162. Beraldus abbas Farfensis Heinrico Vimperatori respondet de Paschalis II papae animo infesto et de legatis ad Alexium I Graecorum imperatorem missis. Instat, ut in Italiam venire properet". . (E 259)

Heinricob domino suo Romanorum imperatori augusto B(e- 1112 raldus) Farfensis" abbas, purissimae fidelitatis obsequium. M'"'Iun'

Nostrae ecclesiae fidelitatem et olim patrem vestrum et nunc vos expertum per omnia non ambigimus. Etenim integritatem culminis imperii vestri uti propriam vitam nostra ecclesia diligit. Verumtamen, quod differtur tranquillitas, in laborando nostra non cessat anxietas.

Placuit vestrae excellentiae nos consulere super negotiis istarum partium vestri imperii. Quorum nonnulla iam per ve- stros legatos vobis intimavimus et, semper solliciti et vigilantes, iuxta nostram scientiam et intellectum intimare fidelissime cu- ramus.

Denique apostolici1 intentio, ut certius nobis videtur, ad hoc viget et molitur: ut inrecuperabile vobis detrimentum ope- rari valeat. Et tum demum inrevocabilem contra vos sententiam proferet. Interim callide agit clandestinis machinationibus, qua- tinus incautos vos et minus sollicitos reddat. Nam verba, quae vobis litteris suis blanda et pacatissimad mandavit, quamvis nobis ignota sunt, fraude tamen plena pro certo existimamus et, ut adventus vester in Italiam differatur, eum ad vos trans- misisse'arbitramur; licet fortasse eisdem apicibus adventum ve- strum se desiderare ostendat.

Enimvero, cum ad synodum3 ob vestri honoris defectionem Mart ' 18-23 ire trepidarem, fidelissimos ac prudentissimos missos dirigere curavi, ut eorum certa relatione audita et visa vobis intimare

a. ex V 109V—U0, Z p. 237 —238. b. H. Z. c. Farsensis V, Far- fensis Z. d. placatissima V, pacatissima Z.

1. Pascbalis II. 2. spatio dierum 18—23 Mart. 1112 Romae habitam.

Juri, Bibliothcca V. 19

290 UDALRICI CODEX. 162. 168

1112 valerem. Itaque tum apostolicus, cum ab episcopis et a clericis irt. 18-23 nonnullis compelleretur ut vos nominatim excommunicationi submitteret, rennuit hoc, ut nobis videtur causa quam prae- diximus; et sic tandem intulit sententiam dicens: Ego non prae- dico — nec dampno vel excommunico quemquam — nisi que pater meus Urbanus et Grregarius instituerunt. Verumtamen privi- legium, quod compuhus sum imperatori firmare, fateor me in- vitum egisse; et culpabilem me" super hoc recognosco. Quapropter ab eodem apostolico et epiecopis constitutum est: ut deinceps pro nichilo habeatur et in nullo penitus observetur.

Preterea excellentiae vestrae suggerimus: ut adventum ve- strum quantocius efficere studeatis, ne forte adversantium fraus contra vestram coronam diu inveterata roboretur. Si quid in illis partibus, ubi moramini, vel in Longobardia secus ab ali- quibus agitur, quam congruum videtur, pro tempore sedare cura- tote; ne vestro adventui fiat impedimentum. Mai. Nomina autem praecipuorum euntium1 ad Constantinopoli- tanum regem2 — praeter aliorum plurimorum, quae ignoramus — hec sunt: Gregorius de Romano et frater eius O.; et P. de Rammiob Pauli; et O. Iohannis de Luccio.

Super hoc autem, quod, hinc recedentes3, vestram beni- volentiam erga nostram ecclesiam, ceu speravimus, adimplere minime potuistis, non vobis imputamus; quia in maximo labore vos tunc fuisse conspeximus. Nec ob hoc in aliquo claudicamus; quoniam in futurum Deo prosperante omnia a vobis adipisci et recuperare confidimus.

Ad ultimum iterum hortamur, ut nullo modo venire tardetis.

•