Notum sit omnibus presentibus scilicet et futuris partibus Carentanis constitutis, qualiter quidam nobilis uir nomine Georgius perueniens ad uenerabilem Uualdonem Frigisingensis ecclesie episcopum ad Uueride loco nominato cogitans aliquid euangelici implere precepti dicente domino: Date terrena ut mereatis eterna, inde diuina Christi conpunctus clementia perueniens ad locum pretitulatum qui proprio nomine ad Vueride uocitatur, vbi sanetorum martyrum Christi Primi et Feliciani corpora requiescunt, tradidit iure hereditario in capsam supra scriptorum electbrum dei, ipso uidelicet uenerabili episcopo traditionem accipiente unacum cum Vadalhoho ipcius traditionis aduocato quicquid in summitate laci¹ ipsius Heimo filius Vuitagouonis sue sorori nomine Tunza tradidit improprietatem (!), que et ipsa ipsius Georgii uxor legitima fecit, ut statim deinceps prescriptus rector sancte dei ecclesie ad utilitatem domus dei potestatem habuisset possidendum cum omnibus ad eundem locum legitime pertinentibus, hoc est territoriis cultis et incultis, curtiferis, pratis, siluis, pascuis², aquis aquarumve decursibus, mobilibus et inmobilibus, egressibus et regressibus, quesitis et inquirendis, nil preter mittens sed totum et integrum domo dei tradidit nullo contradicente, sed ut perenniter ista inconvulsa permansisset traditio rectoribus loci ipsius feliciter possidendum. Ea itaque firmitate ac ratione ista fuit peracta traditio, ut ipse predictus uir Georgius ac Tunaa uxor ipsius potestatem habuissent, ibi sacro in loco elegendi suorum sepulturam corporum, quandoque dei visitante de hoc seculo essent recessuri et ut ibi a clericis deo seruientibus iamborum (!) perpetualiter memoria sacris in orationibus permansisset. Istius traditionis isti sunt testes, Lantolt, Herilant, Sigiuuart, Paldachar, Heimpercht, Vrolf.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 25-26