LXI.

Quantae, dileclionis ardore, quantaeque devo- tionis praerogativa vos coluit pie memoriae fra- ter meus, dum viveret, mihi utique.fatis eft cognitum^ vobis etiam aeftimó non ignotum, qui fua, qnj dignationi veítrae gratanter appli

cadis obfequia, et gratantius acceptaftis. Licet igitur ipfe vocanto Domiuo fatali forte deceíTe- rit,' me tamen devotionis fuae, quam ergà vos babuit, dereliquit affeélione non impari, quan- quam impari merito, fucceflorem, qui veftrae doiuiuationi in omnibus fucceíTuris ad placitum cnpio placidiffime complacere. Haceat igitur quaefo Pateruitati veftrae piiffimae, pietatis opus adimplere pro mortuo,,qui in vita tener- rimè veftris inhaerebat amplexibus, eo ad tefta- tneuti fui dire&ionem benivolentiae veftrae gra- tiara gratioliùs applicare, pront A N. execiitore teftamenti praediéli fueritis requiííti. Ego еnim ad inclytum Dominum meum Regem profeclus in Angliam, eorde et animo, omni 'promptitu- dine fpiritus, juxta quod pofle ac nolle imbe- cillitati meae fufficinnt, donec fpiritus ofla re- xerit, veftris quibuslibet beneplacitis,'ét veftro-* rum totaliter me exponaim t