Capitulum ecclesie Albensis universis Christiane fidei cultoribus, presentibus pariter et futuris, presentium notitiam habituris salutem in eo, qui est salus omnium. Omne, quod memoriam appetit, dignum est testimonio litterarum commendare, ne res temporaliter geste simul cum [lab]ente tempore a memoria succedentium elabantur. Quocirca universitati vestre tenore presentium declaramus, quod Elec, filius comitis Nicolai exhibuit nobis litteras domini regis hec verba continentes:||
B(ela), Dei gratia rex Hungarie, fidelibus suis Albensi capitulo salutem et gratiam. Noveritis, quod nos permisimus, ut Elec, filius Nicolai comitis possessionem suam nomine Dyenis, in comitatu Posoniensi existentem dare p[ossit] seu relinquere ecclesie Sancti Martini [de Sacro] Monte Pannonie pro remedio anime sue ac pro pecunia, in qua eidem ecclesie tenetur obligatus. Datum in Zolum in festo Sancti Sixti. [1258. aug. 6.]||
Et postmodum eodem die et hora dominus Favus abbas Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie exhibuit nobis litteras nostras memoriales sub hac forma:||
Nos capitulum ecclesie Albensis damus pro memoria, quod anno Domini M° CC° L° sexto constitutis in nostra presentia domino Favo abbate Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie, Laurentio decano, Elia cantore et fratre Heinrico, monachis dicti monasterii ex una parte, Elexio filio Nicolai comitis, Iohanne filio Gregorii, consanguineo eiusdem, necnon abbate monasterii Iast ex altera, propositum fuit coram nobis ab eisdem, quod, cum dictus Elexius Herruco comiti Symigiensi, iudici curie domini regis pro redemptione cuiusdam possessionis sue nomine Mouruchel teneretur in ducentis marcis, nec haberet in ipso instanti paratam pecuniam, de qua satisfacere posset comiti Herruco supradicto, dominus abbas precibus sepedicti Elexii inclinatus de pecunia monasterii sui predictas ducentas marcas in denariis regalibus cum pondere mutuasset eidem, quas etiam dominus abbas sibi (!) dedit coram nobis, pro quibus idem Elexius quandam possessionem suam nomine Urs, sitam in comitatu Simigiensi cum omnibus utilitatibus suis et pertinentiis, terris videlicet arabilibus, fenetis, piscaturis, silvis, servis et libertinis ac insulis, nec non aliis appendiciis idem Elexius dicto domino abbati et monasterio eius impignoravit in festo Sancti Laurentii [1256. aug. 10.] tali modo, ut in principio tertii anni eandem redimere teneretur, medio autem tempore omnes fructus et utilitates ipsius possessionis dominus abbas et monasterium ipsius percipere, nec idem Elexius ante lapsum duorum annorum poterit [redim]ere. In principio vero tertii anni restituere tenebitur domino abbati ducentas marcas eodem modo cum pondere sicut sibi sunt solute. Si autem in ipso termino redimere nollet aut non posset, partes coram nobis nominabunt personas ad estimandam possessionem memoratam; facta autem estimatione quicquid ultra ducentas marcas superfuerit, iusto pretio dominus abbas solvere tenebitur Elexio sepedicto, si eandem voluerit comparare, alioquin ipsa possessio aput dominum abbatem et ipsius monasterium opignorata remanebit. Hoc etiam nolumus pretermittere, quod, si dictus Elexius in termino solutioni faciende assignato nec ad faciendam solutionem, nec etiam ad eligendum estimatores vellet accedere, ipsa possessio dicto abbati et eius monasterio perpetuo remaneret possidenda. Hoc etiam adicimus, quod, si aliquis consanguineorum ipsius Elexii vel quivis alius ipsum dominum abbatem vel monasterium suum medio tempore vellet impetere super ipsa possessione, vel aliquis molestare, sepedictus Elexius propriis laboribus et expensis expedire tenebitur ac in iure possessionis memorate abbatem et monasterium suum conservare. Supradictus etiam Ioannes, filius Gregorii et abbas de Iast confessi sunt coram nobis, quod idem Ioannes et monasterium de Iast nullam in predicta possessione habent possessionem. In cuius rei memoriam presentes concessimus litteras sigilli nostri munimine roboratas.||
Et iterum idem dominus abbas coram eodem Elek exhibuit alias litteras nostras continentes hunc [tenorem]:||
Nos capitulum ecclesie Albensis damus pro memoria, quod cum Elek, filius comitis Nicolai primo in festo Sancti Laurentii [1256. aug. 10.] in presentia nostra abbate de [Iast et] Iohanne filio Gregorii, consanguine[is suis] presentibus et consentientibus ducentas marcas denariorum regalium cum pondere a Favo abbate Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie mutuasset, postmodum in tertio die Pentecostes post festum Sancti Laurentii [1257. máj. 29.] proxime consequens idem Elek in nostri presentia octoginta marcas in redemptionem cuiusdam possessionis sue aput Princh habite obligate sibi iterato mutuari supplicavit obligans sibi dictam possessionem Urs nuncupatam sub pena cautionum et obligationum ac terminorum decesione, que in prioribus litteris nostris super mutuatione ducentarum marcarum continentur. Cuius supplicationibus idem Favus abbas favorabiliter inclinatus dictas octoginta marcas in denariis regalibus cum pondere memorato Elek mutuavit coram nobis, ut prediximus, ipsas octoginta marcas superaddens ducentis marcis predictis. Et sic idem Elek domino abbati in totali summa tenetur in ducentis et octoginta marcis, pro quibus omnibus, ut est pretactum, memoratam possessionem Urs impignoratam obligavit sub pena obligationum et cautionum in litteris prioribus insertis seriatim. Datum anno Domini M° CC° L° VII. [1257.]||
Igitur duobus annis supradictis finaliter decursis, in principio tertii anni idem Elek, ut est dictum, coram nobis constitutus, utpote vir discretus et undique circumspectus et anime sue remedio providere et ab onere dicti debiti, quo dicto abbati et suo monasterio tenebatur obligatus se cupiens exonerare et absolvere, quandam possessionem suam nomine Dyenis, sitam in comitatu Posoniensi, cum omnibus utilitatibus et pertinentiis, nihil iuris seu proventus sibi in eadem reservando, totaliter, cum eodem iure, quo pater et omnes progenitores ipsius possidebant, sub eisdem antiquis metis per suos progenitores circumquaque per ambitum et vallatum elevatis, simul etiam portione habita in Danubio et insulis ad eandem possessionem Dyenis pertinentibus monasterio Beati Martini de Sacro Monte Pannonie salubri deliberatione prehabita, pure et perfecte nullo de sua generatione contradicente contulit, tradidit et donavit iure perpetuo possidendam, ut prediximus partim pro ducentis et octoginta marcis argenti, sed ardentiori et sinceriori devotione invitante pro eterne remunerationis bravio obtinendo, ne in novissimo die contra examen districti iudicis cum villico iniquitatis [s]ubiaceat ultioni; et propterea et devotione accensus et auctoritate licentie domini regis superius inserte ad perfectum securatus ita inviolabiliter et irrevocabiliter dictam possessionem Dyenis sepedicto monasterio appropriare et perpetuare exoptavit, ut nullo unquam tempore alicui successorum ipsius liceat remutare vel aliqua ratione pretensa revocare, sed ut hereditas et dotalicium pluries dicti monasterii remaneat perpetuo munimine roborata. Nec hic sub silentio pretereundum duximus, quod idem [El]ek septem capita servorum suorum, videlicet Itev cum tribus filiis et Beud cum duobus filiis et unum libertinum suum nomine Andream, [existen]tes in sepius memorata possessione Dyenis, iam dicto monasterio Sancti Martini pro viginti et quatuor marcis argenti vendidit iura perpetuo et irrevocabili possidendos et eandem summam pecunie plenarie et integraliter recepit coram nobis. Ut igitur huius donationis, venditionis seu satisfactionis series robur perpetue firmitatis ob[tine]at, ad petitionem sepedicti Ele[k plu]ries dicto monasterio presentes concessimus litteras sigilli nostri munimine roboratas anno Domini M° ducentesimo quinquagesimo octavo, decimo nono Kalendas Septembris, [1258. aug. 14.] magistro Philippo ecclesie nostre electo, aule regie vicecancellario, Gregorio cantore, Feliciano custode, Ambrosio decano existentibus.