+ ++ In nomine sancte et individue trinitatis. Eberhardus dei gratia Salzbvrgensis archiepiscopus, apostolice sedis legatus, in perpetuum. ++ Ne mutabilium decursus temporum certas causarum diffinitiones labenti hominum subducat memorie et exhinc controversie semel decise novas resurgant in lites, prudens cautela predecessorum publicis res gestas annotationibus conmendans ad memoriam solet transmittere successorum. Hinc est, quod anteriorum nostrorum sequentes vestigia fide presentis instrumenti universorum tam presentium quam futurorum inculcamus memorie, qualiter dilecti fllii Otto prepositus, Albertus decanus totumque Salzburgensis ecclesie capitulum post longam expectationem in prediis, que ex testamentis ministerialium ecclesie nostre Heinrici videlicet de Hegiln et filie sue Diemv/odis et Meingoti de Svrberch, mariti eiusdem Diemv/odis et Heinrici quondam de Sechirchen et Willehelmi de Waenerberge ipsis conpetebant, coram nobis et curia nostra ius proprietatis et possessionis obtinuerunt; obeunte siquidem grate memorie Diemv/ode castellana, que tam sua quam predictorum ministerialium nostrorum predia usque ad obitum suum ab ipso capitulo possederat iure precario, cum Chvnradus purcravius tunc maritus eius litem suscitaret canonicis, ipso tandem in hac parte se recognoscente tam ex instrumentis et privilegiis canonicorum quam ex confessione ipsius purcravii et multorum ministerialium nostrorum nobis et curie nostre constare cepit, quod predicta Diemu/odis antiquam patris sui legationem ratam habens unacum castellano Meingoto de Svrberch quondam marito suo omne predium suum, munitionem videlicet totamque mansionem in Hegil cum suis attinentiis vineis videlicet silvis, et pratis et vineis in Chonliten cum agris ad ipsas pertinentibus et cum omnibus propriis hominibus Hegil pertinentibus exceptis militibus et curiam in Takkingen super altare sancti Rv/oberti canonicis tradidit usufructu eorum usque ad obitum suum retento. Constituit preterea nobis ex eisdem probationibus, quod, cum Heinricus quondam de Sechirchen villulam suam Waltprehtingen * cum quinque molendinis aliisque suis pertinentiis capitulo Salzburgensi testamento legasset ipsumque capitulum ipsa predia diu possedisset, predictus Meingotus cum prefata uxore sua Diemv/oda usufructu eorumdem prediorum usque ad decessum eorum a canonicis impetravit. Claruit etiam nobis ex premissis, quod curiam in Mosin et quicquid de prediis Willehelmi quondam de Waenerberge dicta Diemu/odis in extremis suis possidebat, ex concessione canonicorum usque ad dies suos similiter tenuerat. Probatum preterea nobis fuit, quod munitionem in Svrberch cum duabus curiis et prato et ortis et pomeriis et predio, quod Geizlehin dicitur, que Meingotus et frater eius Siboto uterque pro parte sua canonicis delegaverant, post mortem predicte Diemvdis ad ius canonicorum secundum testamentum utriusque fratris redire deberent. Didicimus quoque, quod, ut predicti, Meingotus videlicet et Diemu/oda, in omnibus premissis prediis, que tam ex sua quam ex predictorum ministerialium traditione post mortem utriusque eorum canonici exspectabant, favorabiliores essent et iuri promptiores, areas quatuor ad dotem sancti Iacobi pertinentes et aream, in qua hospitale situm est, partemque aree iuxta claustrum sanctimonialium ipsis concesserant ad usus fratrum post mortem ipsorum utriusque cum omnibus predictis redituras. Cum igitur, ut dictum est, sepedicta Diemv/odis diem clausisset extremum et Chvnradus purcravius, qui quartus et ultimus maritus eius extiterat, iuri, quod in prescriptis prediis tantum ex copula matrimonii sibi vendicare attemptaverat, coram nobis et curia nostra ad altare sancti Rv/oberti publice renuntiasset, nos fratrum nostrorum prosequentes iusticiam in possessionem omnium predictorum bonorum ipsos personaliter ex sententia induximus sententiam nostram ipso purcravio voluntarie exequente. Tandem ut ipsius capituli nostri ex eisdem possessionibus surgerent conmoda, ad instantem ipsius purcravii et amicorum suorum supplicationem sollertie nostre interventu, talem inter fratres nostros canonicos et ipsum purcravium, qui tunc nec coniugem habuit nec heredem, procuravimus contractum, quod idem purcravius vallem totam, que Wizpachowe dicitur, quam a nobis in feudum ipso primus impetraverat, nobis resignavit, sicut distincta erat suis terminis per cacumina montium et decursus aquarum, nosque eandem vallem fratribus nostris de consilio curie nostre in perpetuam tradidimus proprietatem impetrantes ab eis, ut tam ipsius vallis quam omnium predictorum prediorum usufructus dictus purcravius ad annum censum XII denariorum monete publice a manu prepositi reciperet possessione proprietatis capitulo firmiter reservata hoc interponentes, quod neque uxori nec alicui umquam heredi suo aliquid iuris quocumque titulo in eisdem possessionibus liceat vendicare, sed post obitum purcravii ad usus canonicorum cum proprietate universorum redeant usufructus, ipse etiam purcravius in presentia nostra fide data vice sacramenti se constrinxit, quod numquam alienatione vel venditione vel infeudatione vel obligatione nec apud heredes suos nec apud extraneos aliquid de hiis possessionibus redderet impeditum et ut sic relinqueret ea expedita, sicut a principio domino Meingoto et predicte Diemv/odi a canonicis libera fuerant concessa. Censum autem de predictis prediis scilicet XII denariorum purcravius in die sancti Rv/oberti personaliter offerat ad altare. Ut autem hec inconvulsa semper permaneant, ea in presenti pagina fecimus annotari et sigilli nostri autentico conmuniri cum horum testium subcriptione perpetuo robore valitura: Ekehardus de Thanne, Chv/ono de Gv/otrat et filius eius Chv/ono, Marquardus de Bercheim et frater eius Gerhochus, Albertus de Hartschirchen et frater suus Heinricus, Heinricus de Trvhtleichingen et frater suus Chvnradus, Chvnradus de Vager, Rvdegerus de Saluelden, Heinricus vicedominus et frater suus Chvnradus, Dietericus de Vager, Chvnradus de Zeizberch et frater suus Heinricus, Chvnradus de Ladowe, Ortolfus miles in Gihei, Ortolfus de Mosen et frater suus Volcmarus, Otakarus de Matse, Albertus de Nochstein, Eberhardus de Helpfowe, Heinricus de Helpfowe, Perhtoldus apud sanctum Iacobum, Chunradus de Chalheim.||
Acta sunt hec apud Salzburch, anno incarnationis domini M°CC°XIIII°, indictione II^a, pontificatus vero nostri anno XIIII°; in Christi nomine feliciter amen.||
SD^a)

Source Fulltext: Salzburger Urkundenbuch, III. Band, Urkunden von 1200 bis 1246. Willibald Hauthaler und Franz Martin. S. 178-181.