G. *) dei gracia Patriarcha lerosolimitanus, Ai 2) Magdebur- gensis, Burdegalensis, Mediolanensis, L. 8) Reginus Archiepiscopi, Iacobus Acconensis, E.4) Merseburgensis, H. 6) Wormatiensis, Cu- riensis, Nuenburgensis, Basiliensis et Brixincnsis, G. 6) Parmensis, Imoleusis , Brixiensis , Pargamensis, Vercellensis, Nauariensis, Astensis, Terdonensis "), Aretinus et Thaurensis 8) Episcopi, Mar- bacensis, Priuisis9), Fabariensis et Noneutulanus 10) abbates no- tum facimus vuiuersis, presens scriptum perspicientibus, quod, cum dominus Fr. 11), Illustris Roraanorum Imperator semper Augustus, Iherosolime et Cicilie rex, sibi assanieret onus ad negocium terrc saucte diuinitus ipspiratus, in Ytaliam venire proposuit de consilio sapienlum pro dicto negocio promouendo, filio suo, illnslri Romano- rum regi semper augusto, ac principibus Alemannie die et loco ad hoc specialiter assignatis, sicut ex litcris ipsius Imperatoris, quibus vocauit eosdem, euidenter apparet. Porro cum ad locum secundum propositum staluto termino declinaret transiretque pacificus per ciui- tates et stratas, nemini injuriam inferens vel grauamen, prout tarn sancto proposito nouerat plenius expedire, dictus filius cum princi pibus antedictis a quibusdam ciuitatibus Lombardie, videlicet Medio- lano, Brixia, Mantua, Verona, Teruisium 1 *), Padua, Vercellis, Bononia, Faiencia19), Placencia et Alexandriab) aperte fuit et efficaciter impeditus, ila quod ad patrem venire nou potuit, sibi et

a) Cfr. der Brief des Kaisers Friedrich II. an die Stadt Cumae in G. Ghilini annali di Alessandria p. 31; desselben Brief vom Jahre 1239 in Matthaei Paris hutoria major (Londini 1634 p. 421, Parisiis 1644 p. 335); desselben Brief vom Jahre 1226 in CaroH Sigonii de regno Italiae quinque libri (Francof. 1591), Uber XVII. p. 34; desselben Brief in Ludov. Vitt. Savioli annali Bolognesi Vol. III. Part. II. p. 65 und in Odorici Raynaldi continuatio annalium Baronii Tom. XIII. p. 328; Pertz Monamenta Germaniae, Legum Tom. II. p. 258 — 260. 1) Ge- roldus. 2) Albertus. 3) Lando. 4) Eccardus. 5) Heinricns. 6) Gratianus. 7) Tertonensis oder Dertonensis. 8) Taurineasis. 9) Prumiensis. 10) Nonan- tulanns. 11) Fridericus. 12) Taruesio. 13) Favencia. b) Cfr. Ludovico Vit- torio Savioli annali Bolognesi Vol. III. Part. II. p.66. No. DLIV.

ül

No. XLII. 1226.

suis transilu penitus denegato, licet dominus Imperator indempnitaü Ciuitatum ipsarum cauere offerret et disponere vsque quaque *). Sed ipsi ciues cauciones liuiusmodi interceteras exigebant, videlicet quod, quamdia ipse dominus Imperator esset in Lombardia, Marcbia, vel Bomagnola, ipsos supponere banno Imperiali non posset, volentes astringere ipsum filium ac principes memoratos, ut mille et ducento- rum equornm numerura non excederent ad colloquium venientes, victualia quoque, que dominus Imperator ad idem colloquium deferri pro suis et suorum necessitalibus faciebat, specialiter inhibeudo. El si aliquos secum h.ibebat armatos, ipsos ad propria remitieret, ante- quam ad ipsum iilius peruenirel. Cum igilur indeceus esset ac pe nitus inhonestum, dominum Imperatoren! taliler coartari, ut ad in- slanciam querulancium non posset iusticiam exercere, cum legis da- lor non debeat legis execucione priuari ac iurisdictio debeal comitem oohercionem habere 14), Regem Alemannie, Aquilegensem Palriar- cham, IVIaguntinum, Treuerensem Salceburgensem Archiepiscopos, Herbipolensem, Babenbergensem, Haluerstadensem, Pattauiensem1 *), Angustensem et Tergestinensem Episcopos, Austrie, Bawarie, Ca- rinthie, Meranie et Limburgi duces, Marchionem de Andest18) ac alios nobiles et barones quam plures, quj cum eis erant, ad tarn modice numerum quantitatis astringi, quod venire non possent ad colloquium aliqua racione, nisi quilibet eorum maiorem partein pro- prie familie remitieret, predicta necessilale coactus, ac taliler ipsi colloquio interesset sine seruitoribus indecenter, quamuis dominus Imperator non habens 1 r) animum aliquem oftendendi, ut rcmissis destrariis1 •) atque armis dummodo sub numero, quj deceret, veni- rent ad colloquium nominatum. Mirumque pluribus videbatur, quod prohiberetur propriis victualibus sustentari, cum predecessores sui satis aliter se habuerint, transitum per Imperium facientes. Quod autem ad instanciam Ciuitatum armatos, quos secum habebat, anle- quam ipse filius cum principibus peruenirel ad ipsum, remitiere leneretur, suspicionis scrupulo non carebat, quia, cum ad huc dubium esset, vtrum ad ipsum filius venire debcret, si sie remit-

a) Cfr. Caroli Sigonii historiarum de regno Italiae qainque libri etc. (Francof. 1591) über XVII. p. 32 a. 33; Herum italicarum scriptores ed. Ludor. Aut. Mo- ratorios Tom. VI. p.999 u. 1000, Tom. VII. p. 640, und Tom. XI. p. 58; Hie- ronymi Rubei historiarum Ravennatum libri decem (Venetüs 1589) p. 394 u. 395; Odorici Raynaldi continuatio Annalium Caesaris Baronri Tom. XIII. p. 328; Re- ram Gennauicarum scriptores Tom. I. ex Bibliotheca M. Freheri editus curante B. Struvio p. 395; A. F. Oefelii rerum Boicarnm scriptores Tom. I. p. 668. 14) Hier fehlt etwas. 15) Patauiensem. 16) Andechs. 17) haberet. 18) dex- trarüi.

No. XLII. 1226. 91

teret, quos liabebat, certa relinqueret pro incertis, sicque solus inler eos vlique remaneret, quj iam ei cerlis indicijs reddiderant se su spectus. Requirebant preterea, quod dominus Imperator, filius eius ac principes corundem se iurisdictioni domiai legati supponerent in hac parte, quj terras interdicere teneretur ex pacto et excommuni- care personas, si, quam diu in Ytalia moraretur, ciuitates predictas bello vel modo quolibet moleslaret, ac personam dominj Imperatoris precipue, si preter molestaciones reliquas vellet statum eorum eciam iuris ordine aggrauare, et dominus papa has sentencias conOrmaret. Quo quidem hilariter admisisset si iuris equitas et honestas fieri talia patereulur. Cum autem admittere supradicta Imperialem excellen- ciam penitus dedeceret, maluit sibi illatas iniurias sustinere, quam ad inconueuieucia obligari, que superius sunt expressa. Inter hec venerabilis Hildesemensis Episcopus ad domini Imperatoris instauciam produxil in publicum domini pape literas, in quibus continebatur ex- presse, quod in fauorem ac reuerenciam crucis Christi dominus papa suspiciebat19) sub beati Petri protection^ et sua ipsuui dominum Imperator em ac tilium eius, bonores iura lmperij atque regni, eidem- que domino Episcopo iirmiter iniuugebal, ut, quocienscunque l'oret super boc requisilus, monicione premissa, censura ecclesiastica co- herceret perturbatores Imperialium iurium et bonorum, vnde a uo- bis, lanquam vir prouidus et discretus, consilium postulabat instan ter , vlrum propter precedentes iniurias et oflensas in prefalos Lom- bardos auimaduerlere teneretur de iure, interdicendo terras et per sonas eorum excommunicacionis vinculo innodaudo. Ad quod ei duxi- mus vnauimiter consulendum, quod, cum ipsorum Lombardorum ini- moderatus excessus liquido demonstraret euideutem contumaciam et iniurias eorundem, secundum formam mandati apostolici senleuciaudo proced«re contra eos de iure poterat30) et debebat21). Ea propter ad ipsius episcopi instanciam et excusacionem ac processus firmitatem eiusdem duximus hec nostra consilia sigillis presehtibus solempniter communire. Actum aputa*) Parmam Anno dominice Incarnacionis Millesimo, ducentesimo XXVI. X Iunii. X1III8 Indictionis.

19) siucipieb«. 20) poaset. 21) deberet. 23) apud.

No. XLHI. 1226.