185. Bruno episcopus Spirensis Heinricum V imperatorem ro- gat, ne se ad infidiam promptum esse putet. De suo erga eum studio exponit. Crebros nuntios poscit". (E 280)

Domino suo Romanorum imperatori augusto H(einrico) suus 1116-1118 omnimodo B(runo)3 non episcopale sed servile obsequium in omnibus.

Quoniam placuit vestrae dignitati et gratiae, karissime do- mine, tantum mihi affectum benignitatis vestrae exhibere, cui tantum honorem contulistis, vehementer admiror: quis mendatii stimulus aures vestras permoverit et mihi apud vos aliquam in- fidelitatis maculam concitaverit. Hoc autem ideo dico, quia valde conturbaverunt me litterae vestrae; si tamen vestrae fuerunt. Quod credere nequeo; et quantum de vestra gratia confido, si, antequam mitterentur, eas vidissetis, profecto non pateremini eas mihi transmitti; cum mea fidelitas erga vos et vestros fideles tanto solidior et promptior esse comprobetur, quanto maius et

a. ex V126 v, Zp.278. b. om.V. c. Herwicum V. d. praesentes V. e. ex V 114 v, Z p.248.

1. Cf. Regesta pont. Rom. n. 4876 — 4878. 2. 1 Reg. 15, 23.

3. ep. Spirensis, v. infra p. 322 n. 3.

Jtni, BibUotheoa V. 21

322 UDALRICI CODEX. 185. 186

1116-1118 dignius donum vestrae misericordiae mihi collatum esse evidenter cognoscitur.

Sed quia forsitan vos movet, quod hoc anno Moguntiam veni, adtendat vestra discretio, quia potius in hoc causae nostrae consului; ne, si vocatus in pulpito ab illo Moguntino1 venire rennuerem, videretur civibus nostris — sicut nostis hoc genus hominum esse mutabile — quod ex debilitate et quasi ex dif- fidentia rei non auderem procedere, cum me de banno argueret. De qua re etiam satis per controversiam egi cum clericis suis in capitulo eorum; cum ipsum videre et alloqui non possem, nisi prius de banno illo exirem.

Igitur re infecta ab urbe2 exivi. In qua tamen multos bene- ficiis meis vobis conciliavi. Et ubicunque possum, in villis civi- tatibus et oppidis fautores vobis acquiro; ita ut nuper meo la- bore et consilio coniuraverint omnes a Wormatia usque Argen- tinam3: vobis terram illam contra omnes homines retinere atque tueri. Propter quod vos rogo: ne modo ita festinetis, ut ex aliqua festinantia vestris commodis minus consulatis. Quia vita comite istam terram ad vestrum honorem et inimicorum vestrorum confusionem, licet per multos labores, vobis retinebimus.

Preterea gratiam vestram deprecor, ut crebros nuntios et, si non potestis equites, saltem pedites ad nos dirigatis; qui et vestra nobis referre et vicissim nostra vobis valeant intimare.