In nomine domini amen. Universis presentes litteras visuris et 1303 auditnris nos iudices, scabini, consilium et cives universi Colonienses notum facimus et fatemur, quod consideratis promotionibus, quas no- bilis vir dominns Theodericus dominus de Mfinyoe et de Falkenburg nobis et concivibus nostris preteritis temporibus impendit et impen- dere poterit in futurum, in perpetuc amicitie vinculum ipsi redditus centum marcarum Coloniensium denariorum solvere et dare promitti- mus singulis annis in festo beate Walburgis et nos ipsum in nostre civitatis municipem recepimus et concivem ea conditione, si aliquo termino negligentes fuerimus in solutione ipsorum reddituum, ipse vir nobilis infra quindenam ipsum terminum sequentem nos per litteras suas patentes vel suum certum et fidedignum nuncium moncri faciet super solutione reddituum subtractorum, et si tune necgligentes fue- rimus et in mnra culpabiles, ipsc vir nobilis sine qualibet offensa nostra pignora concivium nostrorum capiet in recuperationem reddi- tuum subtractorum et ipsa pignora ipsis, quorum fuerint, vel civitati nostre excredet; quod si non fuerit, qui ca extracredere voluerit, extunc infra quindenam postea distrahet et vendet ipsa pignora pro iusto et rationabili pretio ipsumque pretium in solutionem subtrac- torum sibi reddituum computabitur nec propter hoc aliquis erit alius rancor inter nos et ipsum, et fecimus magistros civitatis nostre no- mine nostro de perpetua sibi et suis amicitia et fidelilate servandis in manus ipsius nobilis viri sollempne prestare iuramentum, et vice versa ipse vir nobilis nostre civitatis municeps ct concivis effectus prestitit sollempniter ct corporaliter iuramentum in manus magistrornm civium predictorum recipientium iuramentum nomine nostro ab eodem, quod ab hoc tempore in antea fidelis erit nobis et firma amicitia ob- ligatus et quemlibet concivium nostrorum, quandocumque venerit in terram suam vel locum aliquem, in quo posse babet, pro se et suis tnebitur et defendet in rebus ct persona cum omni affectione tam- quam amicos et homines terre sue bona fide, quod vice versa ho- minibus suis universis infra civitatem Coloniensem tamquam conci- vibus nostris facieiuus. Et quia grave est Iegibus et equitati contra-

m. 32

498

1303 rium, quod alius pro alio pregravet^ur et exinde etiam frequenter rancores oriuntur, nequaquam permittet de cetero idem vir nobilis, quod aliquis concivium nostrorum predictorum pro aliqno debito, de- licto vel contractu alieno, in quo ipse principaliter obligatus non est vel id personaliter non commisit, arrestetur, impetatur vel retardetnr per aliquam occasionem in terra sua vel in aliquo loco, ubi posse habet, fraude et dolo exclusis. Sed si aliquis concivium nostrorum pro debito alloqueretur in terra sua et hoc negaret, is sola manu iuramento prestito absolvetur a tali allocutione favorabiliter sine cap- tione, et idem fiet hominibus suis in civitate nostra sine dolo. Pre- terea promisit nobis idem vir nobilis sub debito prestiti iuramenti, quod si aliquis nobis in iuribus, libertatibus et optentis consuetndi- uibus bonis civitatis nostre violentiam et ininriam facere presumpserit, ipse postquam a uobis per litteram nostram vel certum nuncium re- quisitus fuerit, infra quindenam cum decem militibus et quindecim armigeris, qui erunt familia sua cum dextrariis coopertis Coloniam intrabit nobis contra huiusmodi iniuriatores auxilium prestiturus, et quamdiu nobis expedire videbitnr in auxilio nostro permanebit, et dabimus ei quolibet die pro expensis suis quinque marcas Colonienses et tali summa contentus erit prose et familia sua, sive expendat plns aut minus. Expressum est etiam et condictum, quod quandocumqne nobis placuerit numerare poterimus mille marcas Coloniensium dena- riorum, que secundmn consilium et voluntatem nostram in emptio- nem certorum bonorum et reddituum convertentur in talem locum, ubi nobis visum fuerit expedire, que bona et redditus sic emptos te- nebit et habebit in signum1) et vinculum fidelitatis et amicitie, quam contraximus cum eodem, et per hoc deinceps liberi erimus perpetuo a prestatione seu solutione dictarum centum marcarum penitus et ab- soluti. Et ne vinculum fidelitatis et amicitie huiusmodi aliquatenus dissolvatur, promisit idem vir nobilis sub debito iuramenti predicti, quod bona sive redditns sic emptos nequaquam vendet, obligabit, im- pignorabit vel sub aliquo colore alienationis distrahet vel transferet in alias manus, et si tale quid factum fuerit per eum, id erit inva- lidum et tamquam contra iuramentum suum prestitum penitus non tenebit. Hiis omnibus adiecimus, si ipsum nobilem virum filinm le- gitimum habere contingit, qui sibi succedat in dominio de Valkenburg et is predicta bona et redditus tenere, habere voluerit et acceptare sub iuramento tali, quale ipse nobis prestitit et sub conditionibus superius expressis, ipse admittetur ad bona et redditus predictos,

') Die Handschrift hat: singnum.

499

alioquin ipsa bona et redditus libera et liberi redibunt in manus 1303 nostras, nichil iuris acquisito heredi suo cuicumque in bonis et reddi- tibns eisdem. Si vero sine filio legitimo quod absit ipsum nobilem virum vel successorem suum in dominio de Valkenburg decedere con- tingeret, heredes sui si qui fuerint muliebris sexus aut alii quicum- que plane nichil iuris habebunt in bonis et redditibus antedictis, et liberum erit nobis disponere tamquam de rebus nostris, heredum suorum predictorum contradictione non obstante. Iu cuius rei testi- monium et firmitatem presentem paginam super premissis omnibus conscripta sigillo communi civitatis nostre fecimus communiri.

Datum anno domini millesimo trecentesimo tertio, in die sancti Jacobi apostoli.

Nach dem Original im Stadt-Archiv. Das grosse Stadtsiegel verletzt. — Die Urkunde, durch welche Dietrich bekennt, dass er Edelbflrger geworden und sich zu den oben angegebenen Verpflichtungen verbunden hat, ist aus dem grossen Privilc- gienbuche der Stadt Koln f. f>9 abgedruckt bei Lacomblet III, 24. In diesem Ab- drucke muss stehen S. 19 Z. 11 venerit statt venerint, Z. 13 quia statt quoniam, Z. 0 v. u. successorem nostrum statt successores nostri. Vgl. die Urkunde vom 11. Juni 1286, in diesem Bande Nr. 265.