Registrum oder merkwürdige Urkunden für die deutsche Geschichte Teil II, Nr. No. HI. , S. 389
Current repository:
Registrum oder merkwürdige Urkunden für die deutsche Geschichte Teil II, Nr. No. HI. , S. 389





Audita, quam anhelanter desideraui, aure facili quidem audita, aure prona et perpalula, audita, inquam, vite tua), qua? mea est,
17) quod oder quia statt que.
a) In Scriptoree reruiii Brunsvicensium illustration! inservicntes cura G. G. Leibnüü Tomus I. Hanoverae 1707 fol. befindet sich unter der Vita S. Godeliardi episcopi Hildensbemensis pag. 500 eine wahrscheinlich dem ursprünglichen Manuscripte jener Vita entnommene Anmerkung, in wel cher gesagt wird, dass Bischof Hezil früher regius capcllanus et Koma- nus cancellarius gewesen sei. Später wurde er Probst zu Goslar cfr. Clironicon Hildesheimense in Pertz M on u men ta Germaniae histórica, Scripto- rum Tomus VII. pag. 853. Die Probstei zu Goslar wurde nur den ge lehrtesten Mannern jener Zeit verliehen cfr. Monachi Hamcrslebiensis narratio de basilica Goslaricnsi ejusque praeposilis in Scriptorum Bruns- viecnsia illustrantium Tomus II. cura G. G. Leibnitii, Hanoverae 1710 fol. pag. 506 und 507.
b) Wahrscheinlich ist dieser Freund jener dominus R., welcher dem Hezil nach der Universität folgte cfr. Brief No. II. Vielleicht könnto auch der in einem Briefe des Jahres 1060 erwähnte Gelehrte, Bavenbergensis Meinbardus, welcher als Gegner Berengars von Tours auftrat, damit ge meint sein cfr,-Epístola Gozechini scholastic! ad Valchcruin (in Rerum Gallicarum et Francicarum scriptores oder Recueil des historiens des « Gaules et do la France par M. Bouquet, continué par des religieux Béné dictins de la congrégation de S. Maur. Tome XI à Paris 1767 fol. pag. 502,
in J. Mabillonii Veterum analectorum Тощ. IV Luteciae Parisiorum 16Я5, 8V0 pag. 385, nova editio, Parisiis 1723 fol. Pag. 444), oder Theoduin,
ti No. Ill 1020.
incolumitale, audito, quem vtriimque meum computo, rerum tuarum statu, audita in me habita salutatione, tanta perfusus sum animi hila— rítate, vt ex inslanti alijs solo et simplici pasca geminam mihi fe- cerim sollonnitatem, vnam quidem cum reliquis crassam, palpabilem et corporalem fesliuitatem, aliamd) ex lua legatione conceptam, quam meam appelle et priuatam, pro lua dileclione celebrandam, vnicam festiuam et intellcctualem celebritatem. Hecedens enim de le quasi in graues el exiliosas Aegypti tenebras mente capliuatus perducebar et, dum nihil de foitunis luis, quas saepe et mullum exquisiui, ex plorare quiueram, per iniqui et inimici deserli difficultates uarijs mentis incessibus oberrabam. Ast vbi tu me diuinis responsis, sic tarnen vt per aliud, deificasti '), ego, sicul illi iuxla ») in suœ pro-
missionis terram, in quandam receptus sum mentis certam et iocundam solidilatem. Ergo vt ipsi suum pro exterioris, ego meum esse pulaui pro interioris Aegypti euasione uotiuum quoque a me mihi pasca in dilate immolari. Quod si in te ex quadam vmbralica imaginalione el quasi solis uocibus lam copiosam causam el materiam letandi habuerim, quanta et quam plenaria, putas8), si quantoque*), corporali presenlia tui me beauerisO- Ego te amplexando «), lecum colloquendo, iocun- ditate 4) exulum congratuler, congralulanter exullauerim h) et quam
Blutsverwandter des Kaisers, aus Baiern gebürtig, welcher 1047—1075 Bischor von LUttich war (cfr. G G. I.oibnitii accessiones historicae Tom. H. continens chronicon Alberici monachi trium fontium. Hannoverae 1698. 4W. pag. 80 und 118 unter den Jahren 1047 und 1075, und Histoire literaire de la France Tom. VIH. a Paris 1747. 4«°. pag 23—28.). Mein hard und Theoduin kommen deshalb hier in Betracht, weil Hezil aus Baiern gebürtig war (cfr. Sudendorfs Registrum Theil II. No. XXIV. pag. 29). Wegen der grossen Freundschaft zwischen Hezil und Burchard, spater Bischof von Halberstadt, dürfte auch an letzteren hier gedacht werden.
c) Über Heribert cfr. Glabri [todulphi hisloriarum liber tertius cap. VIII in Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptoree etc. I. c. Tomus X. b Paris 1760 fol. pag. 35—und Gesta synodi Aurelianensis anno MXXII adversus novos Manirhaeos ibidem pag. 536 — 539.
d) Der Satz: »geminam mihi — aliam« hat Ähnlichkeit mit dem Satze: »geminam scribendi — altera« im Briefe No. XXVII.
e) cfr. nputas« in den Briefen No. II. und XXV.
f) cfr. »beaueris« im Briefe No. II.
g) cfr. «amplexando" im Briefe No. I.
h) Zu «congratuler, congralulanter exultaucrim« clr. Note e unter dem Briefe No. I.
1) laetificasti. 2) Diese Lücke befindet sich im Manuscripte. 3) quan- doque. 4) iocunditati.
No. III. 1026. V
omnino 5) et inlrinseca') corporis gesliculatione tripudiauerim. Sed tarnen quam diu hac tua sine additamento destituar presentia, quousque ego excludar a te domino el dileclissimo meo, quam diu quasi in ira uideris declinare a seruo luo?*) Quorsum? An vsque euadas in finem? Verum ne uelut ex desperatione has lachnmosas uidear interseruisse'') inlerrogationes, noniiullum in hac mihi computo fructum futurum dila- tione, qua quanlo 6) te Semper appelo desiderio, tanto quando- que1] me lecum reficiam gratiori dulciurlque deleclamento. Nec aliud reor, quod sil noslra diuulsiouis separatio, quam conseruande olim coiiseruanlite displinalio 'i. Quod autem me, quasi oblitum lui, im- memorem honoris lui admonuisti, tuo studio vt aplitudinem inquirerem, quasi ex toto, si ausim dicere, superiluum iudicauerim, que") in hoc me oscitantium turbam opprimere uoluisti. Ego enim, sicut seruus fidelis, tibi domino meo, ihaec quae magis proprio dicere nequeo, dicam,) domino meo, inquam, iideli ex simpliciter °) magistris ser- uissimos preparaui. Alijs autem quam pluribus Francigenis, Normannis et Theulonicis ita bonuni et gloriosum te commendaui, vt tibi, non- dum uiso, lanlum fama noto, üdelia sua seruitia benigne polliceantur. Elsi nullus"1) in Iltens, nullus sibi in huiusmodi uirtutis ordine, ta rnen quodammodo nilor, vt per me, humilem, infimum et extreinum gradum ad quodlibel culmen gradiaris bonorum. Tu vero, cui ex doie natura; maxima est nobililas"), spectabilis composilionis formositas, videas, caueas, cauendo aduigiles0), vt te cunclis earum "') reddal nobilis humilitas, uniuersis probalum, vnicuique suum sanctissimoruin morum te conciliet probilas. Sic namque et seruientium tibi corro-
i) cfr. »intrinsecani« im Briefe No. II
k) Der Domschüler A. zu Hildesheini schreibt die Briefe No. XVIII. XIX, XX, XXII ganz in der Ausdrucks- und Redeweise Hczils, weil er dessen Unterricht seit der frühesten Jugend genossen hat (cfr. Brief No. XXII.). Auch obige Stelle: »Sed tarnen quam diu — interseruisse« findet sich in einem Briefe jenes Domschulers (im Briefe No. XXII.) fast wörtlich wie der: »Peccaui, sed quam diu — non inserui.«
I) c(r. »quandoque« im Briefe No. II. und in Sudendorfs Registrum Theil I. No. VIII. pag. II.
m) Zu »nullus« cfr. »nullius momenti« in den Briefen I. und II.
n) cfr. »nobilitati, nobilis« in den Briefen No. XXVI. XXVII.
o) Zu »caueas, cauendo aduigiles« cfr. die Note e unter dem Briefe No. I.
♦) Psalm XXVI. 9.
5) et quam omnino muss ausfallen. 6) Diese Lücke befindet sich im Manuscripte und ist etwa durch maiore auszufüllen. 7) diseiplinatio. 8) quia statt que. 9) simplicibus. 10) Carum statt earum.
No. III. 1026.
boratur sedulitas et rerum tuaram stabililer") prosperitas. Cum fere iam in omnibus anima mea iocundetur, vnum tarnen superest, in qno non modicum doleat et trisletur. Audiui quippe, quod ab ilio Heri- berto, qui nun solum Beluaci ipse non studnit, verum alios plures sua petulanlia et insania a studio deuocauit, legere proposueris. Quod si in aclum produxeris, plus dedecoris quam vel honoris vel vtililatis inde consequeris. Nunquam enim in lectione danda se uenditare presumeret vel presumpsisset, nisi fiducia partis cuiusdam libri, quam per me habuit, nec, si adhuc in Francia stetisset, tres obulos per legere suum habere potuisset. Siste gradum cepti, cautus fuge nomen inepti. Non enim maius vilium est nihil vel parum scire, quam stul- torum, que nulla)'3) est, acquiescere disciplinse. Nunc13) ego tantum ab hoc te dehortor, sed et omnes, qui nouerant illum. Si mihi, qui pridem, iam nunc permanseris idem! Nunc14) metam sei ibain mihi, nec loca tuta reuisam. Vade 1S), uelis, Indos vel seuos uisere Parthos, vel si Megeticis ") potius promiseris oris. Ibo deuotus ium nunc in vtrumque paratus. Plus vel adde, non me diuulserit a te nec mors, nec gladius, nec uita, nec angelus ullus. Tu quodeunque bibis, bibo; quo tu, prosequar, ibis. Si literte lu«e, non iam meae, in aliquo, vt uere1*), sunt vapuland», tuo, non alterius, iudicio subijeiantur rem. Ipse enim, vt puellse simplices, incompta?, nudo pede ad suos, ita ad te amatorem suum temere, incomposite, sine omni ornatu ex nocturno tempore festinatum '•) a '•) te iter arripuere, et in illa sacratissima nocte hoc, quando minime lieuit, vnde etiam maxime sunt grauiusque castigandse. Casliga eos ,0) optime et suo modo, vt slultas temerarias castigatas mihi eas reserua. Quamuis multa desiderem, nunquam tarnen venire te persuadebo, nisi salua vita tua et honore p), remota a me omni leccariae '") occasione. Quicquid, inquam, facturus sis, cum tuo vsque ad pentecosten remanda, quia quoddam mecum uoluo con- silium, quod illuc usque ad plenum oportebit me deliberasse. Non siue "), quod tu siue quod e. ") u. Saluta d. g. 24) quam plurimum pro me et fundamentum et eius consecutiuum. Haec tibi soli. Ecce, puta serio dictum.
p) cfr. »honore saluo« in den Briefen No. XXVI, XXVII.
11) stabilitur. 12) Bulla. 13) Non statt Nunc. 14) Nec statt Nunc. 15) Vadam. 16) me Geticis stalt Megeticis. 17) uereor statt uere 18) frstinato. 19) ad statt a. 20) eas. 21) luxuria?. 22) sinas statt siue. 23) ego statt e. 24) dominum G. statt d. g.
No. IV. 1045. 9
Merkwuerdige Urkunden deutscher Geschichte III, ed. Sudendorf, 1854 (Google data) No. HI. , in: Monasterium.net, URL <https://www.monasterium.net/mom/MerkwuerdigeUrkundenII/1e0f260d-e1a4-4dba-97af-e281f2b9af46/charter>, accessed 2025-04-20+02:00
The Charter already exists in the choosen Collection
Please wait copying Charter, dialog will close at success