Innocentius episcopus, servus servorum Dei, carissimo in Christo filio Ludovico, regi Ungarie illustri, salutem et apostolicam benedictionem. In amore virtutum et illarum operibus circa ecclesias et monasteria eorumque ministros favorabiliter exercendis decet celsitudinem regiam se habere continue studiosum, cum ex hoc procul dubio et benedictionis divine premium et laudis humane preconium acquiratur. Dudum siquidem quondam Willermo abbate monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie Romane ecclesie inmediate subiecti, ordinis Sancti Benedicti, Iauriensis diocesis, regimini eiusdem monasterii presidente nos cupientes eidem monasterio, cum illud vacare contingeret, utilem et ydoneum presidere personam, provisionem monasterii predicti ordinationi et dispositioni nostre duximus ea vice specialiter reservandam, decernentes ea tunc irritum et inane, si secus super hiis a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignorenter contingeret attemptari. Postmodum vero dicto monasterio per eiusdem Willermi abbatis obitum, qui extra Romanam curiam diem clausit extremum, vacante, nos vacatione huiusmodi ipsius monasterii fide dignis relatibus intellecta ad provisionem eiusdem monasterii Sancti Martini celerem et felicem, de qua nullus preter nos ea vice disponere potuerat, neque poterat reservatione et decreto obsistentibus supradictis, ne prefatum monasterium Sancti Martini longe vacationis subiaceret incommodis, paternis et sollicitis studiis intendentes post deliberationem, quam super hoc cum nostris fratribus habuimus diligentem, demum ad dilectum filium Syfredum, dicti Sancti Martini, tunc Sancti Benedicti de Goron, dicti ordinis, Strigoniensis diocesis, monasteriorum abbatem, consideratis multiplicium suarum virtutum meritis, quibus personam suam, prout ex fide dignorum accipimus testimoniis, altissimus insignivit, direximus oculos nostre mentis; quibus omnibus debita meditatione pensatis de persona ipsius Syfredi abbatis prefato monasterio Sancti Martini de dictorum fratrum consilio auctoritate apostolica providimus, eumque illi preferimus in abbatem curam et administrationem ipsius eidem Syfredo abbati in spiritualibus et temporalibus plenarie commitendo in illo, qui dat gratias et largitur premia confidentes, quod prefatum monasterium Sancti Martini per ipsius Syfredi abbatis circumspectionis industriam prospere dirigetur et salubria suscipiet incrementa. Cum igitur, ut idem Syfredus abbas in exercenda dicti monasterii Sancti Martini administratione facilius prospicere valeat, favor tuus regius sibi esse noscatur plurimum oportunus, regalem excellentiam rogamus et hortamur attente, quatinus eundem Syfredum abbatem et conmissum sibi dictum monasterium Sancti Martini habens pro divina et nostra reverentia propensius conmendata in ampliandis et conservandis iuribus suis te reddas ipsis favorabilem et in suis oportunitatibus gratiosum ita, quod idem Syfredus abbas tue celsitudinis fultus auxilio in executione conmissi sibi dicti monasterii Sancti Martini regiminis possit Deo propitio prosperari ac tibi exinde a Deo perennis vite retributio et a nobis condigna proveniat actio gratiarum. Datum apud Villamnovam, Auinionensis diocesis, Idibus Aprilis, pontificatus nostri anno tertio. [1355. ápr. 13.]