Excellentissimo domino eorum Lodovico, Dei gratia illustri regi Hungarie, conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie orationum suffragia devotarum. Noverit vestra maiestas, litteras vestre maiestatis honore, quo decuit, recepisse in hec verba:||
Lodovicus, Dei gratia rex Hungarie, fidelibus suis conventui monasterii [Sancti] Martini de Sacro Monte Pannonie salutem et gratiam. Quia cause ecclesiarum per morasas citationes plerumque periclitari contingunt, ideo fidelitati vestre firmiter precipiendo mandamus, quatenus quandocunque et quotienscunque a data presentium per anni circulum per religiosum virum fratrem Nicolaum, abbatem monasterii Sancti Maurici de Bel et conventum eiusdem aut procuratores vel officiales eorumdem nomine ipsorum ad citationes, inquisitiones, prohibitiones, reambulationes et recaptivationes possessionum metarumque earumdem erectiones, conditionariorumque eiusdem ecclesie recaptivationes ac ad omnia alia, que secundum regni consuetudinem fieri consueverunt, legitime facienda fueritis requisiti, vestrum mittatis hominem pro testimonio fidedignum, quo presente Benedictus, filius Pauli filii Hem vel Iohannes de Gych aut Paulus, filius Garphasii (!) de Iutas seu Andreas, filius Valentini de Scentestepan, aliis absentibus homo noster omnia premissa et singula premissorum exequatur iuris ordine observata et eandem tociens quotiens expediens fuerit, tociens facti seriem nobis fideliter rescribatis. Datum Bude feria quinta proxima ante festum Beati Demetrii martiris, anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo septimo. [1347. okt. 23.]||
Nos igitur preceptis vestris obtemperare cupientes, ut tenemur, ad infrascriptam inquisitionem faciendam inter cetera una cum Andrea, filio Valentini, homine vestro, nostrum misimus hominem, scilicet fratrem Arnoldum, monachum chori nostri, pro testimonio fidedignum. Qui demum ad nos reversi nobis concorditer retulerunt, quod ipsi super conbustione monasterii Sancti Maurici de Bel ab omnibus nobilibus et ignobilibus et aliis quibusvis (!) status Iauriesis et Vesprimiensis comitatuum hominibus, a quibus decuit et licuit, palam et occulte inquirendos (!) talem scivissent veritatem, quod predictum monasterium tempore fratris Georgii [abbatis] prelibati monasterii regnante rege Ladizlao conbustum extitisset et quedam instrumenta privilegialia [ce]teris cum bonis ipsius monasterii in eodem (!) conbustione extitissent et in eadem conbustione monasterium sepedictum non modicum habuisset dampnum; cuius quidem conbustionis signa iidem homo vester et nostrum testimonium fide occ[ul]ata vidissent in pariete apparere. Idem in eodem itinere ivissent ad faciem possessionis inferioris Ev[r]s, in eadem invenissent et vidissent, quatuor mansiones hominum vinidatores predicti monasterii de [Bel] absque filiis, sessionalia loca vero quam plurima in eadem Evrs ad partem occidentalem habere dinosscitur monasterium sepedictum, cetera autem ad usum humanum pertinentia in terris arabilibus, pratis fenetis, silvis et piscationibus Balatinis cum iobagionibus capituli Vesprimiensis ecclesie et vestre maiestatis communiter habere dinoscuntur. Item in superiori villa Evrs circa ecclesiam Beate Marie Magdalene invenissent et vidissent unam mansionem tantum iobagione uno, terras arabiles et utilitates habet per se in eadem villa Evrs. Item villam Bursud et Ganna rescivissent esse et pertinuisse monasterio sepedicto sine alicuius contradictione pleno iure. Item terram Ethey desolatam circa eandem Bursud habitam ac terram Barnad similiter desolatam in vicinitate ville Hotholm existentem rescivissent pertinere monasterio supradicto, non obstante contradictione aliquali. Super quibus premissis omnibus idem dominus abbas instanter nos petivit, ut vestre maiestati intimaremus nostris litteris rescriptionalibus mediantibus. Datum in dominica Iudica me, anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo octavo. [1348. ápr. 6.]