Quodam tempore dum turbida res agitabatur in episcopatu Frisinge, contigit deo donante plebem elegisse sibi Annonem episcopum. Quod domnus rex Ludowicus assensit talemque uotum benigne suscepit illumue statuit f'eliciter regere sanctum ouile. Tunc temporis Odalschalc Triente episcopus per malorum suasionem ad Pauzanam uinearum sancte Marie inuasionem fecit iniuste. Quibus sibi subactis, ut locus obtulit, dono dei aptissimus rex Ludowicus interea ad Eipilingun dies quadragesimales frequentabat. Misit aciem Baiowariorum in Poemanios quorum ductor Ernst comes exstitit, episcopis simul comitantibus. Tum demum reuersi cum rumore non minimo ut moris est, confluebant ad regem. Dum autem euenit inter alia missos regis Longobardorum affuisse, Notingum episcopum et Pernbardum comitem simulque Odalscalci episcopi Jacobum aduoeatum et Willipertum pro uineis ipsis contradicendis. Tunc mediatore rege interrogante causam terminandam quid legis fuisset, turba tota subclamat prouinciarum qui uestituram prius haberet, inter duo regalia testes exhibere, si xxx annorum etate subiecte essent uinee ad domum sancte Marie, numquam mutaretur, sin autem, ad locum Trientarum reuertisset. Inito autem hoc consilio statim domnus Anno episcopus testes exhibuit quibus presentatis domnus rex mandauit Ernsto comiti palatium adire cum quo missi Longobardorum regis ac Odalschalci palatium inierunt. Tunc iurauerunt testes quorum nomina in libro traditionum habentur. Post ivramentum Ernst comes interrogauit quomodo se res haberet, illi uero secundum legalem iusticiam soluere iuramentum parati ita «dixerunt, hoc scimus ueraciter quod ipse uinef in uestitura domus sancte Marie XXX annos sine malo et iniuria ullius hominis perman,sit. Tunc Ernst comes regalem multitudinem uulgique summam interrogauit quid iusticie esset peragendum, omnes autem singulatim ad ultimum simul iudicabant euis temporibus ad domum sancte Marie «as persistere, quod et rex ita definiuit esse et missi ineuitabili assenserunt iusticia. Aetum ad Eipilingen XVI. kal. Aprilis anno incarnationis dominice DCCCLV, indictione III.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 16-17