(N)os Ladizlaus, Dei gratia dux Opulye, regni Hungarie palatinus et iudex Comanorum, memorie conmendantes tenore presentium significamus, quibus expedit universis, quod Martinus de Nylka pro religioso viro domino Syffrydo, abbate monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, cum procuratoriis litteris conventus ipsius monasterii Beati Martini in quindenis festi Beati Mychaelis archangeli in anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo nono preteritis [1359. okt. 30.] iuxta continentiam litterarum domini Nicolai Konth, pridem regni Hungarie palatini et iudicis Comanorum, formam iudicii sui exprimentium et conventus ecclesie Symigiensis exinde rescriptionalium in figura iudicii sui conparendo contra magistros Ladislaum et Iacobum, filius Paska de Zych easdem litteras ipsi domino Nicolao Konth palatino rescriptionales, tenorem litterarum ipsius domini Nicolai Konth dicto conventui directarum de verbo ad verbum in se continentes, asserens actionem et propositionem dicti domini abbatis adversus eosdem filios Paska contineri in eisdem, eidem domino palatino presentavit. In quarum quidem litterarum tenore ipse dominus palatinus conperisset, quod in congregatione sua generali universitati nobilium comitatus Symigiensis feria secunda proxima post quindenas festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste in anno tunc proxime transacto [1359. júl. 9.] prope civitatem Symigiensem celebrata frater Iacobus in persona dicti domini fratris Syffrydi abbatis cum litteris procuratoriis predicti conventus de medio aliorum consurgendo proposuisset eo modo, quod magistri Ladislaus et Iacobus, filii Paska, possessionem predicti monasterii Sancti Martini in Chychol habitam occupassent, occupandoque detinerent, cuius occupationis et detentionis rationem ipse dominus abbas scire vellet ab eisdem. Quo audito, quia iidem magistri Ladislaus et Iacobus, fllii Paska, personaliter exsurgentes annotatum dominum abbatem ad legitimam recaptivationem dicte possessionis invitassent, igitur ipse dominus palatinus amicitiam dicti conventus litteratorie petivisset diligenter, quatenus ipsorum mitterent hominem pro testimonio fide dignum, quo presente homo suus in presentibus infradeclarandus in octavis festis Beati Mychaelis archangeli tunc venturis [1359. okt. 6.] ad faciem dicte possessionis Chychol vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus habitis et partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo eandem recaptivaret, per suasque veras metas reambulando statueret prefato domino abbati et suo monasterio eo iure, quo sibi dinosceretur pertinere perpetuo possidendam, si per alios non fieret contradictum; contradictores vero, si qui alii fierent, contra eundem dominum abbatem ad quindenas dictarum octavarum in suam citaret presentiam rationem contradictionis sue reddituros; si vero per ipsos filios Paska contradictum existeret, ipsos citare non incumberet eo, quod, cum in lite existerent, in eisdem quindenis absque citatione aliquali coram ipso tenerentur comparere rationem contradictionis eorum reddituri; et ab hinc premissorum seriem, prout fieret oportunum, ad dictas quindenas octavarum festi Beati Mychaelis archangeli ipse dominus palatinus sibi rescribi petivisset per conventum Symigyensem prenotatum.||
Ipse itaque conventus petitionibus ipsius domini palatini optemperans; cum Ladislao, filio Valentini, de Nema, homine ipsius domini palatini, Petrum, clericum chori ipsorum, ad premissa peragenda duxisset transmittendum, qui demum exinde reversi eidem conventui retulissent, quod, cum ipsi in predictis octavis festi Beati Mychaelis archangeli proxime tunc preteritis ad faciem dicte possessionis Chychal vicinorum et conmetaneorum suorum legitimis convocationibus habitis, fratreque Iohanne, monacho dicti monasterii Sancti Martini, in persona ipsius domini abbatis auctoritate procuratoria, necnon magistro Ladislao, filio Paska, sua personaliter et Iacobi, fratris sui, in personis presentibus accessissent, predictamque possessionem Chychol ipsius monasterii Sancti Martini recaptivare, reambulare et predicto domino abbati et suo monasterio per consequens eo iure, prout ad ipsos dinosceretur pertinere, perpetuo possidendam statuere voluissent, idem magister Ladislaus, filius Paska, suo et dicti Iacobi, fratris sui, nominibus quatuor sessiones curiarum cum terris arabilibus, silvis ac aliis suis utilitatibus eidem domino abbati et suo monasterio pacifice resignasset, quas quidem quatuor sessiones cum dictis suis utilitatibus iidem predictorum domini palatini et conventus Symigiensis homines nullo contradictore existente ipso domino abbati et eius monasterio statuissent, de residua vero possessione dicti monasterii prenominatus magister Ladislaus sua et dicti Iacobi, fratris sui, in personis instrumenta super eadem habere se asserendo, ipsos prohibuisset, rationem sue contradictionis in eisdem quindenis dictarum octavarum festi beati Mychaelis arhangeli [1359. okt. 6.] coram ipso domino palatino comparendo se et dictum fratrem suum reddere assumendo.||
Ipsarum itaque litterarum exhibitionibus factis prenominatus procurator ipsius domini abbatis rationem premisse contradictionis eorum petivisset assignari coram domino palatino prenotato. Quo percepto Iohannes, filius Ioannis, de Koaznya pro eisdem magistris Ladislao et Iacobo, filiis Paska, cum litteris procuratoriis dicti conventus Symigyensis in ipsius domini palatini exsurgendo presentiam in facto dicte residue possessionis ipsius monasterii Sancti Martini, in cuius scilicet facto dictus magister Ladislaus prohibitionem fecisset antedictam suo et fratris sui nominibus, eosdem efficacia instrumenta in termino ulteriori per ipsum dominum palatinum eis dando exhibenda habere indicasset. Unde hiis perceptis idem dominus palatinus una cum regni nobilibus secum tunc in iudicio sedentibus commisisset iudicando, quod predicti filii Paska dicta eorum instrumenta in facto premisse possessionis per eos prohibite confecta in octavis festi Epiphaniarum Domini proxime tunc venturis [1360. jan. 13.] contra prelibatum dominum abbatem similiter in facto eiusdem possessionis litigiose instrumenta producere debentem tenerentur exhibere coram ipso, quibus visis iudicium et iustitiam facere valeret inter partes in premissis postulante iuris equitate.||
A quibus quidem octavis ipse instrumentales exhibitiones quibusdam litium processibus interpositis, eisdemque propter ipsorum dispendiosam prolixitatem postergatis et obmissis, aliis litteris ipsius domini Nicolai Konth palatini dilatoriis mediantibus, interea per decessum prelibati domini Syffrydi abbatis in dominum fratrem Ladislaum, modernum abbatem ipsius monasterii Beati Martini, in cuius abbatie honorem ipse dominus frater Ladislaus fuerat sublimatus, iuxta regni consuetudinem condescendentes, ad presentes octavas festi Beati Georgii martiris in anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo tunc venturas [1367. máj. 1.] extiterant protelate.||
Denique ipsis octavis festi Beati Georgii martiris occurrentibus, medioque tempore ipso domino Nicolao Konth palatino divino vocante iudicio migrato ex hoc mundo, honoreque ipsius palatinatus per regiam clementiam nostram in personam condescendente, Iacobus dictus Fodor pro ipso domino Ladislao abbate cum procuratoriis litteris dicti conventus Sancti Martini ab una, item Mychael Sartor pro prescriptis magistris Ladislao et Iacobo, filius Paska, cum litteris procuratoriis conventus ecclesie Zaladiensis parte ex altera in figura nostri iudicii comparendo, primo idem Mychael Sartor in personis dictorum filiorum Paska pro ipsis exhibere assumptis instrumentis quasdam octo litteras, unam privilegialem et alias septem patentes a diversis capitulis et conventu ac a domino nostro rege loquentes, sub variis formis et terminis exortas nobis presentarat.||
In cuius quidem privilegii capituli ecclesie Albensis tenore anno Domini millesimo ducentesimo octoagesimo nono, septimo Idus Februarii [1289. febr. 7.] confecti eo modo informabamur, quod Benedictus, filius Pauli, de Chychol coram dicto capitulo constitutus retulisset viva voce, ut medietatem totalis possessionis Chychol vocate et utilitatum eiusdem Paulum, patrem suum, contingentes, quam et predictum patrem suum genero suo; Dyscen, filio Thyman, de Korontar cum domina filia, sorore ipsius Benedicti, tradidisse dixisset suo et eiusdem patris sui nomine reliquisse, contulisse et dedisse predicto Dyscen, genero suo, iure perpetuo pacifice et quiete annuisset possidendam et habendam Petro, filio Cosme, Gregorio, filio Stephani, cognatis ipsius Benedicti similiter personaliter comparentibus hinc ordinationi et donationi consensum prebentibus et assensum tali conditione interiecta, quod, si qui ullo unquam tempore predictam portionem dicti Pauli, patris ipsius Benedicti, ab eodem Dyscen repeterent, idem Benedictus et eius heredes ipsum Dyscen expedire tenerentur propriis laboribus et expensis.||
Tenor vero secunde littere a capitulo ecclesie Budensis feria tertia proxima post octavas festi Beati Martini confessoris anno Domini millesimo trecentesimo quarto [1304. nov. 24.] patenter emanate loquentis nos edocebat, quod comes Benedictus, filius Pauli, de Chychol ab una parte, item Gregorius et Nicolaus, filii comitis Stephani, de eadem ab altera coram dicto capitulo personaliter constituti, idem comes Benedictus fuisset confessus, quod, quia iidem filii comitis Stephani, sibi liberam facultatem in portione sua, quam in terra seu possessione Chychol nuncupata in communi divisione cum eisdem iuxta continentiam aliarum litterarum dicti capituli facta habuisset, dandi et ligandi domine consorti et filie suis, tamen excepta portione comitis Desce, generi sui in eadem terra Chychol habita, concessissent, in huiusmodi favoris seu dilectionis fraternalis recompensationem portiones suas, quas in communibus possessionibus seu terris cum eisdem filiis Stephani Kwph scilicet, Keneaza vocatis se iure hereditario habere dixisset, dedisset et tradidisset eisdem Gregorio et Nicolao, cum heredum solatio careret, si ipsum sic Domino iubente herede destitutum, quod absit, decedere contingeret, post mortem suam perpetuo possidendas et habendas in filios filiorum eorundem.||
Series vero alie littere litterarum predictarum a conventu Symigyensi predicto loquentis hunc tenorem conservabat:||
Nos conventus monasterii Sancti Egidii de Symigio memorie commendamus, quod comes Petrus Niger de Feyrighaz ad nostram personaliter accedendo presentiam quasdam nostras litteras clausas nobis demonstravit, petens nos cum instantia, ut tenorem earundem de verbo ad verbum transscribendo nostris litteris patentibus inseri et confirmari faceremus. Quarum tenor talis est:||
Nos conventus monasterii Sancti Egidii de Symigio damus pro memoria, quod comes Petrus, filius Cosme, de Chychol ab una parte, Benedictus, filius Pauli, Gregorius et Nicolaus, filii Stephani ac Desce, nobiles de eadem ex altera coram nobis personaliter constituti idem Petrus asseruit viva voce, ut terram suam tam hereditariam, quam empticiam in eadem Chychol ipsum contingentem, preter terram, quam filiis Stephani predictis mediantibus litteris nostris pignori obligavit, cum silvis et aliis utilitatibus suis universis pignori obligasset Benedicto, Gregorio, Nicolao et Desce predictis pro viginti quinque marcis plene receptis, sicut dixit, ab eisdem ab anno presenti usque revolutionem anni decimi, ipsoque decimo anno revoluto in octavis Sancti Michaelis archangeli coram nobis idem comes Petrus terram suam predictam in predicta sumpma pecunie redimere debet ab eisdem dando ipsas viginti quinque marcas, partem in denariis, sicut in regno currunt, partem in estimatione condigna preter arma. Si vero predictus comes Petrus ante terminum prenotatum in predicta sumpma pecunie terram suam predictam redimere poterit, iidem nobiles, receptis ipsis viginti quinque marcis ab eodem, reddent eidem et relinquent terram suam prenotatam, eo etiam interposito, quod, si iamdictus comes Petrus in ipso decimo anno et termino prenotato terram suam prehabitam in prefata sumpma pecunie redimere non posset ab eisdem, ex tunc transacto ipso decimo anno ipse comes Petrus et filii sui, quicunque voluerint, terram predictam, in quinquaginta marcis, videlicet cum duplo redimere possit et non aliter ab eisdem. Datum in festo Divisionis Apostolorum, anno Domini millesimo ducentesimo nonagesimo octavo. [1298. júl. 15.]||
Et secunde tenor:||
Nos conventus Sancti Egidii de Symigio damus pro memoria, quod, cum secundum continentiam ipsarum litterarum nostrarum memorialium Petrus, filius Cosme, de Chychal terram suam tam hereditariam, quam emptitiam de eadem Chychol ipsum contingentem et obligatam pro viginti quinque marcis a Benedicto, filio Pauli, Gregorio et Nicolao, filiis Stephani ac Dessce nobilibus de Chychol in octavis Sancti Michaelis archangeli in decima revolutioni anni in ipsis prioribus litteris nostris annotati redimere coram nobis debuisset, adveniente ipso termino predicti Nicolaus et Gregorius venerunt ad recipiendam pecuniam pretaxatam, predictus vero Petrus non venit, nec aliquem pro se misit ad redimendam terram suam prenotatam per eosdem quatuor diebus continuis expectatus coram nobis. Datum quarto die octavarum predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo septimo. [1307. okt. 9.]||
Nos igitur petitiones eiusdem comitis Petri Nigri iustas fore agnoscentes in hac parte, tenorem predictarum litterarum nostrarum clausarum de verbo ad verbum rescribi fecimus presentibus patentibus litteris nostris inseri et confirmari faciendo. Datum feria quarta proxima post festum Epiphanie Domini, anno eiusdem Mo CC[C]o tricesimo quinto. [1335. jan. 18.]||
Quarta autem littera dicti conventus Symigyensis sabbato proximo post quindenis festi Beati Michaelis archangeli sub anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo [1340. okt. 14.] patenter confecta nos eo modo edocabat, quod, cum iuxta continentiam litterarum eiusdem conventus Symigyensis inter Lacha, filium Desce, de Chychol et Nicolaum, filium Beke, de eadem ab una, item Petrum Nigrum de eadem ab altera sabbato proximo post quindenas festi Beati Michaelis archangeli apud ecclesiam Sancti Salvatoris de eadem Chychol super duodecim locis sessionalibus et super medietate possessionarie portionis condam Ladislai, filii Twd, in eadem Chychol habitis et habite iura propria coram homine dicti conventus et post depositionem ipsorum iuramentorum dicta loca sessionalia cum duodecim iugeribus terrarum arabilium nomine possessionis ecclesie Tykonyensis in proprietatem predictorum Lacha et Nicolai, filii Beke, ipsa vero medietate possessionaria portione sepedicti Ladislai, filii Twd in portionem Petri Nigri supradicti separari debere et separatis possessionaria portio condam Benedicti, filii Pauli, totalis in eadem Chychol habita per ipsas partes usque tunc possessa cum sui iuris plenitudine et utilitatum integritate inter dictas partes coequales dividi debuisset; ipso die occurrente ad videndum premissa Nicolaum presbiterum, capellanum ipsorum in testimonium transmisissent fide dignum, qui demum una cum prenominatis partibus ad ipsum conventum reversus eidem recitasset, quod die et loco supradictis partes comparuissent, ad danda et facienda premissa prompti fuissent et parati; tandem intervenientibus probis viris propter debitum proximitatis renuntiatis ipsis iuramentis ad plene pacis formam devenissent tali modo, quod predicta duodecim loca sessionalia cum duodecim iugeribus terrarum arabilium, que idem Lacha a predicta ecclesia Tykoniensi more prediali se possedisse astruxisset, regali mensura regni consuetudine requirente mensurando in proprietatem eiusdem Lacha et Nicolai, filii Bede (!) devolvissent possidende, medietas vero possessionarie portionis eiusdem Ladislai, filii Twd, scilicet viginti et unum iugera terre modo premisso mensurando successit in portionem Petri Nigri supradicti, utrisque partibus pacifice possidende; preterea viginti loca sessionalia Benedicti, filii Pauli, proximi ipsorum, eis conmuniter attinentia in eiusdem ville territorio adiacentia in duas partes coequales divisissent, quarum medietas, videlicet decem loca sessionalia in vico ville eorum a parte septemtrionali adiacentia, in plaga occidentali simul sequestrata et adiacentia in portionem Petri Nigri predicti cessent in perpetuum possidenda; porro quinque loco sessionalia in eodem vico seu in fine eius ab oriente adiacentia et alia quinque loca sessionalia in alio vico eiusdem ville a plaga meridionali existenti, in parte occidentali situata premissa mensura mensurando in portionem Lacha et Nicolai predictorum devenissent in perpetuum possidenda; item unum fenile eiusdem Benedicti trium hominum per diem falcature sufficiens in duas partes divisissent, cuius medietas a parte septemtrionali iacens in portionem Lacha et Nicolai predictorum devolvisset, alia medietate in parte meridionali existente in proprietatem ipsius Petri succedente; duo vero feneta eorum in loco Velganccerzadorrete vocato existentia in tres partes divisissent, quorum partes due in portionem ipsius Petri successissent, tertia vero parte in proprietatem Lacha et Nicolai predictorum remanente; terras autem arabiles eiusdem Benedicti mixtim adiacentes in duas partes coequales inter se divisissent; item silvas eis de portione ipsius Benedicto debitas communiter ad utendum in perpetuum reliquissent, obligantes se nobiles supradicti mutua vicissitudine tali modo, quod, si temporis in processu ratione possessionariarum portionum eiusdem Benedicti in territorio eiusdem ville Chychol habitarum contra ipsos in formam litis insurgerent, ex tunc se ipsos mutua vicissitudine tueri tenerentur laboribus pariter et expensis; ceterum, si Domino permittente de possessionaria portione eiusdem Benedicti, filii Pauli, alienata successive aliquam partem vel particulam communi labore reinvenire et rehabere possunt, ex tunc modo premisso inter se dividere tenerentur.||
Preterea in tenore littere dictarum litterarum capituli ecclesie Vesprimiensis in festo Conceptionis Virginis gloriose sub anno gratie millesimo trecentesimo quadragesimo quinto [1345. dec. 8.] patenter confecte sic continebatur, quod Emerico et Petro, filiis Lacho (!) personaliter ex una parte, item pro magistris Ladislao et Iacobo, filiis Paska, Nicolao de Kapol famulo ipsorum cum procuratoriis litteris iudicis curie regie coram capitulo ecclesie Wesprimiensis constitutis, iidem Emericus et Petrus vive vocis organo confessi extitissent, ut, quia idem Lacho, pater ipsorum, in latrocinii perpetratione deprehensus publica auctoritate iudiciaria morte patibuli dampnatus miserabiliter suam terminasset citam et ob hoc regia maiestas omnes possessiones ubique habitas eiusdem Lacmo, tanquam hominis modo premisso, sicut meruisset, salva portione tamen eorundem Emerici et Petri, filiorum suorum possessionaria et excepta, eisdem magistris Ladislao et Iacobo pro suorum meritis fidelium servitiorum commisisset, ideo ipsi Emericus ot Petrus suas portiones in comitatu Symigiensi in Chychol et Chotor possessionarias de iure ipsos contingentes, cum portione patris ipsorum eisdem magistris Ladislao et Iacobo per maiestatem regiam collata, existentes eisdem magistris Ladislao et Iacobo perpetuo sine motu aliquali reliquissent possidendas; e converso autem iidem filii Paska possessionarias portiones ipsius Lacha, patris videlicet predictorum Emerici et Petri, et suas proprias in comitatu Wesprimiensi in Korontal existentes et habitas totaliter eisdem filiis Lacho perpetuo et irrevocabiliter reliquissent et permisissent possidendas, tenendas pariter et habendas.||
Continentia autem litterarum dicti domini nostri regis iuxta Byhygium in Kolkachfew quarto die festi Beati Iacobi apostoli in predicto anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quinto [1345. júl. 28.] subortarum sic decantabat, quod magistri Ladislaus et Iacobus, filii Paska, aule regie milites, ad ipsius domini nostri regis accedendo presentiam suis fidelibus servitiis prepositis et declaratis possessionarias portiones Lacho, filii Desce et Nicolai, filii Bede, de Chychol in eadem Chychol et alias in regno suo existentes, quovis modo nominatas, asserentes eosdem Lacho et Nicolaum in eorum malitiosis operibus et nocumentis reprehensos cruciamine patibuli condempnatos, heredumque solatio destitutos extitisse et ea ratione possessionarias portiones eorum sue regie collationi pertinere, ab ipso domino rege in perpetuum sibi dari et conferri postulassent, ipse itaque dominus noster rex intuitis fidelibus servitiis dictorum filiorum Paska dictas portiones ipsorum Lacho et Nicolai in Chychol in comitatu Symigyensi et alias ipsos Lacho et Nicolaum iure contingentes eisdem filiis Paska, iure quo ad suam regiam collationem pertinere dinoscerentur, in perpetuum et in filios filiorum eorundem dedisset et donasset tenere, possidere et habere sine preiudicio iuris alieni.||
Ex serie nempe aliarum litterarum dicti conventus Symigyensis feria quinta proxima post dominicam Reminiscere sub anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo nono [1359. márc. 21.] confectarum per prelibatos magistros Ladislaum et Iacobum, filios Paska, quartam filialem domine Katherine, filie dicti Lacho, ac dotem et res parafernales domine matris ipsius domine Katherine de dicta possessionaria portione prefati Lacho legitima estimatione mediante satisfecisse comperientes; tenor aliarum litterarum dicti conventus Symigyensis in anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo sexto [1346.] confectarum eo modo nos informabat, quod nobilis domina Katherina, relicta Nicolai dicti Fodor de Chychol et Fabianus, filius eiusdem, in presentia dicti conventus Symigyensis totalem portionem possessionariam ipsorum in dicta Chychol habitam cum universis suis utilitatibus prefatis magistris Ladislao et Iacobo pro quindecim marcis denariorum in perpetuum vendidissent et tradidissent.||
Dehinc exhibitione aliarum litterarum dominorum, videlicet fratrum Pertholdi, Thome et Clementis, abbatum ecclesie Tykoniensis similiter patenter emanatarum eosdem abbates quoddam predium ecclesie eorum predicte in portione possessionaria in Chychol eis contingens de comitatu Symigyensi per tempora annualia pro una marca nomine feudario dedisse et assignasse prefatus procurator dictorum filiorum Paska evidenter declaravit.||
In quarum contrarium prelibatus Nicolaus Fodor dictus in persona dicti domini abbatis septem litteras, tres privilegialiter et quatuor patenter capitulorum Albensis, Wesprimiensis ac Iauriensis, necnon conventus Symigyensis ecclesiarum sub diversis formis, annis et terminis, ut infra patebit, confectas nobis demonstrarat.||
In quarum quidem litterarum privilegialium unius, videlicet dicti capituli Albensis, tenore ab anno Domini millesimo ducentesimo sexagesimo, secundo Kalendas Aprilis confecte [1260. márc. 31.] adinveniebatur, quod fratre Bonifacio, monacho monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, nomine et vice abbatis et eiusdem monasterii ab una parte, Gabriano, filio Gabryan, de genere Voya, Bagamerio, filio eiusdem, ex altera coram dicto capitulo Albensi personaliter constitutis iidem Gabryan et Bagamerius de terra ipsorum Chychol vocata, quam sibi hereditariam seu commetaneam terre predicti monasterii esse dixissent, ad sex aratra simul cum terra sessionali ac arabili, fenetis et silvis sufficientem confessi fuissent vendidisse pro triginta marcis stateralis argenti abbati et monasterio prenotatis perpetuo possidendam et ipsam pecuniam ab eodem fratre Bonifacio recepissent ad plenum coram capitulo antedicto, obligantes se iidem Gabryan et Bagamerius, quod, si ullo unquam tempore premissa seu singula premissorum ab eisdem abbate et monasterio quispiam repetere attemptaret, ipsi eandem (!) expedire tenerentur propriis laboribus et expensis.||
Alia vero littera privilegialis dicti capituli Iauriensis in anno Domini millesimo ducentesimo sexagesimo secundo [1262.] emanata sic decantabat, quod nobili viro Gabriano, filio Gabrielis, de genere Voya, pro se et filiis suis, Bagamerio videlicet et Petro ex una parte, viro autem religioso domino Fauo, abbate Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, ex altera coram ipso capitulo Iauriensi constitutis, idem Gabrianus possessiones suas de Chychol et de Alba Ecclesia cum omnibus utilitatibus suis et pertinentiis, terra videlicet arabili, fenetis, silvis et vineis eidem abbati et monasterio Sancti Martini, cui etiam progenitores suos multas donationes pias fecisse asseruisset, ob animarum sue, suorumque remedium in perpetuam elemosinam contulisset atque donavisset.||
Series quoque tertii privilegii dicti conventus Symigyensis sub anno gratie millesimo ducentesimo sexagesimo primo [1261.] confecti eo modo explicabat, quod Paulus, filius Benedicti, de Chychol constitutus coram dicto conventu proposuisset viva voce, quod de terra sua hereditaria in eadem villa Chychol sexaginta iugera terrarum arabilium et septem iugera sedes curiarum cum medietate nemoris, quod esset supra easdem sedes curiarum, cuius medietas numero viginti quinque iugera continet, domino Fauo, abbati monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, per septem marcis argenti ponderati vendidisset perpetuo iure possidendam.||
In litteris autem sepedicti conventus Symigyensis patentibus in festo Sancti Michaelis archangeli anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo [1340. szept. 29.] exortis adinveniebatur, quod Lacha, filius Deche et Nicolaus, filius Bede, in possessione Chychol vocata commorantes in predicti conventus presentia personaliter constituti dixissent et confessi fuissent oraculo vive vocis, quod ipsi pro inhabitatione, usu et utilitatum ac fructuum perceptione portionis possessionarie, quam in dicta Chychol a domino Vyllermo abbate et conventu monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie feudaliter tenerent et possiderent, decem pensas denariorum singulis annis in festo Transitus Sancti Martini episcopi et confessoris domino abbati et conventui prenotatis vel homini eorundem in presentia conventus monasterii Tykoniensis et sub testimonio litterali eiusdem conventus solvere tenerentur et quamdiu ipsi vel eorum posteri inibi habitarent, easdem decem pensas denariorum annuatim in ipso termino dare et solvere absque negligentia permisissent ad penam dupli eiusdem pecunie se et suos posteros oblig antes, quicunque modo et loco premissis solutionem complere negligerent annotatam, hoc adiecto, quod, si tribus annis successive et immediate continuis eandem solutionem non facerent, tunc ulteriori inhabitatione et usu prescripte possessionis carere et ipsam prelibato monasterio Sancti Martini reddere ac resignare deberent sine omni strepitu eo facto.||
Dehinc una littera predictarum litterarum a prescripto capitulo ecclesie Wesprimiensis loquentium in festi Nativitatis Beate Virginis in anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quinto [1345. szept. 8.] edita sic continebat, quod religiosus vir dominus Wyllermus, abbas ecclesie Sancti Martini de Monte Sacro Panonie, pro se personaliter, necnon vice et nomine conventus sui in presentia memorati capituli Wesprimiensis constitutus per modum protestationis eidem significare curavisset, quod, prout ipsi ex novo percepissent, magister Ladislaus et Iacobus, filii Paska, de Zych quandam terram predicti monasterii sui cum silvis, fenetis et aliis utilitatibus in possessione Chychol vocata in comitatu Symigyensi habitam, quam iuxta tenorem et formam litterarum conventionalium religiosi conventus cenobii Beati Egidii de Symigio Lacho, filius Deche et Nicolaus, filius Bede, ab antedicto monasterio Sancti Martini sub feudali pacto, videlicet pro decem pensis denariorum latorum Viennensium annuatim in quolibet festo eiusdem festi Sancti Martini solvendis ac per eosdem solvi consuetis ab aliquanto retroacti temporis spatio tenuissent nomine terre seu possessionarie portionis, hominum pro suis rectibus patibuli supplicio dampnatorum ac per consequens heredibus carentium ad domino nostro rege sibi conferri et perpetuari procurassent et sic eandem terram cum suis attinentiis occupare et sibi statui facere niterentur in preiudicium et derogamen non modicum monasterii sepedicti; quapropter ipse dominus abbas prefatum dominum regem a collatione et perpetuali donatione huiusmodi ipsis filiis Paska vel aliis quibuscunque, ipsos autem filios Paska et alios quoslibet ab optentione, occupatione, sibi statui factione et quavis alia usurpatione terre et utilitatum pretactarum memoratum monasterium Sancti Martini de iure inibi contingentium, necnon altera de eiusdem intromissione factis seu faciendis coram dicto capitulo prohibuisset contradicendo regni lege requirente.||
Residua autem et ultima aliarum litterarum prohibitionalium per prenominatum capitulum Wesprimiense in festo Sancti Benedicti abbatis et confessoris anno Verbi incarnati millesimo trecentesimo quadragesimo sexto [1346. márc. 21.] datarum series in hunc modum se extendebat, quod frater Helebrandus coram prescripto capitulo Wesprimiensi personaliter conparendo in personis dicti Wyllermi abbatis et conventus loci predicti extitisset protestatus, quod, quemadmodum ipsis constaret, domina relicta Nicolai dicti Fodor in villa Chychol commorans nuper quandam terram et alias utilitates possessionarias prefatum monasterium in eadem Chychol contingentes nomine iuris sui ac Fabiani, filii eius, magistris Ladislao et Iacobo, filiis Paska, de Zych vendidisset et perpetuasset seu etiam vendere et assignare perpetuo niterentur in preiudicium monasterii antedicti, ideoque tam eandem dominam et Fabianum, filium suum a venditione terre prenotate et iurium in possessione prelibata dicto monasterio pertinentium et perpetuatione vel impignoratione ac alia quavis alienatione prescriptis filiis Paska aut aliis quibuslibet quam ipsos filios Paska et alios universos ac singulos ab eorundem terre et iurium emptione, optentione et alia quavis occupatione seu sibi usurpatione, se de eisdem intromissione idem frater Helebrandus vice et nominibus eorundem prohibuisset contradicendo coram capitulo sepefato.||
Quarum quidem litterarum exhibitionibus factis et perlectis earum continentiis ac partibus suo modo expositis, partium procuratores prelibati ipsis partibus in premissis medelam iustitie sibi dari postularant equitate suadente.||
Verum, quamvis preallegatus Benedictus, filius Pauli, de Chychol dictam medietatem totam possessionis Chychol condam ipsius Pauli, patris sui, coram dicto capitulo Albensi in predicto anno Domini millesimo ducentesimo nonagesimo nono [1299.] prefati generi suo Descen, filio Tyuan, de Korontar cum sorore sua memoratis Petro et Gregorio cognatis suis huic ordinationi consensum prebentibus et assensum super expeditoria cautione in perpetuum dederit et tradideret ac etiam idem Benedictus, filius Pauli, de dicta Chychol possessionarias portiones suas, quas cum predictis Gregorio et Nicolao, filiis Stephani, de eadem Chychol communiter habuisset in conspectu ipsius capituli Budensis sub ipso anno dominice incarnationis millesimo trecentesimo quarto [1304.] eisdem filiis Stephani, si ipsum Benedictum sine heredum solatio decedere contingeret, in eum contulerit, necnon etiam annotatus Petrus, filius Cosme, de Chychol terram suam tam hereditariam, quam empticiam in eadem Chychol ipsum contingentem preter terram, quam predictis filiis Stephani vigore litterarum conventus Symigyensis obligasset, cum universis utilitatibus memoratis Benedicto, filio Pauli, Gregorio et Nicolao, filiis Stephani et Desce nobilibus de eadem pro predictis viginti quinque marcis per decem annorum curriculam coram dicto conventu Symigyensi obligavit et tandem idem Petrus, filius Cosme, eandem terram ab ipsis hominibus non redemerit, preterea quamquam inter annotatum Lacho, filium Deze de Chychol et Nicolaum, filium Bede, de eadem ab una, item Petrum Nigrum de eadem in prescriptis viginti locis sessionalibus et aliis terris, ut plene in sepedictis litteris ipsius conventus Symigyensis sub predicto anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo [1340.] confectis continetur, sub predicte expeditione perpetualis divisio per eos facta fuerit ac etiam pretaxati magistri Iacobus et Ladislaus, filii Paska, possessionarias portiones dicti Lacho, filii Desce et Nicolai, filii Bede, de Chychol in eadem Chychol habitas eo, quod iidem pro notoriis eorum excessibus pena patibuli fuissent condempnati, ab ipso domino nostro rege Lodovico sibi dari et conferri postulando, idem domimus rex easdem ipsis filiis Paska nove regie donationis titulo in predicto anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quinto [1345] in perpetuum donavit ac tandem prelibati Petrus et Emericus, filii Lacho, tam portiones possessionarias ipsius Lacho modo quo supra cruciatu dediti patibuli, quam ipsorum in eadem Chychol existentes eisdem filiis Paska in presentia dicti capituli Wesprimiensis in prescripto anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quinto [1345] more concambiali in sempiternum annuerint, postremoque predicta nobilis domina Katherina, relicta Nicolai dicti Fodor de Chychol et Fabianus, filius suus, totales portiones eorum possessionarias cum suis utilitatibus ipsis filiis Paska pro prescriptis quindecim marcis denariorum coram ipso conventu Symigyensi in perpetuum vendiderunt, ad ultimum vero ipsi filii Paska ipsi domine Katherine, filie ipsius Lacho, pro sua quarta filiali ac dote et rebus parafernalibus domine matris ipsius domine de portione possessionaria ipsius Lacho eidem provenire debentibus possessionaria estimatione mediante coram dicto conventu Symigyensi satisfecerint: tamen, quia preallegati Gabryan, filius Gabryan, de genere Voya et Bogomerius, filius eiusdem, de terra ipsorum Chychol vocata, quam ipsi iure hereditario in commetaneitate terre predicti monasterii Sancti Martini esse dixissent, ad sex aratra simul cum terra sessionali ac arabili, fenetis et silvis pro triginta marcis stateralis argenti dictis abbati et monasterio eiusdem ecclesie Beati Martini sub premissa expeditione in conspectu dicti capituli ecclesie Albensis sub predicto anno Domini millesimo ducentesimo sexagesimo [1260.] in ewm vendidisse ac tandem prememoratus Gabrianus, filius Gabrielis, de genere Voya in sua et dictorum filiorum suorum Bagomerii et Petri personis possessiones suas de Chychol et de Alba Ecclesia cum universis suis utilitatibus predicto domino Fauo abbati et monasterio Sancti Martini ob animarum sue et suorum in perpetuam elemosinam contulisse, ceterum memoratus Paulus, filius Benedicti, de Chychol de terra sua hereditaria in Chychol sexaginta iugera terrarum arabilium et septem iugera sedes curiarum cum medietate nemoris supradicti eidem domino Fawyo abbati et monasterio Beati Martini in prescripto anno Domini millesimo ducentesimo primo (!) pro septem marcis argenti iure perpetuo vendidisse, ad ultimum prelibati Lacho, filius Deche et Nicolaus, filius Bede, in dicta possessione Chychol, ut prefertur, tunc commorantes pro inhabitatione, usu, fructuum perceptione portionis possessionarie, quam in dicta Chychol a dicto domino Villermo abbate et conventu Sancti Martini feudaliter tenuissent et possedissent, pro dicta sumpma pecunie quantitate in presentia dicti conventus Symigyensis in prescripto anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo [1340.] dictam possessionariam portionem conservare confessi extitisse, amplius iidem filii Paska ab impetratione dictarum possessionariarum portionum prescriptorum Lacho, filii Deche et Nicolai, filii Bede et ingressione, necnon predicta domina Katherina, Fabianus, filius suus, a venditione et alienatione terre memorate ipsis filiis Paska facienda et sibi perpetuari factione prohibiti fuisse ex preallegatis omnibus litteris dictorum capitulorum et conventus clare adinveniebantur, preallegatus etiam Paulus Sartor, procurator dictorum filiorum Paska nobis pluries requirentibus nec prefatos Petrum et Emericum, filios prescripti Lacho, nec heredes aliorum predictorum in preassumptis litteris per ipsum procuratorem eorundem filiorum Pasha, modo quo supra, nostri in presentia exhibitis eosdem filios Paska, dominos suos ratione terrarum predictarum in ipsorum expeditionem adducere valere atque posse vicibus iteratis indicando asserebat, sicque ex causis premissis iidem filii Paska nullum ius, nullamve iuris proprietatem in dicta possessione Chychol ipsius domini abbatis et conventus eiusdem monasterii nobis prelatis et baronibus, regnique nobilibus nobiscum in iudicio sedentibus habere dinoscebantur, pro eo nos una cum eisdem prelatis, baronibus, regnique proceribus mature deliberantes commiseramus iudicando, ut homo noster in presentibus infradeclarandus sub testimonio prenominati capituli Wesprimiensis in quindenis octavarum festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste tunc venturis ad faciem dicte possessionis Chychol, tunc circa manus dictorum filiorum Paska habite vicinis et commetaneis eiusdem universis, specialiterque domino abbate de Tykonio cum suis instrumentis, quibus mediantibus terram in dicta Chychol conservaret, legitime convocatis et partibus vel earum legitimis procuratoribus presentibus accedendo reambularet eandem per veras suas metas et antiquas, reambulatamque et ab aliorum possessionariis iuribus separatam et distinctam, primo exclusa dicte terre particula in predictis litteris ipsius domini abbatis Tykonyensis habita, quam iidem filii Paska ab ipso domino abbate Tykoniensi nomine feudario conservarent, de alia terra residua ad predicta sex aratra et sexaginta iugera terre arabilis et septem iugera terre pro sedibus curiarum cum medietate nemoris regali cum mensura mensuraret, mensuratamque, si tantum de ipsa terra erga ipsos filios Paska in eadem Chychol, excepta dumtaxat ipsa terra feudaria dicti domini abbatis de Tykonyo, inibi inveniret, ex tunc eandem cum universis suis utilitatibus et pertinentiis quibuslibet iure, quo ex preallegatis rationabilibus cautelis ipsi domino abbati et monasterio Sancti Martini dinosceretur pertinere, statueret et relinqueret in perpetuum possidere, tenere pariter et habere contradictione dictorum filiorum Paska et aliorum quorumlibet non obstante; residua et superflua terra simul cum dicta terra feudaria exinde remanente ipsis filiis Paska derelicta.||
Unde, cum ad premissa exsequenda noster et dicti capituli Wesprimiensis homines transmitti debuerant necessario, amicitiam eiusdem capituli ecclesie Wesprimiensis litteratorie petieramus diligenter, quatenus ipsorum mitterent hominem pro testimonio fide dignum, quo presente magister Petrus, curie nostre notarius, de curia nostra ad hoc specialiter destinatus in predictis quindenis octavarum festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste ad superficiem dicte possessionis Chychol accedendo omnia premissa et singula premissorum faceret et exsequeretur omnino modo prenotato et post hec omnium premissorum seriem cum totius inibi peracti negotii processu ad octavas festi Beati Michaelis archangeli tunc venturas nobis amicabiliter rescriberet capitulum Wesprimiense antedictum.||
Denique ipsis octavis festi Beati Michaelis archangeli [1367. okt. 6.] advenientibus prelibatus Nicolaus dictus Fodor pro ipso domino fratra Ladizlao, abbate dicti monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Panonie, cum litteris procuratoriis memorati conventus eiusdem ecclesie Sancti Martini ad nostram iudiciariam veniendo presentiam, quasdam litteras ipsius capituli ecclesie Wesprimiensis super premissis rescriptionales nobis presentavit, in quarum tenoribus isto modo adinveniebatur, quod ipsum capitulum ecclesie Wesprimiensis nostris iuridicis petitionibus optemperans, ut teneretur, una cum predicto magistro Petro, curie nostre notario, ad premissa exsequenda specialiter de curia nostra destinato, hominem ipsorum, videlicet Petrum, presbiterum chori ecclesie eorum, pro testimonio transmisissent, qui postmodum ad eos reversi ipsis concorditer retulissent, quod prefatus homo noster presente predicto testimonio ipsius capituli Wesprimiensis in quindenis octavarum festi Nativitatis Beati Iohannis Baptiste nunc preteritis [1367. júl. 15.] ad faciem dicte possessionis Chychol vocate, circa manus dictorum filiorum Paska habite, vicinis et commetaneis suis universis, specialiterque domino Nicolao, abbate Tykoniensi, cum suis instrumentis, quibus mediantibus terram in dicta possessione Chychol optineret et haberet, inibi legittime convocatis et eodem domino abbate monasterii Sancti Martini ac prefato magistro Iacobo, filio Paska, pro se et pro ipso magistro Ladislao, fratre suo, presentibus accedendo eandem per veras suas metas et antiquas, novas etiam, ubi necesse fuisset, erigendo, hoc modo reambulasset: in fine orti arborum sessionis Martini litterati, iobagionis dicti monasterii Tykoniensis, et parte meridionali per ipsum dominum abbatem Tykonyensem litteris suis privilegialibus ibidem in specie exhibitis mediantibus circa silvam nomine sui iuris demonstrati et ab hinc versus partem occiduam ad finem cuiusdam vinee et quandam terram arabilem, ut dictum fuisset Nicolai, filii magistri Pauli de Vgal pervenisset, ab illic divertendo per parum spatium ad partem aquilonis ad quandam viam satis antiquam, ad plagam occidentalem infra se extendentem processisset, in qua quidem via ad eandem plagam occiduam usque ad aliam viam versus partem aquilonis transeuntem se extendenti(!) devenisset et in ipsa via aquilonali supra versus aquilonem eundo circa eandem viam a plaga occidentis unam metam terream arborem spine in se continentem erexisset et ab inde circa terras arabiles, ut retulisset dicti Nicolai, filii ipsius magistri Pauli de Vgal ad meridiem remanentes ad plagam occidentalem in longitudine unius iugeris se extendendo ibi aliam metam terream de novo cumulasset, que quidem meta terrea a parte meridiei ipsi Nicolao, filio ipsius Pauli, de Wgal, a plaga vero occidua terre magistri Bartholomei, filii condam Nicolai Kont palatini, a parte autem occidentis ipsi domino abbati Sancti Martini segregaret; et ab hinc ad partem aquilonis recte supra tendendo in duobus locis duas metas terreas erexisset, ab inde angulando infra parum versus occidentem in longitudine unius iugeris transiens, ubi unam metam terream posuisset, ipsa meta a parte occidua filio dicti domini palatini, ab orienteque terre prescripti domini abbatis ecclesie Sancti Martini sequestrante, adhuc de eadem meta ad ipsam plagam aquilonis tendendo uni strate magne se adiunxisset, ubi unam metam terream faciendo, ab inde infra curvo modo quasi inter occidentem et aquilonem premissam stratam saliendo per aliquod spatium transseundo pene in spatio unius iugeris similiter unam metam erexisset, que quidem due mete ad occidentem possessioni Feyr-Ighaz nuncupate, ad orientem vero sepefato domino abbati Sancti Martini separaret; de hinc ad eandem plagam orientis supra parvum currendo ad quosdam domos iuniperorum circa unam arborem magnam piri existentes perrexisset et ibi unam metam terream elevasset, eadem meta ab aquilone dicte possessioni Feyr-Ighaz, a parte vero meridiei terre domini abbatis predicti separante, de hinc supra parum ad unum surculum quercus transeundo, ibi ipsum surculum quercus meta terrea stipasset et ibi ipsa meta ab aquilone terre filii dicti domini palatini, a plaga autem meridiei distingeret domino abbati antedicto, ab inde rursum versus orientem parum discurrendo ad quasdam terras arabiles, ut dictum fuisset, ipsius filii domini palatini pervenisset, ubi una meta terrea per eum fuisset erecta, de hinc aliquo modo paululum ad aquilonem plagam parum transeundo capiti cuiusdam silve applicuisset, ubi unam metam terream arborem ilicis in se continentem erexisset, que quidem due mete a parte orientis terram dicti domini abbatis Sancti Martini separarent, porro ab hinc in eadem plaga aquilonali procedendo ad caput quarundam vinearum venisset, ubi unam metam terream cumulasset, eadem meta terrea dicto domino abbati ad plagam orientis, ad occidentemque dicte possessionis Feyr-Ighaz separante, ab inde declivo modo ab aquilone ad quandam terre particulam subtus quandam silvam existentem venisset, ubi unam metam terream erexisset, que meta versus aquilonem possessioni domini regis Polcha vocate, a plaga vero meridionali terre dicti domini abbatis sequestraret, postmodum ex hinc unum iugerum terre propter discordiam quorundam inibi assistentium non statutum transseundo ad quoddam discrimen terre vulgo mege vocatum perveniendo, ibi metam terream unam spinam in se habentem erexisset, a parte meridionali terre prescripti domini abbatis deserviente, ab inde reflectendo ad aquilonem ad quendam dumum ilicis pervenisset, ubi unam metam terream erexisset, que a plaga aquilonis possessioni dicti domini regis Polcha vocate, a parte autem orientis terre ipsius domini abbatis separaret; demum ex hinc in eadem plaga aquilonis equo cursu procedens ad unam arborem ilicis satis magnam advenisset, que arbor per ipsum terra circumfusa et pro meta derelicta, eadem a plaga aquilonali possessioni Petri, filii Demetrii, Kulche nomine, a meridie autem terre domini abbatis segregaret, ab illic ad orientem quadam silva pertransita uni arbori ilicee se adiungens ibi unam metam terream erexisset, eadem meta ab aquilone possessioni Polcha domini regis, a meridie autem terre predicti domini abbatis separante, ab inde iterum lineam cursualem versus orientem observans, quasdam terras arabiles et silvam transiens ad quandam viam magnam in Chychol conducentem properando, ibi aliam terream metam cumulasset, que a plaga aquilonis dicte possessioni Polcha domini regis, a meridie vero ipsi domino abbati, ab oriente vero possessioni magistri Bartholomei, filii dicti domini palatini Chychol nominate separaret; ceterum ab inde eadem via versus Chychol ipsum ad quoddam pratum conduxisset, ubi circa eandem viam novam metam terream cumulasset, ipsa meta a parte orientis possessioni filii ipsius domini palatini Chychol vocate, ab occidente quoque distingeret terre domini abbatis sepefati; ibique relicta ipsa via versus plagam orientalem ad quandam vallem in eadem ad unam viam bifurcatam perrexisset et ibi in una via, que a capite ipsius vie bifurcate derivaretur, versus plagam aquilonis ad villam Polcha se extendens per aliquod spatium sursum transiens ibi penes eandem viam unum metam terream erexisset, que ab occidua parte extra ipsam viam et ab aquilone intra eandem viam possessioni filii dicti domini palatini, a plaga vero orientis terre dicti domini abbatis separaret, adhuc inde directe infra in eadem valle in aliquo spatio currendo ad unam reflexionem iugerum terrarum, vulgo vdulewhold dictam, pervenisset, ubi una meta terrea, que a meridie et ab oriente terras dicti domini abbatis, ab aquilone vero possessioni filii dicti domini palatini disgregaret per ipsum fuisset elevata; inde recto tramite se vertendo ad aquilonem in longitudine alterius dimidii iugeris terre proficiscens, ibi unam metam terream circa fines vinearum a parte occidentali habitarum erexisset, ipsa meta ab occidua et ab aquilonali partibus filio dicti domini palatini, a meridie quoque et oriente terre dicti domini abbatis separante; postremo dehinc versus orientem directo cursu iuxta quasdam tres arbores piri ad unam viam herbosam sub pede cuiusdam montis vinearum existentem pervenisset et ibi metam terream cumulasset, ipsa itaque meta ibidem derelicta in eadem via herbosa versus meridiem aradiens ad quoddam bivium perceniendo ibidem similiter unam metam terream elevasset, que meta ab occidente dicto domino abbati, ab aquilone quoque, oriente et meridie terras filii dicti domini palatini separare dinosceretur; ex hinc ad caput dicte vie byfircate regrediens terra totalis inter predictas duas vias et metas supradictas in ipsa valle adiacens ipsi domino abbati Sancti Martini et sue ecclesie successit possessura; ad huc ab inde versus partem occiduam tendens ad quandam viam in quodam prato habitam in eadem via per ipsum pratum ad meridiem ad caput unius iugeris circa ipsum pratum habitum pertinens ibi unam metam terream erexisset, que meta ab oriente possessioni Iohannis, filii Gregorii, Chychol vocate, a meridie terre filii dicti domini palatini, ab aquilone autem et occidente possessioni distingeret domini abbatis prenotati; deinde versus plagam occiduam proficiscens prope ad quandam viam in Chychol ducentem pervenisset, ubi una meta terrea, que ab occidentali et aquilonali plagis dicto domino abbati, ab oriente quoque dicto filio ipsius domini palatini sequestraret, per ipsum fuisset cumulata; ad ultimum exinde in quadam terra ipsius domini abbatis terram prefati filii domini palatini a parte occidentis circa se habentem ad reflexionem cuiusdam iugeris terre eiusdem domini abbatis procedendo ibi unam metam terream erexisset, que a parte occidentali ipsi domino abbati, ad orientem vero prefato filio domini palatini separaret; ab ipsaque ultima et finali meta venisset ad ipsam villam Chychol ipsius domini abbatis, ubi reambulatio et metarum erectio dicte terre ipsius domini abbatis apud manus dictorum filiorum Paska nunc invente, exceptis terris predicti domini abbatis Tykonyensis fuisset terminata; facta siquidem ipsius terre huiusmodi reambulatione, quamvis idem homo noster presente dicti capituli ecclesie Wesprimiensis testimonio iuxta nostre adiudicationis formam et sententiam ipsam terram premisso modo reambulatam in eadem possessione Chychol ipsius domini abbatis habitam regali mensura mensurari debuisset, tamen, quia eadem terra in diversas minutas particulas foret dispersa atque distributa, ex eo ipse eandem terram regali cum mensura mensurando, sed visu considerando una cum aliis probis et nobilibus viris, Deo et eius iustitia pre oculis habitis, simul cum pratis, silvis et rubetis ad quinque aratra regalia vel citra hoc estimasset; habitis vero predicte terre ipsius domini abbatis reambulatione, metarumque vallatione ac estimatione, eandem terram ipsi domino abbati monasterii Sancti Martini et eidem suo monasterio cum omnibus suis utilitatibus, cum quibus per predictas metas ab aliorum possessionibus et possessionariis iuribus separeretur et includeretur, excepta et exclusa portione possessionaria ipsius domini abbatis Tykonyensis, scilicet predicta curia seu area curie prefati Martini litterati ac loco arborum pomiferorum, necnon quibusdam terris mollibus ibidem penes quandam silvam iuxta formam suorum instrumentorum ad plagam meridiei remanentibus et adiacentibus et eisdem filiis Paska eo, quod ipsa curia cum terris supradictis apud eosdem feudaliter existeret, sub eodem titulo derelictis, statuisset et conmisisset eo iure, quo sibi et dicto suo monasterio Sancti Martini dinoscitur pertinere, in perpetuum possidere, tenere pariter et habere; retulissent etiam iidem noster et ipsius capituli Wesprimiensis homines, quod in predictarum metarum vallo et circuitu, prout Martinus, villicus prefati magistri Bartholomei, filii ipsius domini palatini personaliter ibi existens ipsis dixisset, idem dominus suus duodecim iugera terre parva et non regali a parte occidentis per eum ipsis demonstrata, per ipsosque filios Paska non possessa adiacerent, obtineret et haberet, que tamen ipsi eidem domino non statuissent, sed eadem duodecim iugera terre circa eundem magistrum Bartholomeum statu in eodem reliquissent et commissent.||
Ipsarum itaque litterarum memorati capituli ecclesie Wesprimiensis super premissis nobis rescriptionalium revisis continentiis ac suo modo intellectis, quia prelibata possessio predicti domini abbatis ecclesie Sancti Martini et ipsius ecclesie in prescripta possessione Chychol habita per annotatos nostram et ipsius capituli Wesprimiensis homines in prescripto termino reambulata ac ad ipsa quinque aratra regalia, exclusa predicta particula terre dicti domini abbatis de Tykonio, presentibus vicinis et conmetaneis suis et aliis superius nominatis contentis, iuxta nostram iudiciariam formam antedictam una cum aliis probis et nobilibus viris modo premisso estimata ac eandem prefato domino abbati Sancti Martini et monasterio predictis metis inclusa sub premisso titulo cum quibuslibet suis utilitatibus nullo inibi contradictore apparente, ut ex preallegatis litteris iam dicti capituli Wesprimiensis exinde nobis rescriptis, presentibus superius sensualiter insertis evidenter apparebat, statuta fuisse adinveniebatur, pro eo nos una cum prelatis et baronibus, regnique nobilibus nobiscum in iudicio sedentibus memoratam possessionem in predicta possessione Chychol adiacentem, modo ut prescribitur, ad predicta quinque aratra regalia estimatam, prescriptisque metarum limitibus convallatam, ipsique domino abbati ecclesie Sancti Martini statutam, salvis predictis aliis terrarum particulis ipsum dominum abbatem Tykonyensem et alios, ut premittitur, tangentibus exinde remanentibus, cum universis suis utilitatibus eidem domino fratri Ladislao abbati et dicto suo monasterio, iure quo ex preallegatis rationabilibus cautelis sibi disnoscitur pertinere, nostri palatinatus iudiciaria auctoritate mediante adiudicavimus et conmittimus in ewm possidere, tenere pariter et habere sine preiudicio iuris alieni. In cuius rei memoriam, firmitatemque perpetuam presentes prefato domino fratri Ladislao, abbati ecclesie Sancti Martini, nostras litteras privilegiales, pendentis et autentici sigilli nostri munimine roboratas duximus concedendas. Datum in Wysegrad quarto die octavarum festi Beati Michaelis archangeli predictarum, anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo septimo supradicto. [1367. okt. 9.]