CXCIX.

Chônradvs dei gratia pata'uiensis episcopus eunetis ecclesie sue christique fidelibus salutem in perpetuum. amen. Aput diuinam cle- mentiam meritum nobis aderescere confidimus, si iuxta pontificalis ufIilii debitum religiosorum uirorum indenpnitati consulere et indi- gentiam connu releuare et supplere curauerimus. Siquidem dilecti fili i nostri Heinricus prepositus et fratres de domo saneti floriani de prediis ecclesie sue obtulerunt gratic nostre X1I1I. mansos castro nostro Ebilsperch adiacentes, in quibus a castellanis nostris et homi- nibus eorum multa patiebantur incohmoda usque adeo, quod frequens clamor rusticorum tam nos quam illos sepius perturbauit. Nos vero adtendentes, quod iam dicta ecclesia patauiensis ecclesie specialis est filia, uolentes pariter deuotionem predictorum fratrum nostre largitatis

296

beneficio garniere, de consilio et consensu fratrum et ministerialium ac fidelium nostroruro tradimus prefate ecclesie saneti Floriani par- rochialem ecclesiam saneti Mychaelis in Wachowe, pleno iure dispo- nendam cum omnibus suis pertinentiis, eultis et incultis, quesitis et inquisitis, cum terminis et decimis et omni genere utilitatis, nostra sibi auetoritate concedentes, quatenus propter prouisionem uinearum suarum prepositus, qui pro tempore fuerit, plenam habeat potestatem unum de fratribus suis ibidem ponendi et inutilem remouendi ac utilem substituendi. Et ut hec donatio nostra futuris temporibus firma et inconuulsa permaneat, hanc inde paginam conscribi et sigilli nostri iussimus inpressione conmuniri. Acta sunt bec patauie Anno domini M°C?L1X° Indictione VII* Anno vero episcopatus nostri XIIIm°

-j- Ego Chônradus episcopus laudo et subscribo, Ego Rvdbertus decanus laudo et SS. Ego Rvdbertus senior laudo et S. S. Ego Chvnelimu laudo et S. S. Ego Albwinus laudo et S. S. Ego Sig- hardus laudo et SS. Ego Adalbertus laudo et SS. Ego Fridericus laudo et SS. Ego Heinricus magister scolarum laudo et SS. Ego Otto laudo et SS.

Original auf Pergament im Archive des Kl. St. Florian. Das wohlerhaltene Siegel hängt, da der Kaum das Aufdrucken nicht verstattet, an einem ledernen Riemen. Die zwei letzten Ziffern der Jahreszahl sind undeutlich, man könnte sie auf den ersten Anblick leicht für zwei X halten; allein da Conrad im Jahre 1170 nicht mehr Bischof von Passau war, die Chronologie und die Zeugen aber mit einer andern Urkunde von 1159 genau übereinstimmen, schien es nicht un statthaft, die Urkunde diesem Jahre einzureihen. — Kurz, Albrecht IV. II. 437 coli. — Stülz, Gesch. von St. Florian, 265. — Mon. boie. XXVIII. II. 258 u. XXIX. IL 23.

cc.

1159. — Conrad, Bischof von Passau, stiftet einen Vergleich zwischen Kadolt von Polnheim und dem Kloster St. Peter in Salzburg wegen des

Gutes Tauersheim.

In nomine sanetae et individuae Trinitatis. Ego Chounradus dei gratta Pataviensis episcopus. Quoniam nostrae dispensationi ecclesiarum divinitus administratio decreta est, justitiae meritum esse non ambigimus, quantum in nobis est, si earundem ecclesiarum jura nostrae auetoritatis sententia defendentes Christo servientium tran- quillitati et paci providere intendimus. Inde est, quod dilecti fratris nostri Henrici abbatis saneti Petri salzburgensis petitionibus annuimus

297

et diremptionem controversée illius, quae fuit inter Candoldum (sic) de Polleuheimen et ecclesiam ejus, qualis mediantibus nobis facta est, universorum notitiae presentium attestatione proponimus. Prefatus namque Cadoldus cum ante aliquos annos in cxpeditionem Jeroso- limitanam cum domino Chunrado rege proficisci decrevisset, tradi- tionem illam de predio tauershaimen, quam pater ejus aliquaudo potestativa manu prefatae ecclesiae firmaverat, importune impetiit, sed ad removendam eandem controversiam tune temporis a fratribus jam sepe dictae ecclesiae VIL talenta accepit. Postea vero evolutis X. annis et eo amplius prefati predii violentus reinvasor existens, cum in audientia nostra et quorundam principum et nobilium virorum et ministerialium nostrorum super eadem invasione in loco, qui dicitur Ense, quaerimonia deponeretur, ut omnis impetitionis futurae denuo molestia inter ipsum et dictum monasterium in perpetuum sopiretur, nostro annintente (sic) consilio post abdicationem ab ipso et uxore et filio faetam VIII. talenta iterato reecpit. Huic autem abdicationi hü testes adhibiti sunt: Comes Chounradus senior de Peilstain, Gebehardus hallensis comes, Adelbertus de Perge, Walchunus de chlame, Ha- demarus de Chufarn, Egene de urle, Hermannus de chazelinstorf, Engilbertus de schouneheringen, Bernhardus de trune, Otto de strubae et fratres ejus Engilbertus et Oudalricus, Tietricus de trune, Reinherus de staine, Arnhalmus, Otto de haslbach. Ea quoque con troversia super quibusdam tam de vineis quam de agris, quae inter nobilem virum dominum AdaVbertum de Perge et dietam ecclesiam diu habita est, sub tali termino compositionem optinuit, quod predi- ctus Adalbertus aeecptis X. talentis decimas illas resignavit, quas nos fratribus in episcopatu nostro constitutis in loco, qui dicitur Torn- bach, sub regula beati Benedicti degentibus in posterum omni remota retractatione quiete possidendas in proprietatem deposuimus. Sed et hoc quidem sub prenotatis testibus corroboratum est. Nos autem, ut hace singula rata sint et ne quis apud posteros ea refragari queat, banc inde cartam conscribi et sigilli nostri impressione muniri jus- simus.

Acta sunt hec anno incarnationis domini MCLVIIII. Indictione VII. regnante glorioso imperatore FRJDERICO anno imperii ejus VI. pon- tificatus autem nostri anno (sic).

Hormayr, Archiv f. 1828, pag. 351.

298