Iacobus, miseratione divina Prenestinus electus, apostolice sedis legatus, universis presentes litteras inspecturis salutem in Domino. Cum olim dilecti in Christo U(rias) abbas et conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie super ecclesia Sancti Spiritus, quibusdam palatiis et aliis pertinentiis ad eandem coram venerabilibus patre ... Waciensi episcopo et coniudicibus eius a sede apostolica delegatis contra nobilem virum Fabianum diocesis Strigoniensis moverint questionem et idem propter suum multiplicem contumaciam ab eisdem fuerit excommunicationis vinculo innodatus et nichilominus dictis abbati et conventui causa rei servande possessio adiudicata fuerit a iudicibus supradictis, quam non potuerunt nancisci propter potentiam adversarii memorati. Ta(nde)m dicti abbas et conventus super hoc obtinuerunt litteras prudenti et discreto viro magistro Egidio domini pape subdiacono et capellano, tunc in Ungaria pro negotiis Romane ecclesie existenti. Qui cognoscens contumaciam nobilis memorati, veram possessionem ex secundo d(ecreto) adiudicavit abbati et conventui supradictis, ex qua propter protervitatem eiusdem nullum fructum consequi potuerunt. Unde cum dicti abbas et conventus viderent se multis expensis et laboribus fatigatos, petierunt a nobis, quod eos in possessionem veram predictarum rerum de facto faceremus induci et eos inductos tueri iuxta formam libelli inferius annotati, cuius tenor est talis:||
A vobis, domine I(acobe) Prenestine electe, apostolice sedis legate, petit abbas Sancti Martini de Pannonia nomine suo et conventus sui, quod faciatis ipsum induci in veram possessionem ecclesie Sancti Spiritus cum palatiis et possessionibus suis, quam nobilis vir Fabianus possidet, quarum rerum possessio adiudicata fuit dictis abbati et conventui per Waciensem et Waradiensem episcopos et ... abbatem de Felduar iudices a summo pontifice delegatos, et post magister Egidius domini pape capellanus dictos abbatem et conventum veros constituit possessores. Sed propter contumaciam nobilis supradicti non potuerunt possessionem nancisci. Quare petunt dictum nobilem sibi condempnari ad restitutionem fructuum perceptorum et expensarum, quos et quas extimat centum quinguaginta marcarum. Item petit, quod faciatis ipsos tueri in dictarum rerum possessione, salvo iure etc. ||
Quam petitionem licet litem contestando nobilis predictus responderit non debere admitti nec fieri debere, quod continebatur in ea, tamen ante cognitionem cause se contumaciter absentavit, propter quod nos eum excommunicationis vinculo duximus innodandum. Et cum idem F(abianus) non videatur curare de excommunicatione predicta, dicti abbas et conventus a nobis cum instantia super hoc sententiam postulabant, cum de omnibus supradictis nobis liqueret per processum iudicum predictorum, nos visis processibus eorundem et auditis allegationibus dictorum abbatis et conventus, absentiam dicti nobilis, Dei presentia supplente et abbate ac procuratore Sancti Martini presentibus veram possessionem rerum petitarum in libello dictis abbati et conventui duximus sententionaliter iudicandam et eos corporaliter debere mitti in possessionem rerum petitarum in libello superius memorato, contradictores per censuram ecclesiasticam compescendo, iure proprietatis utrique parti in omnibus reservato. In cuius rei testimonium presentes nostri sigilli munimine iussimus communiri. Actum anno gratie M. CC. XXXIIII., IIII. Kalendas Februarii, indictione VII. [1234. jan. 29.]