[7. September 1679 ] 7. Septembris, quo tempore horrendum in modum pestis grassabatur ita ut 5000 in utroque lazareto infectorum numerarentur, ut omnes in civitate officinae clausae essent, ut nil aliud in urbe et extra eam videretur nisi mortui in publicis plateis et aegri, item vespillones bajuli, sacrificuli funera: ecce o miserrima rerum facies!

Jussit regimen, ut cadaver peste extincti cultro anatomico subjiceremus, eo quod idem Venetiis quandoque fuisset practicatum. Respondi, praeterquam quod sit opus periculosissimum, nos ulterioribus testimoniis ad hanc pestem — proh dolor! — agnoscendam non egere, adeoque hac anatomia opus non esse. Quod autem id Venetiis quandoque fuerit practicatum, id erat, quia pestis nullo sese extemo manifestabat signo.

Item iterumque replicato decreto quaerebatur utrum e re non foret, ut cadavera comburerentur. Respondi, id quidem Venetiis aliquando practicatum [fol. 13r] fuisse, verum sequenti modo, cum impossibile foret, ob multitudinem omnia cadavera sepelire, non redigebantur in cineres (fuisset enim summus labor et expensae summae!) sed tantum extrinsece una cum vestibus admoto stramine velut depilandi sues adurebantur ut diutius incorrupta manerent postea sepelienda.