Venerabiii domino suo A *) sancta? Saltzburgensis Ecclesia: Arcbiepiscopo H, *) seruorum sancti Petri seruus iuutilis, cum ora- tionibus et obedientia spiritu mansuetudiuis et discrelionis abundare. Litere, pro quibus nobis succenset paternitas uestra, partim a no bis , partim ab alijs dictate sunt. Mallem autem integras in manu vestras uenisse eas, quas nos dictauimus. Quarum ha?c Capitula fuerunt. Scripsimus domino Apostolico, per ipsius obedientiam con- stricti, sicut et uobis Laureacj pra?dixeramus, quod Ecclesiae nostne Status satis esset miserabilis et gemendus, quippe qua? tota in manu Imperaloris esset posila, ubi et nostram innoceutiam excusare cura- uimus, quod scilicet sine nostro factum sit consilio, licet apudapo- stolicum aliler de nobis susurrauerit, ut dicitur, innimica delatio. Ecce domine, praecipienti papa? ueritatem negare non potuimus et iaflictam nobis calumniam detergere necesse habuimus. Scripsimus et de Curijs duabus, quibus in facie principis constituti •); quantum pro honore Ecclesia? et vestro desudauerimus, Deo et non filijs bo- minum, in qnibus non est salus, committimus. Addentes et de ter- tia4), in festo Sancti Marlinj nobis data , in qua quid futura pariat dies ipse nouit, qui nihil ignorat. Supplicauimus et Domino Papa? unanimiter, quod nouas infeudationes uobis interdiceret, adijcientes et de pecuniä Imperatorj promissa , quid tiostri timoris esset, quid incommodi super hoc ecclesia? nostra? et uobis proueuiret. Ecce do-

23) nec 24) nec

1) Alberto. 2) Henricu«. 3) Hier fehlt sumus. 4) Hier fehlt Cur«.

No. XXVIII. 1169. XXIX. 1170. 73

mine, ecce scripta nostra honesta et necessaria et ueritate subnixa, et, si nobis in hac parte consentire uolueritis, multum uobis et ho noris et utilitatis collatura. Cteterom decore puro et conscientia bona et fide non ficta dicimus, quod alia non scripsimus, nec alia mandauimus, quin potius conuocatis relligiosissimis uiris, qui fanue vestra per omnia deferre uellemus, nec scriptis eam et summotenus incrustare, in commune cooduximus •). Peccauit Dominus ad- muns •) Abbas, quj ista audiuit et ista uobis non retulit. Sed übet ad iudicium uestrte discreüonis paulisper recurrere et nos et emulos nostros, quj in auribus vestris sinistra de nobis ruminant, quam7) in causa ponere. Uli vt vestra profundatis vel inutiliter consulunt vel tempore silendo permittunt. Nos ne vestra dispergatis et fide- liter optarnus et salubriter consulimus. Uli dum omnia laudant, qua; facitis, uobiscum esse uidentur, sed non sunt. Nos dum qua:dam reprehendimus, contra uos esse uidemur, sed magis uobiscum su- mus. Illi tales et tales nos esse dicunt, sed re uera tales ipsi sunt, quales nos esse dicunt. Quid enim scriptura dicit? Meliora inquit sontvulnera amicj, quam oscula inimici *). Pace vestra dixerim, mi domine, qui uos ducunt ipsi uos seducunt. Quid autem profecimus, do mine, pro uobis laborando, pro uobis pugnando, et indesinenter cum fralribus nostris et Ecclesia nobis commissa pro uobis orando? Quid meruit fides nostra, ut uocetur perfidia? Quid labores nostri pro uobis, ut promittatis nobis casum in foueam confusionis? Quid fe- cistis cum preposito maioris Ecclesia; post tot labores, post tot ser- uitia, quem sine Ecclesiastico iure et forma Canonica non uocalum, absentem, inauditum, nulla in eum data sententia, officij suspen- sione damnastis. Vultis audire fidem meam? In uera fide raoneo, rogo et consulo, ut praelatis vestris parcatis et libenter uobis ser- uientibus filijs patrem uos et pastorem exhibeatis.