Excellentissimo principi domino Lodovico, Dei gratia Hungarie, Polonie, Dalmatie etc. regi illustri, domino ipsorum metuendo, capitulum ecclesie Wesprimiensis orationes in Domino debitas et devotas. Vestra noverit serenitas, quod, cum nos receptis litteris magnifici viri comitis Nicolai de Zeech, iudicis curie serenitatis vestre, adiudicatoriis pro religioso viro frater Paulo, abbate monasterii de Beel, actoris et pro magistro Petro, filii Chenig, in causam atracto confectis, iuxta earumdem continentiam una cum hominibus vestris, videlicet Iohanne filio Lucasi, de Feneufey magistrum Emericum, cantoris socium et concanonicum nostrum, pro ipso domino Paulo abbate, item cum Andrea, filio Dominici, de Tevel magistrum Iohannem, succentorem ecclesie nostre antedicte, similiter socium et concanonicum nostrum pro magistro Petro, filio Chenig, antedicto in causam atracto pro nostris testimoniis duxissemus transmittendos, demum et iidem ad nos reversi nobis concorditer retulerunt, ut ipsi in quindenis festi Beati Iacobi apostoli de novo preteritis [1373. aug. 8.] ad facies possessionum Harazty et Sceulch vocatarum vicinis et conmetaneis eorumdem universis legitime convocatis et presentibus partibus accedendo ac privilegium Sancti Ladizlai regis inibi specietenus per dictum Paulum abbatem exhibendo, iuxta demonstrationem dicti domini Pauli abbatis eandem possessionem Harazty hoc ordine reambulassent, quod primo ab eadem possessione Harazty egrediendo et ad partem occidentis tendendo venissent ad quandam magnam et profundam vallem, in quo esset fossa aquosa longa, in fine cuius idem dominus abbas duo signa metalia easdem possessiones Harazty et Sceulch separantia ostendisset, ab hinc ad plagam orientis tendendo et spatium non remotum eundo iuxta quandam viam unum parvum fossatum ostendisset, ubi metam terream easdem possessiones distingentem fuisse et ipsam fore destructam allegasset, amplius et ulterius procedendo et ad dictam orientis plagam vergendo, per terrasque arabiles eundo penes ortos prescripte possessionis seu ville Sceulch ad quendam stipitem sive truncum arboris pomifere accessissent, ibi idem dominus abbas duas metas terreas easdem possessiones segregantes fuisse, ipsas quippe destructas astruxisset, deinde ad plagam eandem pergendo et quendam rivulum transsiliendo ac per terras arabiles eundo in fine earumdem terrarum arabilium ad tria signa metis angularibus verisimilis devenissent, deinceps ad partem eandem transeundo et in quadam antiqua via eundo ac parum ad meridiem flectendo in uno virgulto quasdam duas metas predictus dominus abbas ostendisset, quas possessionum Harazty et Zakachy vocatarum distinctorias fore retulisset, ipas autem magister Petrus, filius Chenig, non dictarum possessionum metas esse, sed possessionum Zakachy et Sceulch fore asseruisset; de cetero ad eandam plagam meridionalem parvum eundo ad tres metas pervenissent, quas pretactus dominus abbas inter dictas possessiones Harazty et Zakachy separantes fore affirmasset, magister vero Petrus, filius Chenig, unam ipsius possessionis Zakachy, aliam autem possessionis sui Sceulch, tertiam vero possessionis Medus fore retulisset; abinde ad partem meridiei antedictam parvum eundo ad quandam vallem devenissent, quam fossatum prescriptas possessiones Harazty et Zakochy separans idem dominus abbas fore astruxisset, magister vero Petrus, filius Chenig, non fossatum, sed antiquam viam fuisse allegasset; de cetero ad partem eandem transeundo ad spatium modicum progrediendo ad duas, ut apparuisset, metas, easdem possessiones separantes accessissent, quas magister Petrus pretitulatas non metas esse, sed cumulos terreos fore retulisset; consequenter ad plagam eandem per spatium satis conpetens procedendo iuxta quandam viam sub una arbore ilicis unam metam demonstrasset; adhuc versus eandem partem in silva procedendo iuxta quandam vallem, quam idem dominus abbas fossatum fore retulisset magistro Petro contrarium allegante, tria signa metalia conspexissent, quorum unum mete verisimile apparuisset, quorum unum videlicet a plaga orientis existens possessionis Zakachy, secundum scilicet ex meridiei parte habitum possessionis Koppan, tertium vero ex occidente adiacens possessionis Harazty idem dominus abbas esse asseruisset, magister autem Petrus antedictus unam possessionis Zakachy, aliam silve Bokon, tertiam autem possessionis sue Sceulch fore retulisset; de hinc ad occidentis partem flectendo ad quandam viam de Cheznek in Wgud ducentem et vallem magnam, quam dominus abbas antedictus fossatum metalem ipsas possessiones distingentes esse allegasset, pervenissent magistro Petro antiquam viam fore referente; ab inde ulterius eundo et penes eandem viam per magnum spatium procedendo secus ipsam viam duas metas annotatus dominus abbas demonstrasset, quarum unam possessionis Harazty, aliam autem possessionis Koppan esse asseruisset, magister autem Petrus unum possessionis sue Sceulch, aliam autem possessionis Koppan fore retulisset; item per eandem viam modicum gradiendo iuxta ipsam duas metas reperissent, quas idem dominus abbas possessionum earumdem, videlicet Harazty et Koppan, magister autem Petrus possessionum Sceulch et Koppan esse astruxisset; ab inde per ipsam viam adhuc gradiendo et per modicum spatium pergendo ac ad vallem Chobod nuncupatam declinando, ad duas metas antedictas in fine prescripte magne vallis habitas, a quibus primordialiter idem dominus abbas suam demonstrationem inchoasset, rediissent, ubi idem dominus abbas predicta fossata ac signa metalia et metas per ipsum ostensas et demonstrata eandem possessionem ecclesie sue Harazty circumdare et vallare allegasset.||
Quo peracto, dum tertia die dictarum quindenarum [1372. aug. 10.] dictam terram metis et signis preexpressis per prenotatum dominum Paulum abbatem ostensis interclusas visualiter intuendo, utrum non plus, neque minus nisi ad tria aratra sufficiens existat, an ne, considerate voluissent, visu considerando veram et certam quantitatem mensure eiusdem terre habere nequivissent, sed ipsam funiculo conmensurationis per hominem conpetentis longitudinis mensurato partibus volentibus parva particula menstruanda de eadem in crastinum remanente mensurassent; et cum dictam particulam mensurandam die proxime subsecuta [1372. aug. 11.] mensurare intendissent, dictus dominus Paulus abbas taliter asseruisset, ut ipsam mensurationem die scilicet crastino factam non assumeret, quia sibi inutilis videretur, idcirco ipsam terram metis et signis modo prehabito per cum demonstratis interclusam iterum et de novo vellet facere mensurare.||
Quo percepto magister Petrus, filius Chenig, taliter respondisset, ut, si mensuram ambiguitatis propulsivam et certam idem dominus abbas habere voluerit, ex tunc hominem suum cum homine eiusdem magistri in Albam Regalem pro aportanda (!) mensura per Sanctum Stephanum regem derelictam et constitutam deberet destinare, alio autem modo nullam iteratam mensurationem acceptaret.||
Quo audito idem dominus abbas ex adverso taliter respondisset, quod hoc facere nollet et non posset, quia per tantum temporis spatium, quousque dicta mensura sancti regis asportaretur, vestrum et nostrum homines pro sua parte deputatos sub gravibus expensis per ipsum facere debendis non valeret conservando retinere.||
Propter quas controversas allegationes modo [previo] per partes factas causa in eadem [amplius] secundum premissarum litterarum seriem adiudicatoriarum idem vester et noster homines, ut retulerunt, procedere nequivissent. Datum quinto die quindenarum festi Beati Iacobi apostoli antedictarum, [anno Domini millesi]mo trecentesimo septuagesimo secundo. [1372. aug. 12.]||
Címzése: Pro religioso viro domino fratre Paulo abbate de Beel contra magistrum Petrum filium Chenig de Wgud super possessionaria reambulatione, metarum demonstratione, revisione per regios et nostros homines in quindenis festi Beati Iacobi apostoli modo interius declarato factis et ad octavas festi Beati Mychaelis ad iudicem.