Ego Albertus Frisingensis e˛cclesie˛ episcopus significo fratribus meis quantam diuina fauente clementia aput ducem Austrie gratiam inueni. Audito aduentu meo in Austriam preuenit me nunciis suis qui me cum multa diligentia inuitarent ad se. Venientem officiose suscepit, benigne tractauit, peticiones meas omnes exaudiuit, ita ut ecclesie nostre bona a cottidiana exactione sic pentus(!) libera dimitteret, ut nullus iudicum vel officialivm suorum in eis quicquam tractare habeat. Nos vero paruum ei de predictis bonis nostris obtulimus censum quem annuatim de hominibus nostris et nichil amplius accipiendum inpetrauimus, de bonis in Ebersdorf tam nostris quam Nouecelle ii libras et xl nummos, item de Alarn ii libr(as et) xl nummos, de Enzinesdorf xiii libras, et si inuenti fuerint ibi fures, soli illi tradantur iudicibus, reliqua foris facta officiales nostri iudicabunt. Hec omnia nobis diuine dilectionis et orationum nostrarum intuitu sic firmauit, vt toto tempore uite sue et nostre de iudicibus et officialibus suis nichil amplius bonis et hominibus nostris timere debeamus. Hec ideo uobis scripsimus, vt in exemplum successoribus nostris relinquatur, vt et ipsi eandem gratiam impetrare non negligant. Preterea alia ecclesie nostre bona que longo tempore nobis alienata fuerunt, per ipsum ducem rehabere meruimus, hominibus suis tam nobilibus quam ministerialibus ad hoc destinatis, a quodam Vlrico de Hintperc, a Geroldo de Sahsenganc, a Rapotone de Putene. Solus Hartnidus de Sahsenganc contentiose adhuc nobis resistit, cuius etiam contentionem in breui terminandam speramus.

Source Fulltext: ZAHN, Codex Diplomaticus (=FRA II/31, Wien 1870) S. 105-106