Die sabati quae est quintodecimo kal.1 aprilis in civitate Pataviensi in palatio epis- copali. Dum in dei nomine Henricus dei gratia quartus Romanorum imperator augustus in iudicio residens ad iustitias faciendas ac deliberandas, adessent cum eo Teuzo2, War- nerius, Adam, Ribaldus3, Aychardus4, Tarvisius, Ioannes iudices, Anto, Odo, Ioannes, Martinus, Ingelfredus 5 iurisperiti, Burchardus dei gratia cancellarius et episcopus, Hen- ricus Charentanae totiusque Marchiae dux, Albertus comes de Martoringo 6, Mainfredus, Albertus comes Veronensis, Ugo comes Pataviensis, Artusius, Counradus, Lampertus7 eomites, Tiso, Robertus Sicherius, Henricus de Caldenatio vicedominus8 et Orizo9 frater eius, Anselmus de Costa, Oto de Saratico 10 et alii plures viri nobiles. Ibique in illorum veniens praesentia Yza licet indigna monasterii sancti Stephani abbatissa ima cum advo- cato Wezelone cepit postulare deo et imperatori, ut iustitiam eis faceret de Uberto infanti de Fontaniva, qui iniuste tenebat eidem monasterio sancti Stephani in loco qui dicitur Ca- ziviaga duos mansos et plus, et consortes Sarmacie prohibebant monasterium sancti Ste- phani communia et omnia iura habere et uti. Tunc dominus imperator iustitiae pacisque amator omniumque ecclesiarum defensor misericordia motus pro sancti Stephani honore et per iudicum consilium et per lignum quod in sua tenebat manu, investituram de duobus mansis cum nemore et omnia iura quae ipsa abbatissa reclamaverat, ad salvam querelam eidem abbatissae suoque advocato dedit, et quod ipsa in Sarmacia petebat ad actenus eam restituit. Et insuper misit bannum super abbatissam suumque advocatum et super omnia bona praedicti monasterii sancti Stephani quae nunc habet aut in antea legitime acquisierit, ut nullus patriarcha, archiepiscopus, episcopus, dux, marchio, comes, vicecomes, gastaldio, vilicus, decanus, vel aliqua magna parvaque persona supradictam abbatissam et advocatum suasque sanctimoniales et successores sine legali iudicio disvestire, molestare aut inquietare audeat. Quisque hoc fregerit sciat se compositurum libras auri mille, medietatem impera- toriae camerae et medietatem praedictae abbatissae suisque successoribus sanctimonialibus.

Factum est hoc anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi millesimo centesimo sextodecimo, indictione nona.11

f Hec crux12 [est signum manu domini Henrici imperatoris Romanorum].

Ego Teuzo iudex interfui.

Ego Ribaldus13 iudex interfui et subscripsi.

74 HEINRICH V. 1116 MARZ 18.

Ego Adam iudex intcrfui et subscripsi. Ego Anto advocatus interfui et subscripsi. f Ego Obertus doinini Henrici imperatoris iudex interfui et eiusdem iinperatoris iussu hanc notitiam scripsi.

Nach den drucken: Orsato Historia di Padova (Pad. 1678) s. 287 und Dondi dall'Orologio Dissertazioni sopra l'istoria ecclesiastica di Padova (Pad. 1802) diss. 4, s. 62, letztere mit fortlas- sung der bannformel, beide aus dem orig. im archive von St. Stephan. — Stumpf nr. 3127. —

1 Ors. kal. fehlt. — ' 0. und D.: Teupo • 0. Rambaldus, D. Riambaldui. — * D. Erehardut.

— * 0. Hengolfredus. — • 0. Henricut e. de Malenngo. '■— ' O. Cumperhu. — ' O. vifedominui fehlt. — '0. Querizo. — 10 0. Santho. —■ " D. etMk — "0. Henricut, wohl aus Hee erux corrumpirt, wihrend die zeile im original unvollstandig geblieben zu sein scheint. — "0. Rambaldus.

LOTHAK III.