+ In nomine domini tricesimo tertio anno principatus domni nostri Guaimari, Et duodecimo anno ducatus eius amalfis et sirrenti, Et nono anno principatus et ipsorum ducatuum domni gisulfi eximii principis et ducis fllii eius, mense nobembri, quarta Indictione. Declaro ego Iohannes domini gratia archiepiscopus sancte sedis archiepiscopatui salernitano, quoniam radolfus presbiter et abbas filius quondam dumnelli a nobo fundamine construxit ecclesiam vocabulum sancte lucie virginis in propria rebus sua de loco baniara pertinentie salernitane. Et ipse radolfus presbiter venit ad me et quesit, ut emitteremus ei firmam securitatem de iamdicta ecclesia, qualiter omni tempore secura et libera esset a parte nostri archiepiscopii. Et ille daret michi exinde argentum libras duas. Ego autem, dum talia audivi, coepi exinde habere colloquium cum advocatore nostri archiepiscopii et cum cleris honoratis ipsius nostre sancte sedis. Inito consilio, comparuit omnibus et michi talia faciendum, ut ab ipso radolfo presbitero argentum ipsum reciperem, unde perficeremus omni tempore firmum et stabilem permaneret. Quo ita factum, ego exdictus Iohannes domini gratia archiepiscopus, una mecum predicto adbocatore, recepimus a te ipsas duas libras argenteas, que michi necessarium fuit pro hac convenientia recipere. Et ego pro taliter per bonam comvenientiam per hanc cartulam, una mecum esset ipsum advocatorem, concedimus et confirmavimus tibi radolfo presbitero inclita ipsa ecclesia vocabulum sancte lucie virginis, que, ut dictum est, in iamdicta rebus vestra a nobo fundamine construxisti, ut amodo et omni tempore a parte nostri archiepiscopii secura et libera permaneat, et semper sit ad potestatem tuam et de tuis heredibus, omni tempore presbiteros seu monachos vel clericos ibidem hordinandum, quantos volueritis, secundum canonum instituta, sine mea et de meis successoribus, aut de partibus ipsius nostri archiepiscopii contrarietate vel requisitione. Et quale presbiteros vel monachos seu clericos per te et per tuos heredes, sicut supra dictum est, ibidem hordinati fuerint, sic semper ibidem siant, et securi et liberi permaneant, absque omni molestatione et contrarietate mea, et de meis successoribus, seu a partibus nostri archiepiscopii. Et nec nos nec nostris successoribus, nec pars nostri archiepiscopii, nullam angariam aut servitium, vel censum, vel qualivet datione imponamus aut exigere queramus. Sed, ,sicut dixi, de omnia securi et liberi permaneatis in iamdicta ratione a parte nostra nostrorumque successoribus, seu a parte exdicti nostri archiepiscopii. Et quae per te et per tuos heredes de rebus et causis vestris de vestris proprietatibus in eadem ecclesia datum et offertum fuerit, et si alia persona hominum de rebus et causis suis propriis ibidem datum fuerit vel offertum, semper firmiter permaneat in iamdicta tua ecclesia. Et non habeamus potestatem aliquando tempore nec ego, nec meis successoribus, nec pars nostri archiepiscopii per quamlivet modum aut ingenium aliquid exinde tollere, aut contrare, seu minuare. Sed semper ipsa ecclesia cum ipsis rebus et cum omnibus suprascriptis ad tuam et de tuis heredibus sit potestatem hordinandum et faciendum exinde in iamdicta ratione, sicut supra scriptum est. Et si forsitan aliquando tempore unus vel duobus vel plures, seu omnes altares ipsius ecclesie contaminatos fuerint, tunc nos et nostros successores, et pars nostri archiepiscopii per omnes vices demus ad ipsos presbiteros seu monachos, qui, ut dictum est, per vos et per vestros heredis in iamdicta ratione in ipsa ecclesia hordinati fuerint, et ad nos vel ad successores nostros venerint aqua santificata, per quam deo iubante, altares ipsos ad restitutionem perducere valeant. Et potestatem habeamus ego et meos successores et missos nostros omni anno, quando voluerimus, ipsos presbiteros et monachos et clericos, quos in eadem ecclesia per te et per tuos heredes in iamdicta ratione hordinatos fuerint, ad nos illos venire facere et illos requirere et iudicare illos, secundum instituta canonum, absque vestra et de vestris heredibus contrarietate vel requisitione. Et nec tu nec tuos heredes licentiam habeatis presbiterum vel clericum cuiuscumque gradus ex altera diocesis, sine nostra et successorum nostrorum licentiam, in eadem hordinare ecclesiam. Et per omnem annum tu iamdictus radolfus presbiter et tuos heredes amodo et semper in ipsa festivitate sancte lucie detis exinde censum ad partem predicti archiepiscopii unum cereum duplicem de cubito. De qua per bonam convenientiam obligo me, ego qui supra Iohannes domini gratia archiepiscopus et meis successoribus, et pars nostri archiepiscopii, ut si aliquid, de quomodo superius legitur, quesierimus removere aut contrare, quomodocumque per qualecumque rationem; et talia, ut superius legitur, non adimpleverimus, componere tibi radolfo presbitero tuisque heredibus centum auri solidos constantinos. Et per convenientiam ipse radolfus presbiter obligavit se et suos heredes, si ipsum censum, sicut superius legitur, michi meisque successoribus, et ad partem predicti archiepiscopii, non dederint, et suprascripta, vel ex eis quicquam removere aut contradicere presumpserint, componere michi meisque successoribus, et ad partem predicti nostri archiepiscopii centum auri solidos constantinos. Et duas cartulas unius tenoris, hanc quam ipsi radolfo remisi, et alteram, quam pars predicti nostri archiepiscopii retinet, te romoaldum notarium scrivere precepi. Pax Ego qui supra iohannes archiepiscopus. + Ego amatus presbiter et cardinalis + Ego Iaquintus subdiaconus.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. CDC.007, -, Estratto da ALIM