-173, Estratto da ALIM