+ In nomine domini undecimo anno principatus domni nostri guaimarii filii domni guaimarii, gloriosi principibus, mense februarius, duodecima indictione. Memoratorium factu a nobis maghenolfus presbiter et petrus diaconus qui officiamus in ecclesia sancti maximi, eo quod ante presentia maioni presbiteri et abbati ipsius ecclesie, ibique essent petrus adbocator ipsius ecclesie et subscripti testes, per convenientia per demandatione ipsius abbati tradidimus ad tenendum et laborandum iaquinti de muntorum filio petri terra cum arbustum et abellanietum de ipso locum muntorum, ubi cirione dicitur, pertinentem ipsius ecclesie, quod nos in beneficium tenemus, qui est infra as fines: de super parte fine via caba antica: de pede fine alia via pertinentem ipsius ecclesie que ducit inter ista rebus et alia ipsius ecclesie, et de alie due partis fine ipsius ecclesie et sepibus hanc curte circundat, etiam et de uno latere termines inde discernunt. De curte vero ista per iamdictas fines quartam partem inde ipsius iaquinti tradidimus in pars septemtrionis, in oc hordine, ut amodo et semper per ipsa quartam partem quod ei tradidimus, ad sua et de suis eredibus sit potestatem tenendum et dominandum, et fovee et omnis sue utilitatis iusta ratione ibi faciendum, et casa ibi faciat, et ibidem resideant et avitent, et tota ipsa traditione, qui est arbustum et abellanietum bonum factum et surtum, amodo et semper per omnis annum abto tempore illut de super et de supter laborent, et, ubi meruerit, arbores et vites et infra ipso abellanietum abellane ille et eius eredes ibidem plantent, et tota ipsa traditione annualiter abto tempore de super et supter studient, et operent, et cultent bonum, sicut in ipso locum meruerit perfectum esse arbustum et abellanietum, et iusta rationem salbum illut faciat et aveant, et, ubi meruerit, semper illut clusum abeant, ut per omnis annum totum in bonum proficiat et non dispereat. Et per tempore de vindemie et per aire, et quando meruerit abellane ipse et poma inde colligendum per omnis annum, faciant nos scire vel pars ipsius ecclesie, ut ibidem pergamus, vel missum nostrum dirigamus, et ipse iaquintus vel eius eredes per omnis annum totum illut vindemient, et omnes abellane inde colligant et secchent, et omnis poma inde colligant, et inclita medietate de totum ipso vinum, et de tote ipse abellane secche, et de tota ipsa poma ibidem in ipsa rebus tollamus nos supradicti maghenolfus et petrus, vel pars ipsius ecclesie, per omnis annum faciendum quod boluerimus, et ipsa alia medietate illis inde sivi aveant; tantum mela repostara11repostara, idest: quae conservari possunt per annum., si 1repostara, idest: quae conservari possunt per annum. ibi abuerit, illis per omnis annum ipsa medietate nostra et ipsius ecclesie ibi reponant in melarium, quod illis fecerint, et salbam illam faciant, usque dum illa inde tollamus. Et si boluerimus nos vel pars ipsius ecclesie dare eorum ibidem organea da vinum, hubi reponant ipsa nostra medietate de ipso vinum, illis autem per omnis annum ipsa organea bona conciet cum suo espendio, et lavet et studient bona, et reponant intus ipsa casa, quod in ipsa rebus fecerint, et mittant in ipsa organea ipsa medietate de ipso vinum ipsius ecclesie per omnis annum et salbum illut faciant, usque dum illut inde tollamus nos vel pars ipsius ecclesie, absque degeneratione et ingne; et ubi ipso vinum de ipsa horganea tulerimus, illis autem statim per omnis annum fecias inde iactent et bone lavent, sicut meruerint. Et de quod per annum ibidem in ipsa traditione seminaverint, deant inde per omnis annum ad ipso missum vel nobis terraticum secundum consuetudinem de ipso locum; et usque dum per annum ibidem steterimus nos vel ipso missum nostrum et ipsius ecclesie pro ipsa vindemia, et pro ipse abellane, et terraticum ipsum recipiendum, illis autem nos nutriant secundum sua possivilitate, et palmentateca per omnis annum nobis deant vel ad pars ipsius ecclesie, sicut meruerit, secundum consuetudinem ipsius locis. Et per convenientia obligavit se ipse maio abbas et successores suos amodo et semper defensandum ipsius iaquinti vel ad eius eredes ipsa quarta de predicta curte, quod superius ei tradidimus, cum vice de via sua da omnes homines omnique partibus: preter, quale tempore supradicta traditione in iamdicto ordine tenere et laborare non boluerint, aut non potuerint, tunc ipse iaquintus vel eius eredes tota et inclita supradicta traditione laborata, et operata, et cultata, et clusa in iamdictam rationem remittant ad potestatem ipsius ecclesie, ad faciendum quod boluerit, et ipse iaquintus vel eius eredes liceat inde exire cum causa sua movilia; iterum, et si talem fecerit culpam, unde cecidere debeant, aut si de hac terra exierint, antequam ipsa traditione remittant, similiter tota ipsa traditione in iamdicto ordine laborata et cultata rebertatur ad potestate ipsius ecclesie, ad faciendum quod boluerit. Unde in eo hordine per comvenientia guadia nobis ipse iaquintus dedit et mediatorem nobis posuit ipse iaquintus se ipsum; et per ipsa guadia obligavit se ipse iaquintus et suos eredes, ut si aliquit de suprascripta contradixerint vel removere boluerint, componere obligavit se ipse iaquintus et suos eredes nobis, vel ipsius abbati, aut ab successores illius, vel in pars ipsius ecclesie biginti auri solidi constantini. Et pro quibus ipse iaquintus mediatorem posuit se ipsum, per convenientia apposuit et obligavit se et suos filios et eredes appignerandum nobis et a pars ipsius ecclesie omnis rebus et causam illorum, quod legitimo et inlegitimo est ad pingnerandum. Et hunc brebem scripsi ego ademari notarius. + Ego ademari notarius me subscripsi + Ego iohannes notarius me subscripsi.

Source Fulltext: Codex Diplomaticus Cavensis, vol. CDC.005, -, Estratto da ALIM