[22. März 1713] VII. congregatio 22. Martii. Decreto regiminis heri hora 7. vespertina transmisso nobis contra omnem consuetum modum imponebatur, ut hodie congregatio institueretur, in eaque functis omnium votis morbum hunc epidemice tam per provinciam Austriae, quam in ipsa hac urbe grassantem definirem et num is aliqualem pestilentis ferociae vim in se contineat vel an ipsa pestis sit. Protestatum fuit, facultatem non posse morbi hujus populariter grassantis pro hic et nunc genuinam regimini dare informationem eumque num malignus vel pestilens sit definire eo quod pro primo ipsi [fol. 282r] nosocomiorum publicorum loimici Schulz et Ruck sibi contradicentes eundem morbum unus febrem pestilentem viriliter 12 fundamentis fultus cum ratione negebat, alter affirmabat. Secundo, quod tempus nimis breve unius nempe vel duarum horarum tantum in re tam gravi ad determinandum morbum a sanitatis consilio sit facultati concessum. Tertio, quod hactenus nunquam a dicto sanitatis consilio nec decano nec facultati spretis quibuscunque iteratis ad id impetrandum sollicitudinibus a decano fortiter ac viriliter peractis sit de hoc morbo communicata aliqua loimicorum informatio, quin imo quarto dictis loimicis tum in hospitalibus tum in provincia Austriae expositis ab consilii praeside fuerit inhibita omnis cum decano correspondentia prout litterae a loimicis ad D. Faber scriptae testantur.

Hisce aliisque quam plurimis rationibus palam productis judicatum fuit, nos rei huic tam gravi tantisper supersedere, informationesque a loimicis jam datas vel dandas nobisque communicandas expectare debere. Quo audito ab aliquo nostro collega consilii sanitatis praesidis ordinario medico palam dicitur se immediatam daturum de hoc morbo informationem extractoque ex marsupio jam prius per aliquot dies forsan cum dicto sanitatis consilii praeside praeconcepto foliolo publice nonnulla morbum hunc febrim pestilentialem esse asserentia argumenta perlegit cogitque fero jam plurimos facultistas ad assentiendum morbum hunc hinc inde grassantem non esse alium quam febrem pestilentialem proximeque accedere non obstante quod dominus Lebzelter modernus rector contrarium sensisset ad ipsam pestem, quod tamen eventus per decursum sequentis aestatis ac autumni contrarium comprobavit, sicque conclusum fuit, [fol. 282v] quantumvis nimis praecipitanter utpote ab unico et solo nostri gremii collega plus amicis et fautoribus suis favente praeconcepta informatione morbum hunc prout dictum esse febrem quandam pestilentialem uti videre est in responso ad regimen ac dein ad imperatorem.

Illustrissime ac excellentissime D. D. locumtenens ac excelsum Inf. Aust. regimen.

Sacratissimae caesareae regiaeque catholicae majestatis per illust. D. praesidem et inclytum consilium sanitatis clementissime decano et facultati medicae emanato mandato circa morbum hoc tempore epidemice grassantem, cujus nempe indolis sit et quo insigniendus nomine, dicta facultas demississime satisfacere volens, ponderatis prius recenter lapsorum annorum acutis iisque contagiosis cum homines, tum bruta depascentibus morbosis constitutionibus et symptomatum hunc morbum concomitantium horrida syndrome seu congerie solide perpensa, unanimi fere votorum ratiocinio et consensu, quantum ab unico hoc morbi statu decano et facultati medicae communicato eruere licuit, conclusit, morbum hunc esso febrim pestilentialem, quae successive in veram pestem degenerare posset, nisi maturae eaeque rigorosae instituantur praecautiones et similium infectorum a sanis separationes et haec ad altiorem dispositionem in frangenti demisse suggerimus.

Datum imposterum absolutiorem plenioremque insinuati morbi demonstrationem si more antehac solito frequentiores inclytum sanitatis consilium rationes et observationes a medicis loimicis datas nobis conferre dignabitur. [fol. 283r]

Nos interim humillime commendantes

N. decanus et facultas medica Viennensis.

Transmissa hac conclusione eaque in publicum producta ingens inde orta est in populo ac magnatibus consternatio, ut quivis postem (ita apud se omnes sentiebant) vitaturus Viennam ac Austriam deserere cogitabat, solis fere in urbe remanentibus majestatibus et archiducissis una cum aulae ministris, quorum prudentissimum et ad vanum hunc populi terrorem cohibendum singularissimum exemplum fortius a formidine et credulitate populum arcebat, quam horrida sanitatis consilii nimis forsan a facultate praecipitanter petita pestilentis morbi definitio ejusquo propalatio terrebat.