CLII.

Jobann, König von Böhmen, ertlieilt der Ritterschaft im Neumarktscben einen Freibrief über die Verminderung der Grundsteuern und der Gcrichtsgefälle.

11. October 1341.

Aue dem gleichzeitigen Signaturbuche des Fürstentums Breslau.

Nos, Johannes, dei gracia Boemie rex ac Lucemburgensis comes, ad uni- versorum, tarn presencium quam futurorum pervenire volumus nocionem, quod, attendentes sterilitatem et vilitatem agrorum districtus nostri Noviforensis, fide- libus nostris dilectis vasallis, pheodalibus et terrigenie ejusdem districtus, ut nobis et successoribus nostris suis servieiis promeiores sint et magis strennui ap- pareant temporibus oportunis, collectas et exacciones pecuniales et annonales ac

*) Vergl. No. 163. a) Vergl. überhaupt oben, S. 181 ff.

Urkundenbuch. 55 \

pecunias monetales, nobis de bonis eoruni debitas, diminuendas duximus et alie- viandas in hune modum, quod de quolibet manso ceñsuali predict! districtus no bis et successoribus nostris perpetuis temporibus in antea sex grossi pro collecta sive exaccione, et pro pecunia monetali grossus cum dimidio, necnon tres men- sure triplicis grani, videlicet siliginis, ordei et avene, dari et expediri debeant atque duci '). Et ne predicti vasalli, pheodales et terrigene ac eciam incole et ruricolarii predicti districtus per advocatos nostros provinciales in penis rigidius quam deceat graventur et vexentur, statuimus ac pro statuto firmo et perpetuo volumus habere et tenere, haberi et teneri, quod in omnibus et singulis causis, ad jurisdiccionem dictorum advocatorum nostrorum provincialium pertinentibus, non plus quam quinqué solidi2) pro quavis pena exigi et recipi debeant et adju dican per justitiarios et scabinos, cujus pene tripartite tertia pars advocato seu advocatis provincialibus et herum tertia pars domino sive dominis bonorum а�? similiter tertia pars sculteto sive scultetis, in quorum judicio dicti provinciales presidebunt advocati debet dumtaxat derivari, prout in terra nostra Wratisla- viensi consuetudinis est et moris. Preterea dictos vasallos, pheodales et terrige- nas ac bonae homines nacionis et condicionis gaudere volumus gratia, favore, commodo et honore ampliori, ipsos et quemlibet eoruni ab omnibus et singulis solucionibus et dacionibus resignacionum et suscepcionum bonorum pheodalium et hereditatum dandis et recipiendis ex consuetudine vel de jure absolvimus ac pro nobis et successoribus nostris reddimus liberos in perpetuum et solutos. Ce- terum ambitiosorum affectum inordinatum et incongruum amputare non inmérito presentibiis arbitramur, ne quispiam vasallorum, pheodalium et terrigenarum meraorati districtus et regni nostri alter in alterius bonis collectas et exacciones regias sive jura et judicia regalia suprema et �?nfima 3) ac specialiter devoluciones bonorum, ex obitu sine herede legitimo decedencium nobis et successoribus no stris de jure competentes, a nobis et successoribus nostris per inportunas instan- tias ac petitionee inpetrare et sibi usurpare valeat seu présumât, prominentes nostro et successorum nostrorum nomine, pro commuai honore et dignitate om nium nostrorum vasallorum et pheodalium conservanda, nemini dare, conferre vel assignare seu obligare dominia nostra, judicia, et jura, collectas et exacciones rega les et pheuda, ymmo specialiter devoluciones, nobis et successoribus nostris, ut predicitur, in bonis sine herede decedencium competentes, quas non prius nos et successores nostri dare, conferre et in alias personas transferre debemus et volumus, donee nobis et successoribus nostris constiterit, dominum et possesso- rem bonorum esse mortuum, non heredem relinquentem. Si quid autem in con- trarium fecimus et fecerimus tempore ullo unquam, pro infecto haberi volumus,

') S. oben S. 7 und SO. Vergl. К. Johann» Urkk. für das Görlitzische Weichbild тот J. 1341 und 1345- Redern. III. 1 und 9.

*) S. oben S. 206 und 210. S) Was dennoch sehr häufig geschah.

552 Urkundenbuch.

nee subsístere deberé vel valere aliqua racione. Harum nostrarum, quibus sigil- lum nostrum ducatus nostri Wratislaviensis ad hereditates et causas de mandato nostro expresso est appensum, testimonio literarum actum Präge, feria quinta próxima ante diem beati Galli confessons, anno domini millesimo trecentesimo quadragesimo primo, presentibus illustri principe domino Rodolfo duce Saxonie, venerabili Bertholdo de Lypa prepósito Wyssingradensi principe nostro dilecto, Berca de Duba burcgravio nostro Pragensi, Heynemaano de Duba domino de Nachod,

СЫ�?.

Jobann, König von Böhmen, befreiet die Stadt Löbau von dem Landgerichte in Bautzen, nnd weist die Entscheidung der vor dasselbe gehörigen Sachen an den Erbvogt

von Löbau.

23. Dec. 1341.

Aus der Bestätigung!-Urkunde Königs Wladislnus vom J. 1493, beglaubigt vom Rathe zu Görlitz

im J. 1528.

Nos, Johannes, dei gracia Boemie rex ac Lucemburgensis comes, notum facimus tenore presencium universis, quod cupientes ex animo, conditiones civi- tatum nostrarum meliores faceré et earum cives et �?ncolas in ipsorum juribus conservare ut eo nobis melius serviré valeant, quanto se in ipsorum juribus magis et graciosius esse senserint conservatos, sic etenim, maturo consiliariorum nostrorum prehabito consilio, sanctione perpetua statuimus et ordinaraus, ut omnes et singuli civitatis nostre Lobavie cives et incole animodo in judicium pro vinciale in Budissin non debeant vel possint aliqualiter evocari sed quilibet eos impetens pro quacunque caussa justitiam ab ipsis in dicta civitate, coram judice ipsius civitatis Lobavie hereditario, jure, quo ipsa civitas fruitur, requirere debeat justitia mediante, Comroittimus igitur universis et singulis capitaneis et quibuslibet ol'ficialibus et fidelibus presentibus et futuris, quantum ipsos pre- fatos cives nostros ad judicium provinciale ammodo citare non debeant, пе�? sinant per quempiam evocari, sed quoslibet eos impetentes ad judicem hereditarium dicte civitatis nostre Lobavie dirigant pro consecucione justicie et rémittent *). Si quís vero ausu temerario huic mandato nostro contraire presumserit, indigna- tionem regiam et grave rerum suarum dispendium se noverit incursurum. Harum, quibus nostrum majus sigillum appendendum duximus, testimonio literarum, datum Präge, dominica próxima ante festum nativitatis Christi, anno nativitatis ejusdem millesimo tricentésimo quadragesimo primo.

*) Vergl. Urkundenb. No. 107, 121 u. 158 und oben, S. 212 ff.

Urkundenbuch. 553