Commissio propria domini regis.||
Nos Wladislaus, Dei gracia rex Hungarie, Bohemie, etc. memorie conmendamus tenore presencium significantes, quibus expedit, universis, quod quamvis nos superiore tempore ad importunas assiduasque preces et supplicaciones fidelis nostri, spectabilis et magnifici domini Emerici de Peren, palatini huius regni nostri, eidem et suis heredibus ius patronatus nostrum regium, quod in abbaciis Pechwaradiensi, Saxardiensi, Bathensi et Tikoniensi instar predecessorum nostrorum, divorum regum Hungarie, habere dinoscimur, tanquam pro tunc male informati, cum evidentissimo, uti nunc intelligimus, derogamine diminucioneque auctoritatis et dignitatis nostre regie et sacre corone contulerimus, non advertentes pro tunc inter alia plurima mala et incomoda eisdem ecclesiis et ipsi quoque ordini Sancti Benedicti in hoc regno nostro, que exinde evenire possent, puta ipsas abbacias successive vel in conmendam dari aut male tractari vel sine habitu teneri vel aliter usurpari aut eciam aliis ecclesiis seu episcopatibus in hoc regno nostro in diminucionem divini cultus derogamenque libertatis eius ordinis per ipsum palatinum converti et incorporari possent. Itaque nolentes nec auctoritati dignitatis regalis derogare neque perinde ordinem ipsum in suis vetustis iuribus et privilegiis, per summos pontifices et predecessores nostros reges nostramque concessis maiestatem, ullo pacto turbari et opprimi, quando quidem nobis instar catholici principis interest ecclesias Dei et potissimum religiosas in suis iuribus et bonis non solum manutenere, verum eciam providere, ut in illis divinus cultus adaugeri pocius quam diminui debeat, prout eciam annis superioribus cupientes eius ordinis et abbaciarum reformacioni, que pene extreme iam ruine atque desolacioni a pluribus annis per incuriam et negligenciam personarum secularium, eas gubernancium, devenerant, consulere, quo ordo et abbacie ipse pro honore Dei et salute nostra reformentur et in divino cultu bonisque temporalibus adaugeantur, annuentes eciam abbatibus et conventibus, ut ipsi de medio eorum secundum canonicas sancciones ac iura regulamque et privilegia eorum, per nos eciam et predecessores nostros reges Hungarie concessa et habita, abbates eligere sicque electos nostre maiestati presentare, tanquam vero et legittimo patrono et collatori, quam quidem collacionem nobis et heredibus nostris inviolabiliter semper servari volumus, puniendos punire, deponendos deponere et privare possint et debeant. Nullo eciam pacto volumus, ut abbacie vel in conmendam aut sine habitu ordinis teneantur; imo ob maiorem ordinis conservacionem anuimus, ut sic canonice electi abbates mox pro confirmato haberi et sese super hiis, ubi et a quibus interest vel intererit, et ad quem vel quos confirmandi auctoritas pertinere dinoscitur, provideri possint et muniri privilegiis.||
Proinde prescriptum iuspatronatus nostrum regium, sed et omnes alias gracias et quaslibet inmunitates, super predictis abbaciis quoad iuspatronatus nostrum pertinentes, per nos modo premisso prefato palatino et suis heredibus vigore aliarum litterarum nostrarum concessum, atque ipsas quoque litteras nostras exnunc de mera potestatis nostre regie plenitudine (mat)uraque deliberacione nostra et inmobili animi nostri sentencia, tanquam iuribus et auctoritati nostre regie derogatorias, revocamus, cassamus, anullamus, invalidamus, omniaque in eis contenta sub quibuscunque condicionibus et articulis ac verborum et sentenciarum formis retractamus (et) nullius roboris aut vigoris esse decernendo pronuncciamus. Si vero per summum pontificem quoque huiusmodi iuspatronatus nostrum, premisso modo impetratum, confirmari fecisset, supplicamus presentibus sanctissimo domino nostro summo pontifici moderno et futuris, dignetur revocare, retractare et penitus extinguere. Sed ut iuspatronatus nostrum et libertas ordinis in suo semper robore et vigore conserventur, imo revocamus, cassamus, anullamus retractamusque ac anuimus et concedimus retractari, revocari annularique (!) et extingui roborari confirmarique et conservari supplicamus harum nostrarum vigore et testimonio litterarum mediante. Datum Bude in profesto Conversionis Sancti Pauli apostoli, anno Domini millesimo quingentesimo decimo sexto, regnorum nostrorum Hungarie anno XXVI, Bohemie vero quadragesimo sexto. [1516. jan. 24.]