Reverendis in Christo dominis et amicis et fratribus prædilectis domino Chunrado venerabili abbati, domino Eberhardo priori totique conventui ecclesiæ Mellicensis: Ekhardus dei gratia præpositus et decanus totusque conventus ecclesiæ sancti Hippolyti cum devotis orationibus reverentiam, fidem, spem, universa hæc confirmante firma charitate in filio virginis gloriosæ. Cum ex sententia sapientissim Salomonis, quem universis vitæ humanæ circumstantiis seu habitibus perlustratis sapientia die mediante, quæ in ipso clarius refulgebat, nihil in ipsa quam tribulationem et afflictionem spiritus didicerimus reperisse, cordibus nostris ac cogitationibus rationabiliter ac discrete revolventibus hoc frequenter animadvertimus universas ærumnas ac labores humanæ fragilitatis nihil posse tam dulciter recreare, quam si mutuis orationibus ac aliis charitatis operibus quibuslibet, secundum apostolum, in alterutrum adiuvantes vitam transitoriam debilem ac infirmam in perennem et stabilem commutemus. Cum ergo, domini et fratres charissimi, de vestris sanctis orationibus ac aliis religiosis operibus nostram negligentiam ac bonorum operum inopiam speremus pleniter ac uberius reformari, charitati vestræ per præsentes plenum participium missarum, orationum, jejuniorum, vigiliarum ac omnium bonorum operum, quæ in nostra ecclesia a nostra fragilitate poterunt perpetrari, liberaliter et hilariter fraternitatis nomine condonamus, hac conditione inserta, ut quemcunque fratrum vestræ ecclesiæ, sacerdotem vel diaconum, dominus vocaverit huius carnis terminum ad extremum, camerarius sive alter, qui habet ordinare de vestibus mortuorum præsentium, baiulo de ipsis vestibus defuncti tribuat‚ qui nobis mortem suam adnuntiet tempore opportuno.¹ Et tunc decanus noster sive vicem sui gerens mane capitulum convocabit et nobis indicet, ut in vespere solenniter compulsetur et maior vigilia dicatur pro eodem et in mane missa pro defunctis in choro tonaliter celebretur, singulis sacerdotibus missam unam nihilominus legentibus in sequestro. Et si diem illam in qua defunctus adnuntiatus fuerit festum aliquod vel legitimum negotium impedierit, sequenti die quod neglectum est diligentius suppleatur. Et si aliquem illa die ex sacerdotibus vacare contigerit, quantocius eandem negligentiam suppleat, cum potest. Alii vero sacerdotii characterem non habentes unum legant psalterium. Conversi vero et sorores 100 dicant Pater noster salutationem beatæ virginis cuilibet adiungentes. Sacerdoti vero defuncto sive diacono uno præbenda eodem die depositionis suæ, quæ consuevit dari sacerdotibus sive diaconis, duobus scholaribus legentibus unum psalterium tribuatur. Si vero in inferioribus ordinibus constituti, videlicet subdiaconi, acolyti, conversi vel sorores viam universæ carnis ingressi fuerint, iterum nobis nuntietur et vigilias et missam unam celebrabimus in communi. Et ne piæ recordationis prædecessores, fratres, sacerdotes ac cuius cunque conditionis vestræ et nostræ ecclesiæ a tali piæ devotionis voto aliquomodo separentur, statuimus, ut sexta feria festum omnium sanctorum proxime sequente singulis annis solemniter cum vigilia et missa ipsorum defunctorum ac vivorum fundatorum ac benefactorum celebretur memoria specialis, singulis sacerdotibus missam unam nihilo minus legentibus in sequestro‚ aliis vero infra sacerdotium constitutis explentibus quæ sunt superius adnotata, ita quod eodem die quatuor præbendæ dominorum pauperibus in remedium et levamen omnium fidelium defunctorum plenariter largiantur. Et ne hæc firmitatis inter nos et vos coniunctio ab aliquo imposterum valeat irritari vel in oblivionem devolvi, præsentem paginam vobis damus sigillorum nostrorum robore communitam, ita quod versa vice nobis litteras vestris sigillis munitas remittatis, conventionem fraternitatis huiusmodi confirmantes. Acta sunt autem hæc anno domini MCCC, 5. kal. iulii.

Source Fulltext: LAMPEL, Urkunden Sanct Pölten (=FRA I, Wien 1981) S. 196-198