XXXVI.

1225, 27. October. Reate.

Honorius — regi Hungarie. — Jam meminisse vix possumus litterarum, quas pro dilectis filiis, fratribus domus S. Marie Theu- tonicorum tue serenitati recolimus destinasse, obsecrantes, vt eis pacifiec dimitteres terram Boza, et vltra montes niuium, quas eis regia liberalitate donasti; sicut priuilegia tua, nobis exhibita, et a nobis ad tuam instantiam confirmata manifeste declarant. Et ecce dolentes audiuimus, quod tu non solum non destitisti eos super terra predicta molestare, quam non sine multo rerum et personarum dis- pendio eripuerunt pro magna parte manibus paganorum; verum etiam ipsos de regno tuo non sine graui apostolice sedis iniuria, et offensa diuina, tueque fame, ac salutis periculo eiecisti. Certe piget et pudet toties tibi precum nostrarum porrigere blandimenta) totiesque tuis auribus inculcare piorum premia, et supplicia impio- nini: cum nec spe premiorum illectus, nec suppliciorum metu deter- ritus, nostris salutaribus munitis et precibus acquiescas; quin imo prosequaris quasi odio inexurabili fratres ipsos, non tam nostras monitiones et preces, quam famam et salutem propriam contemnendo. Et tamen, quia nec possumus, nec debemus indigne eorumdem fratrum dissimulare grauamina, quos tenemur defendere, ac fouere, tum sue religionis obtentu, tum respectu specialiter terre sancte, cuius se obsequiis totaliter deuouerunt; adhuc pro eis cogimur preces preci bus, et exhortationes exhortationibus cumulare pro ipsorum quiete, ac tua salute nibilominus satagentes. Rogamus igitur serenitatcm tuam, monemus, et obsecramus in domino Jesu Christo, quatenus prudenter attendens, quod prefatam terram non dedisti hominibus, imo deo; a quo habes non solum tua, sed etiam temetipsum, fratres ipsos in regnum tuum non difieras reuocare; restituens, ac restitui

38

eis faciens integre omnia bona sua, dictamque terram eis pacifice ac quiete dimittas secundum limites in ipsis priuilegiis designatos; et ita eis satisfacias de damnis et iniuriis irrogatis, quod Deum, cuius ofiensam ex hoc absque dubio incurristi, digna possis satisfactioae placare; nosque aliter contra te procedere non cogamur, qui quan- tumeunque tue deferre sublimitati velimus, ad vltimum tamen deesse non poterimus in sua iustitia fratribus sepe dictis, nec dissimulare tantum detrimentum subsidii terre sancte; cum non sit deferendum homini contra Deum, nec tibi ipsi expediat, vt in hoc tibi articulo dcferatur; sed potius vt ab injuria huiusmodi compescaris. Datum Reate VI. kalend. Nouemb. Anno decimo.