Serenissimo principi et domino suo gratioso, domino Lodovico, Dei gratia inclito regi Hungarie, conventus monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie orationes in Christo assiduas et devotas. Litteras vestre serenitatis omni, quo decuit honore recepimus in hec verba:||
Lodovicus, Dei gratia rex Hungarie, fidelibus suis conventui Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie salutem et gratiam. Conqueritur nobis et domine regine, genitrici nostre karissime, frater Paulus, abbas monasterii de Beel, quod, cum ex privilegiali donatione Sancti regis Stephani, progenitoris nostri clarissimi, totum tributum portus et fori de Kamarun ad dictum monasterium suum pertineat, Petrus, filius magistri Nicolai, filii Donch de eodem Kamarun non solum duas partes vel plus eiusdem tributi vi propria occupatas detinet, verum etiam homines seu tributarios ipsius abbatis modicam partem dicti tributi, in cuius dominio adhuc ipsum monasterium existeret, modo debito et antiquo recipere non admitteret, sed tamdiu solummodo, donec institores ad dictum forum confluentes institas suas de loco ipsius fori asportare consueverunt, ipsam partem dicti monasterii percipere pateretur, residua ex tunc pro seipso in descensibus et hospitiis forensium exigi faciendo. Insuper quoque, ut premissam partem apud tributariam apud manus eiusdem monasterii existentem adnichilari possit, coemptionem seu mercationem piscium in dicto foro semper fieri et haberi consuetam ad alium locum sue potestatis transferre vel in alium diem mutare niteretur in magnum ipsius abbatis et dicti sui monasterii derogamen. Super quo fidelitati vestre firmiter precipiendo mandamus, quatenus vestrum mittatis hominem pro testimonio fidedignum, quo presente Kopaz, filius Petri de Nema vel Lorandus de Zyrk aut Stephanus dictus Nemes de Paznan sive Iohannes, filius Dominici de Kyseech, aliis absentibus homo noster, scita prius premissorum veritate, ad antedictum Petrum, filium Nicolai accedendo, dicat eidem verbo nostre maiestatis, ut ab ulteriori predicte partis tributarie dicti monasterii occupatione desistat ac modo iusto et debito pro ipso monasterio plene percipi sinat, nec locum vel diem fori piscium mutare presumat, sed ipsum forum modo hactenus consueto permittat immutabiliter permanere. Qui si omnibus premissis acquieverit, bene quidem, alioquin evocet eundem Petrum contra prefatum abbatem in nostram presentiam ad terminum conpetentem rationem premissorum efficaciter redditurum. Et postmodum seriem omnium predictorum, ut fuerit opportunum, nobis fideliter rescribatis. Datum in Wissegrad, in festo Decollationis Beati Iohannis Baptiste, anno Domini Mo CCCo LXo sexto. [1366. aug. 29.]||
Nos itaque maiestatis vestre preceptis semper parere parati in omnibus, ut tenemur, ad executionem premissorum una cum prenotato Iohannes filio Dominici, de Kyseech, homine vestro, discretum virum Nicolaum presbiterum, capellanum nostrum in ecclesia parrochiali de Olsuk, direximus pro testimonio fidedignum. Qui tandem ad nos reversi nobis concorditer retulerunt, quod ipsi in vigilia festi Beati Mathei apostoli et evangeliste proxima preterita [1366. szept. 19.] in comitatu et civitate Kamaruniense a nobilibus et ignobilibus ac ab aliis cuiusvis status et conditionis hominibus, a quibus convenisset inquiri, diligenter inquirendo talem scivissent et conperissent veritatem, quod ab aliquanto tempore hactenus pars tributi fori Kamaruniensis predicti, in cuius dominio prescriptum monasterium de Beel adhuc utcunque existeret, per Petrum, filium Nicolai, prelibatum et suos officiales ac servientes tamdiu solummodo, donec institores ad premissum forum convenientes institas suas de loco ipsius fori deponere et asportare consueverunt, recipi sineretur et deinde per totum sequens spatium diei residuo pro dicto Petro in descensibus et hospitiis forizantium tollerentur minus iuste, locus vero vel dies coemptionis piscium nondum mutatus foret ibidem, sed prior et conventus claustri Beate Virginis, ordinis Sancti Dominici de dicto Kamarun, tam speciali die dicti fori, videlicet feria tertia, quam per totam septimanam tributum de piscibus inibi vendi consuetis reciperent et tenerent in preiudicium abbatis et monasterii predictorum. Scitaque huiusmodi veritate, quia prefatus Petrus tempore memorati processus domi inventus non fuisset, ideo familiaribus ipsius in dicta Kamarun civitate repertis ac iudici et quam pluribus civibus de eadem id benivole assumentibus commisissent sepedicto Petro, cum redierit, verbo vestre maiestatis dicendum, ut ab ulteriori occupatione et vendicatione partis tributarie apud manum dicti monasterii adhuc habite, ut prefertur, desistat, permittatque eandem plene et pacifice, modo iusto, debito et antiquo eidem monasterio amministrari, nec locum vel diem fori piscium ibidem audeat aliquatenus transmuttare (!). Quibus omnibus sic peractis, volente abbate antedicto ipsum Petrum in vestram presentiam ea vice evocare dissimulassent, si forte recepto consilio saniori se absque strepitu et figura iudicii emendare se (!) decreverit in premissis. Datum feria sexta proxima post festum Beatorum martirum Mauritii sociorumque eius, anno Domini suprascripto. [1368. szept. 25.]