Urbanus Episcopus Servus Servorum Dei venerabili fratri episcopo Brixiensi et dilectis filiis Abbati Medlicensi ac preposito Neumburgensi per prepositum soliti gubemari monasteriorum Patav. dioecesis salutem et apostolicam beneclictionem. Viri ecclesiastici, quos in cunctis decet esse modestos, sic debent se aliorum honestis moribus conformare, et ab excessivis novitatum actibus abstinere, quod se aliis non exhibeant in murmurationis scandalum vel derisum, dudum siquidem felicis recordationis Innocentius Papa VI. predecessor noster ad devote supplicationis instantiam quandam Rudolfi Ducis Austriae Gurcicensi et Lavantinensi Episcopis ac Abbati monasterii Scotorum in Wienna Patav. dioecesis, qui tunc erant eorum propriis nominibus non expressis, dedit per suas litteras in mandatis, ut ipsi vel duo eorum dote sufficienti per ipsum ducem ad hoc primitus assignata, Capellam non curatam per eundem Ducem in castro suo Wienne dicte Patav. dioecesis canonice institutam in ecclesiam collegiatam erigerent et in ea collegium 24 canoicorum et unius prepositi, qui eis preesset, ac 25 prebendas statuerent et quod inter cetera ordinarent, quod prepositus et Canonici ejusdem Ecclesie sic erigende, qui essent pro tempore, induere et indutas deferre deberent unicam tunicam rubei coloris usque ad pedes protensam et super ipsam tunicam vestem lineam albam, rochetum nuncupatum et super ipsam vestem albam unam capam etiam rubei :oloris, in parte anteriori apertam, habentem in sinistro latere crucem auream longitudini unius palmi et deinde priusquam ad aliquam executionem premissorum processum existeret, dicto predecessori, sicut domino placuit, de hac luce subtracto, nobisque divina favente dementia ad apicem summi apostolatus assumptis et pro arte dicti Ducis nobis exposito, quod locus, in quo dicta Capella consistebat, pro premissis faciendis nimis artus existebat, nec ibi poterant premissa comode adimpleri, quodque ipse Dux desiderabat erectionem hujusmodi fieri de Parochiali ecclesia S. Stephani dicti loci de Wienna ejusdem dioecesis, cujus ecclesie idem Dux Patronus existebat et quod ipse hujusmodi dotem pro certis dignitatibus, personibus vel officiis et nonnullorum Capellanorum numero statuendis ampliare intendebat, Nos ipsius Ducis supplicationibus inclinati, eisdem episcopis et Abbati dedimus per nostras litteras in mandatis, ut ipsi vel duo eorum sufficienti ad hec dote per ipsum ducem primitus assignata parrochialem ecclesiam St. Stephani supradictam in collegiatam erigere, et in ea sic erecta unum collegium seu capitulum 24 canonicorum et unius prepositi et certa alia, dignitates, personatus et officia ipsius ecclesiae Canonicis assignanda, et certum hunc expressum Capellanorum numerum ordinare et circa hec quedam tunc expressa, et alia statuta justa et rationabilia pro vitae regimine, et conservatione ipsorum prepositi Canonicorum et Capellanorum ac divini cultus augmento facere procurarent, prout de mandato nostro hujusmodi in nostris litteris inde confectis plenius continetur; cum autem nuper ad audiciam nostram fide digna relatione pervenerit, quod predicti episcopi et abbas post erectionem dicte ecclesie St. Stephani supradicti et ordinationem et statuta de contentis in dictis litteris nostris et earum auctoritate per eos factas earundem nostrarum, in quibus de premisso eorum vestium habitu nulla mentio facta est, nec non hujusmodi ejusdem predecessoris litterarum pretext statuerunt, et etiam ordinarunt, quod prepositus et canonici ejusdam ecclesie sic erecte, qui essent pro tempore, tunicam coloris rubei, vestem albam et capam rubeam cruce signatam indutas deferre deberent, prout superius est expressum et in prefatis ejusdem predecessoris litteris contineri dicebant et circa hec nonnulla statute et ordinationes mandata et penales processus fecisse dicuntur, quamvis de facto dictus prepositus et canonici predictis statutis et processibus obtemperare volentes, vestes et habitum hujusmodi, licet eis tanquam res presertim in secularibus ecelesiis illarum partium insolita, ad superstitionem et pompam potuis imputatur, tum intra tum extra ipsius ecclesie septa indutas detulerunt et deferunt incessanter, nos itaque premissum habitum, quamvis ipsius beatissime signum crucis (cujus) ministerio salvati et liberati sumus, sit ubjlibet venerandum, in personis ipsius ecclesie, que secularis est, excessivum et incongruum reputantes ac volentes super premissis providere, discretion Vestre per apostolica scripta mandamus, quatenus Vos vel duo vel unus Vestrum, vel vos vel alium sue alios predictos prepositum et canonicos eciam in dignitatibus, personatibus vel officiis constitutos, ut ab juhusmodi vestium et habitus delatione omnino et ubique desistant, eumque ex toto dimittant et alium habitum decentem et congruum, prout per alios canonicos et personas alias secularium ecclesiarum illius patrie defertur, induti deferant, per censuram ecclesiasticam, appellatione remota compellatis, non obstantibus predictorum episcoporum et abbatis statutis, ordinationibus, mandatis et processibus supradictis, seu si eisdem preposito et canonicis vel quibusvis aliis communiter vel divisum a sede predicta sit indultum, quod interdici suspendi vel execommunicari non possint, per litteras apostolicas non facientes plenam et expressam, ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem. Datum Avinione XII. Cal. Jännerii pontificatus nostri anno quinto.