Pensantibus nobis et animo sollicite revolventibus, quod vita hominum velut umbra velociter transeat sicque velut navis, cuius vestigia^a in aquis fluctuantibus non cognoscuntur, et tanquam avis aera transvolans, cuius itineris argumentum omnimodis ignoratur, ita ut homo iam floridus et anaenus in ictu oculi velut lanugo, quae flatu venti tollitur, et tamquam funus dispersus in aëre, quasi in nihilum redigatur, nec tunc sciri possit quis sit dignus odio vel amore, visum fuit nobis super omnia expedire, ut viri spiritales, qui ea solum quaerere debent quae sursum sunt, non quae super terram, decurrentia vitae suae tempora sic praeordinent, sic^b praevideant, sic^b disponant, ut labore suo transitorio quietem perpetuam valeant emercari, ad quod utique faciendum nihil adeo credimus profuturum quam ut fusis pro invicem piis obsecrationibus placabilem sibi reddant supernum iudicem, qui intra misericordiae recordatur. Si enim statum exterioris hominis, qui sibimet quodamodo praestare potest amminiculum, iubemur invicem in charitate documentis apostolicis supportare, videtur opportunius et saluti multo congruentius, ut interior homo noster, qui disiunctus a corpore nil sibi prodesse poterit,bonorum operum exercitiis et charitativis orationum suffragiis adiuvetur. Cum igitur religiosorum ecclesiae fidelitate singularis dilectionis indissolubiliter adunatae cura semper ad hoc intendere de beant vigilanti, ut qui carnalis nexu amoris hic fideliter coniungantur, solutis etiam corporibus in spiritu feliciter congregentur, ecce nos et dilecti in Christo fratres, Heinricus praepositus, Chunradus decanus totusque conventus ecclesiae sancti Ypoliti cum omni successione nostrarum congregationum iuxta salubrem aliorum ordinum consuetudinem talis confaederationis vinculo nos constrinximus reverendis in Christo patribus ac fratribus Marquardo praeposito, Johanni decano totique conventui domus sancti Thomae apostoli de Voravve etc. . . . .¹ Acta sunt autem haec anno millesimo trecentesimo vicesimo octavo, in conversione sancti Pauli. Praeterea ne tam salubris quam devotus contractus a quocunque successorum nostrorum possit in posterum irritari, praesentem paginam sigillorum nostrorum munimine fecimus communiri.²

Source Fulltext: LAMPEL, Urkunden Sanct Pölten (=FRA I, Wien 1981) S. 288-289