¹ Johann I. Poschenbeuter, der XXV. Abt von St. Paul, 1432–1446. Im Buche De fundatione etc. heisst es von ihm: ,Hic abbas infelix plane in infelicia tempora incidit: nam cum archiepiscopum Salisburgensem (Johann II. 1429–1441) pro suo ordinario agnoscere, illi obedire ac etiam confirmationem ab illo accipere non vellet contra privilegia monasterii ac pertinacius illi resisteret, ab eodem excommunicatur cum omnibus adhaerentibus et familiaribus suis. Grauissima quoque damna monasterium s. Pauli sustinuit: nam cum a. d. 1438 bellum fuisset ortum inter comites Cilliae, Fridericum et Vlricum, quibus Albertus dux Austriae, frater Friderici Romanorum regis, adhaerebat, ex vna parte et praedictum Regem Romanorum: belli malum quoque in abbatem s. Pauli Joannem redundauit. Nam cum adhaereret abbas Regi, Cilienses, ubicumque poterant, res monasterii affligebant, et quidem imprimis praefectus Ciliensium in arce Mautenberg, Sigismundus de Weispriach et Joannes Schrampf bellum abbati nunciant, militemque conscribunt, sedecim equos monasterio praedantur, famulos monasterii et subditos capiunt, inter quos Jacobum parochum s. Laurentii bonis omnibus spoliant, duos equos onustos pecunia monasterii intercipiunt. Cum autem Joannes de Stubenberg capitaneus et Diepolt Aspach praefectus Styriae ex parte Regis peterent auxilium ab abbate contra Cilienses comites, abbas mox mandat suo Burgrauio in Castro Ma^ernberg, Vito Hengspacher, ut cum omnibus subditis, milite et commeatu, succurrat Regi et domui Austriacae. Burgrauius cum 300 viris coniungit se castris Regis, comitesque in fugam vertunt. Cum autem iam omnia salua putarentur, et ab abbate et Austriacis miles fuisset dimissus, Friderieus et Vlricus, comites Cilienses, summo cum silentio mandant Joanni Schrampf et Sigismundo de Weispriach, ut castrum Märnberg invadant. Mox illi dicto subsequentes castrum oppugnant, nihil tamen efficiunt: subditos autem monasterii et bona illorum, uti etiam praedinm iuxta castrum, des Gottshauss Mayrhoff, ferro et flamma absumunt, iumenta abigunt. Noctis quoque silentio usi in die s. Petronillae virginis ad s. Paulum veniunt, forum et omnia depraedantur: forum omnino iucendio absumunt, subditos monasterii per tractum fluminis Lauent capiunt, bona illorum incendunt, captos se magno pretio redimere cogunt: idem sit erga omnes monasterii subditos circa Marburgum, s. Georgium in Pessnitz, ita ut fere omnes subditos monasterii circa Trauum fluuium et praedictis locis penitus perdiderint. Nec hoc satis; nam praedicti Cilienses secunda vice castra ponunt ante monasterium s. Pauli, denuo forum cum ecclesia s. Erhardi, bona subditorum in valle Lauentina praedantur, igne absumunt et omnia devastant. Excurrunt usque in dominium Möchling, praedium abbatiale, den Ambthoff, incendunt: subditos suis praediis ad extremam inopiam redigunt, ubique fenestras, fornaces disturbant, dolia vini frangunt et omnia, quae hostes agere solent, perficiunt. Post haec et tanta mala Fridericus imperator mediantibus praecipuis dominis bellum componit cum Ciliensibus: abbas autem Joannes, cum multis et longis lamentationibus statum monasterii Friderico imperatori exposuisset recompensam petens, nihil tamen efficit: unde monasterium ad extremam inopiam redactum, vulnus hoc longo tempore sensit‘ etc.