Registrum oder merkwürdige Urkunden für die deutsche Geschichte Teil II, Nr. No. V. , S. 394
Current repository:
Registrum oder merkwürdige Urkunden für die deutsche Geschichte Teil II, Nr. No. V. , S. 394



Si contingat mihi perpetuam vitae relroacla;c; Seriem reuocare, vt ex ea partem, quam potissimum uelim reuixisse, deligam, videor mihi biennium illud, quod apud uos diuinum in modum queiidam egi, verissimo iudicio et omni vita excepturus. Neque enim conuiclu vestro, quo apud vos humanissime aeeeptus sum, quicquam potest esse libe— ralius, neque studio illo, tamelsi mei ingenij malignilas me vberiorem
(cfr. Lamberti annales 1. �?. pag 225 und 239), war der vertrauteste Freund Hezil's (cfr. Sudendorfs Registrum Theil I. No. II. pag. 2—5, Tbeil II. No. XIV. pag. 16 und 17, No. XVI. pag. 19—21). Hezil nennt ihn auch im Briefe No. XXVI. »dominus B.«
h) cfr. »usque quaque«- im Briefe No. II.
I) cfr. »sochim, socio, socios, socii« in den Briefen No. I. XXV. XXVI. 4) multum.
a) cfr. die Anmerkung a unter dem Briefe No. IV. In J. M. Heineccii antiquitatum Goslariensium libri sex, Francofurti ad Moenum 1707 fol., liber I. pag. 49 und 50 wird unter dem Jahre 1049 eine Urkunde des Pabstes Leo IX. vom Jahre 1049 mitgethcilt, worin Rumald, Probst zu Goslar, genannt wird Rumald wurde 1051 Bischof von Constanz (cfr. T. Neugart Episcopatus Constantiensis. Partis I. Tomus I. typis S. Blasii 1803, 4t0 pag. 450 und 451, auch Herimanni Augiensis chronicon und Lamberti annales unter dem Jahre 1051 in Portz Monumenta Germaniae Scriptorum Tomus V. pag 130 und 155). Nach ihm war Huzil Probst zu Goslar und wurde 1054 Bischof von Hildesheim (cfr. Chronicon Hildes heimense in Pertz Monumenta Germaniae Scriptorum Tomus VII. pag. 853). Er war aus Baiern gebürtig und wahrscheinlich Domherr in Bamberg ge wesen, cfr. Sudendorfs Registrum Theil II. No XXIV. und XXV. pag. 28—32.
b) Suidger Bischof von Bamberg 1040 —1047. cfr. A. üssermann Episcopatus Bambergensis, typis San-Blasianis 1802. 4t0 pag. 14—25.
c) cfr. »retroactis« im Briefe No. U.
No V. 1046. lt
eius fructum defraudant'), studio, inquam, illo nihil esse potest vel ad vtilitatem eflicatius *), vel ad elegantiam accuratius, vel ad subli- milatem exquisitius. Quamobrem non fallit nie, quam desperate mea periclitetur exislimatio, qui, ■') uobis tanlorum meritorum insignilus sim titulis, nulla memoris animi indicia, nulla grali affeclus pre me feram monimenta. Neque vero mea solius persona npinionis suse hac ex re detrimenta sustinet, vestra etiam, quasi parum considerale benefici, per ine fama grauaturd), vtpote cum Cicero vester beneficia, male locala, male facta arbitretur. Sed quid agam? Ouam ralionem, quam viam grati hominis insislam? Nullam plane Video. Nam popularis0) illa et regia via, quam4) beneficia non dari et reddi, sed credi et solui assolent, si tarnen hoc gratificari et non potius negoliari dixeris, illa, inquam, via ad altissiinum ingeuium uestium non attingit, non aspirat fy. Sola igilur gratiarum actione, velul numen quoddam pre- sentissimum s), vos colere et venerari stalui. Literulasque5) unbis saltein *) velut sacrum acceptissimum libatum ire stalui, que
etsi longe humiliores quam pro uestra sublimitate fuerint, nostraj tarnen testes erunt deuotionish). Commentum Teientij, si sperare id liceat, velim vt saltem per partes mihi transmitlere dignemini. Hoc est, quod plura') uobis pollicear vel de diligentia seruandj vel de fide remit- tendj id, operam dabo, ne vos benignitatis vestra? peniteat. Amicus noster Benno'), homo uobis certe dedilissimus, retulit mihi, Verrinas
d) Der Satz: »vestra etiam, quasi parum considerale benefici, per me fama grauatur« erinnert an die Satze: »Scio enim ex hoc — me in— currisse notiim inconsideratae festimationis« und »Ego — quem — pudor — oblati inconsulti beneficij rubefecit« in Sudendorfs Registrum Theil II. No. XXIV. pag. 28 und 29.
e) cfr. »popularis« in Sudendorfs Registrum Tbeil I. No. VII. pag. 10.
f) Der Satz: »Nam popularis illa et regia — non aspirat.« erinnert sehr an die Satze: »Popularis enim — non aspirat« im Briefe No. X. und: »Amiciüi enim illa — inbabitet.« im Briefe No. XVII.
g) cfr. »presentissimo« in Sudendorfs Registrum Theil I. No. I. pag. t.
h) cfr. »fidelis tarnen animi testem« im Briefe No. X.
i) Benno wurde 1067 Bischof zu Osnabrück (cfr. Lamberti Annale« In Pertz Monumenta Gcrmaniae Scriptorum Tom. V pag. 173). Er war aus Schwaben geburtig, kam schon unter Azelin (Bischof von Hildes heim 1044—1054) nach Hildesheim und bekleidete bis zum Jahre 1007 mehrere geistliche Würden in Hildesheim und Goslar cfr. Norberli Vita Bennoiiis episcopi Osnabrugensis. Caput 1 — XIII in J. G. Eccardi Cor-
1) vberioro eius fruetu defraudauit. 2) efficacius. 3) hier fehlt cum. 4) qua. 5) Literulae, quas statt Literulasque. 6) Diese Lücke befindet sich im Manuscripte. 7) pluries statt plura.
12 No. V. 1048. VL 1054.
illas *) subdificilese) ad transscribendum propler perogrinam illam
literam uisas fuisse. Vnde, si Ha vobis videatur, eas nobis remitlite
et ego uobis humanius exemplar prouidebo.
Merkwuerdige Urkunden deutscher Geschichte III, ed. Sudendorf, 1854 (Google data) No. V. , in: Monasterium.net, URL <https://www.monasterium.net/mom/MerkwuerdigeUrkundenII/824cd3fd-de20-498a-a2b4-0a4cf72ce165/charter>, accessed 2025-04-20+02:00
The Charter already exists in the choosen Collection
Please wait copying Charter, dialog will close at success