CCCXL.

(Chr.) I In nomine sánete et individué trinitatis. Fridericus, dei gratia Romanorum rex

augustus. j| Quotiens illud a nobis petitur quod honestati а�? religioni pertinere dinoscitur,

animo nos decet libenti concederé et petentium desideriis congruum suffragium adhibere.

Presentibus igitur ac futuris Christi fldelibus volumus çssç cognitum, quod petitione Arnoldi,

karissimi caucellarü nostri, et aliorum plurimorum prineipum venerabilem Elewangensem

abbatem Adelbertum suosque successores una cum abbatia sua, Elwanc nominata, in honore

sanctorum martirum Viti, Sulpitii et Serviliani dedicate, in regiam protectionem suseipimus

et presentí privilegio conmunimus. Quecumque itaque prefatç abbatiç Iargitione regum,

concessione pontifleum, seu quorumlibet oblatione fldelium per privilegia et sine privilegiis

collate sunt, et que. in posterum ralionabiliter conferentur, presenti pagina conflrmamus.

Statuentes ut nullus dux, marchio, comes aut iudex publiais, sive aha magna aut parva

persona, loca vel vicos aut villas ad prefatum monaslerium pertinentes contra votum predicti

II. 9

66 1152. October 24.

abbatis Adelberti successorumque suorum sive monachorum ingredi présumât, aut homines ipsius çcclesiç distringere, sive mansiones ibi dare, vel paratas faceré, seu freda exÄigere, vel alicuius census redibitionem aliquomodo exactare audeat. Sed liceat prefato abbati suisque successoribus per suum advocatum prout ш sibi placuerit omnia sua ordinäre. Ipsi autem advocate suisque successoribus precipimus, quatenus sua sit iustitia coutentus. Scilicet ut ter in anno, cum XII equis tantum in ipso loco existens, legale placitum habeat, ibique suum servitium, videlicet duas victimas cum sniis appenditiis, accipiat. Aliter nichil sibi illic ordinandum vel agendum sciat, nisi eum abbas pro aliqua necessitate vocaverit. Preterea in militibus, in cenobitis, ingenuis et servis, et in omnibus suis possessionibus et in omni iure suo eidem abbatiç concedimus, ut eandem libertatis legem habeat quam obtima abbatia Vuldensis et Augensis habent, ejt amplius quantum a nostris predecessoribus sibi noscitur esse concessum. Silvam, quç dicitur Virgunda, ei sub banno regio conflrmamus cum omnibus suis terminis, sicut subscriptum est. In una parte Francorum legibus subiacet, in pago Mulegcowe et Choengowe1). De Utilinga'2) ad Marpach et inde ad Iagas, deinde ad Segtan, deinde ad Rota usque ad fontem ipsius, deinde supra montem ad Pranbach, inde ad Stedi- linum, inde ad Hirzpach, deinde ad Rota, inde ad Abbatispach, inde ad Manzenbûah, inde ad Ruteris gebrugt, deinde versus occidentem ad Gerbrechtisowe, deinde ad Stinphaha deorsum ad Iagas, inde sursus usque in Sulzpah, deinde usque Hageniberc, inde ad Gowes- husen, inde ad Hotenni minus, inde ad Escilpah, inde deorsum in Bilarna, inde in Nunprech- tespach, inde in Sulzpach parvum, inde in Cochena, deinde sursum usque in Hutilingun. Et ut hec omnia in perpetuum Arma atque inconvulsa permaneant, presentem paginam sigilli nostri inpressione iussimus insigniri. Testes presentes fuerunt: Gebahardus Wirzbur- gensis episcopus. Ebrahardus episcopus Babenbergensis. Guutherus Spirensis. dux Welpho. Henricus dux Saxoniç. Odaccaro marchio de Stira. Albertus marchio Saxonie et alii plurimi.

! Signum domni Friderici Romanorum regis invictissimi.! (Monogramm.)

Ego Arnoldus cancellarius vice Henrici Maguntini archiepiscopi et archicancellarii recognovi. (Siegel*))

Dalum Wirzburch Villi, kalendas Novenbris, anno dominicç incarnationis MCLII., indictione XV., régnante domno Friderico Romanorum rege glorioso, anno vero regni eius I. féliciter.

Abdruck bei Khamm, Hierarcb. Augast. pnrlls I. catheilr. cap. III. nr. 68. S. 33. — Lünlg, Reichs archiv XVIII. S. 121.

\) Ueber diese Gaunamen, so wie über die nachfolgende Gränzbestimmung und deren Namen zu vgl. Band I. S. 257, Anm. 1.

2) Das schliessende a ist wegen eines kleinen an dieser Stelle eingebrochenen Loches nicht mehr deutlich erkennbar.

Л) Das aufgedrückt gewesene runde Majestätsslegel von Wachs, welches noch vorhanden, aber in Stücke gebrochen und abgefallen ist, nahm, rechts von der Recognitlonsformel, beinahe auf halbe Breite den Raum der Urkunde ein.

1152. November 27. 67