Ego Stephanus, Dei gratia Eduensis episcopus, presenti scripto sigillo meo signato notifico presentibus et futuris qualiter pax et concordia facta sit inter monachos Fonteneti et Willermum de Curte Rabodi, filium Humberti Rivel , et Josbertum de Gisse sororium ejus. Isti duo calumpniabantur prefate ecclesie fratribus dona et elemosinas Richardi de Curte Rabodi que gravi infirmitate de qua et mortuus est apud Fontenetum oppressus pro anima sua fecit et alia etiam plurima que fratres ipsius Richardi, Willermus et Hugo, jam ante fecerant. De quibus cumcum dans l’interligne multo tempore Willermus et Josbertus cum monachis contendissent tandem se super cellerarios Clare Vallis, Galcherium et Rainaldum utrumque miserunt, milites quidem fide data in manu Rainaldi firmantes. Monachi vero verbo concedentes quod dictum Galcherii atque Rainaldi incunctanter sequerentur. Qui more suo paci studentes militibus dixerunt ut ecclesie Fonteneti bona fide concederent ac laudarent omnia dona et elemosinas quas Hugo de Curte Rabodi et filii ejus Willermus et Hugo atque Richardus ante ipsos fecerant, et monachis omnia in pace dimitterent que eo die tenebant, quo facta est compositio ista. Ipsi autem milites dictum cellerariorum Clare Vallis grate suscipientes laudaverunt elemosina Willermi tria scilicet prata sub grangia Flaciaci et campum quem propro dans l’interligne Arnulpho fratre suo dedit, elemosinas etiam Hugonis qui dedit ecclesie Fonteneti in foresta que est juxta abbatiam pene quantum collis super stagnum durat, sicut designant mete lapidee ibi posite usque ad Cumbam Pile jusum versus stagnum et versus abbatiam et quicquid habebat in valle que dicitur « Altera vallis », a rivo ejusdem vallis qui a Fonte Loet fluit et a campo magno monachorum Fontenetensium susum versus Flaciacum et Saigniacum. Prata etiam omnia que habebat sub chimino Saigniaci qui est sub grangia ab eo loco ubi pene contigua est Aque Braane chemino susum versus Saigniacum et super cheminum pratum unum ipsi chemino contiguum. Qui etiam dedit quicquid habebat a via Salinaria que a Fanio tendit Fraxinum usque ad rupem rotundam Castellionis et a carraria sub fonte que tendit inter Morvillam et vineas ad montem quicquid inquam habebat inter has vias usque ad predictam rupem et usque ad supercilium montis qui est ex altera parte in directum ejusdem rupis et quicquid habebat in valle que appellatur « Altera vallis ». Concessit quoque omnem aasentiam pasturarum animalibus Morville per totam terram Fanii et hominibus ad ignem faciendum mortua ligna in tota predicta foresta. Elemosinam quoque Ricardi laudaverunt qui ecclesie Fonteneti dedit quicquid habebat in loco qui dicitur Curtresun , a rupe scilicet que ad ulmum Sabaudi incipit usque ad boscum episcopi et rivum Jaleni. Itemque a rivo sicut ipse fluit usque ad viam publicam, a via autem sicut ipsa ducit usque in fines Marmanie, ab ispis finibus per rupem quamdam nativam que est in cumba que habet nomen Villa Montesia usque ad prefatam ulmum Sebaudi. Qui dedit etiam de adjacente abbatie foresta ligna ad calefaciendum furnum perpetuo necessaria et omnibus animalibus ad Fontenetum pertinentibus in toto territorio Fanii pasturas et in aqua Fanii piscaturam. Dedit preterea quicquid habebat alodii in villa seu in finibus Fraxini — chasamentum quoque cum a dominis adquirere possent. Sed quando pax ista facte est in confinio duorum finium Fanii scilicet et Fraxini, tenebant homines Fanii terras et prata que de finagio Fanii esse dicebant, monachis econtra dicentibus easdem terras cum pratis esse de finagio Fraxini et pro elemosina Richardi sibi debere restitui. Willermus et Josbertus contentionem istam super veritatem monachorum terminandam posuerunt. Tunc Hugo de Curte Rabodi monachus sicut pater suus ei in vita sua ostenderat, plurimis secum ascitis et assentientibus finagia ista divisit et predictas terras de finagio Fraxini et de elemosina Richardi esse asseruit, sicque monachi terras suas in pace receperunt. Hec omnia sicut hic descripta sunt Willermus et Josbertus bona fide laudaverunt et cartam istam scribi et sigillo nostro confirmari voluerunt, dicto cellerariorum Clare Vallis in omnibus assentientes. Monachi vero eorumdem cellerariorum dicto obedientes Willermo et Josberto dederunt xx ti viii o libras et mansum Clementis de Buissun et quicquid habebant in molendino de Colle, et campum ante molendinum, et quicquid habebant inter rivum Jaleni et viam de Alimer sicut ipsa via venit inter forestam et boscum episcopi et descendit per Fanium ante ostium Clementis et ante ostium Gisleberti Escharbot usque ad rivum Fraxini qui fluit ante ostium presbiteri et inde sicut ipse rivus fluit in Braanam et inde usque ad rivum Jaleni. Hec monachi militibus pro pace dederunt tali pacto quod adversus Teobaldum Martroli Willermus et Josbertus de his omnibus garantiam eis portarent. Si vero a garantia portanda deficerent de hiis omnibus que monachi eis dabant talem partem ecclesie Fonteneti redderent qualem ab ejusdem ecclesie fratribus Teobaldus consequeretur. De hiis omnibus testes sunt cellerarii Clare Vallis Galcherius et Rainaldus, Odo archipresbiter Tullionis et Bernardus Nariodi , Girardus de Duismo et Symon de Curtenge , Andreas filius ejus et Odo de Marmania , Borcardus de Monte Barri et Petrus de Tullione . Hec omnia laudavit Helysabet uxor Willermi. Unde testes sunt Radulphus Li Orges de Duismo , Hugo clericus frater Teobaudi Martroli , Viardus tabernarius de Duismo . Uxor etiam Josberti Macelina hec laudavit. Unde testes sunt Johannes prepositus de Gisse et Johannes filius ejus et Benignus li Gouz , cliens Josberti . Nos igitur hec omnia sigilli nostri munimine roborantes episcopali auctoritate prohibemus ne quis ulterius his contraire presumat. Presumentes autem hec perturbare anathemate condempnamus. Actum anno ab incarnatione Domini m° c° lxx° iiii°.