Reuerendo in christo patri ac domino suo P. venerabili Patauiensis Ecclesie Episcopo G. Ecclesie Medlicensis et aliorum Monasteriorum vniuersorum Ordinis Sancti Benedicti dicte dyocesis miseracione diuina Abbates cum debita reuerentia et obedientia continuas et deuotas orationes in domino. Licet in provinciali Concilio apud Salzpurgam nuper habito fuerit constitutum, quod nostrum Capitulum generale secundum constitutionem domini Innocentij tercij deberemus modis omnibus celebrare, limitato nobis super hoc termino sub expressione localj ac nos vniuersi, qui Concilio predicto intererant, humiliter et deuote fuissemus id ipsum pollicitj adimplere quod tamen propter diuersa discrimina nostrarum partium et ne Illustris dominus noster Rex nostros tractatus haberet suspectos et ex hoc nostris Monasteriis plura dispendia pararentur, nos domino Abbati Sancti Petri ac prelatis aliis, qui ad idem Capitulum conuenerunt, nostras excusatorias litteras cepimus destinare peticione subiuncta, quatenus ad sepedictum Capitulum vna nobiscum salubrius celebrandum dilacionem facerent conpetentem, quando et nos pro statu salubri nostri ordinis tractare possemus pariter cum eisdem, que saluti proficerent animarum. Quia vero idem dominus Abbas sancti Petri cum quibusdam aliis prelatis tantummodo duodecim, nescimus quo sue proprie maioritatis respectu, non Capitulum, sed quasi Capitulum sine nobis de vestra dyocesi vniuersis, qui quatuordecim sumus numero, celebrauit et se ipsam et quosdam alios in Rectorias Ordinis procreando magistros et inponendo sibi quasi prelacionis tytulos ..., ex hac causa peticionem nostram non solum despexit, immo, quod plus est, statuta condidit, sicut asserit, pro sue arbitrio voluntatis, que nostram vniuersitatem non solum tangere, sed etiam turbare potius videantur, cum nos de toto corpore Salzpurgensis provincie non simus pars modica, immo maiorem numerum faciamus quam illi prelati, qui ad dictum Capitulum conuenerutit, ac insuper plures de aliis dyocesibus maiores prelati non interfuerint tractatibus memoratis, quamuis omnium deberet esse concordia, vbi vice conmunis obseruantiae (sic) procuratur et non sit invtile conmuni tractarj concordia, quod vnanimi debet obseruantia sustinerj, presertim generalj Concilio asserente, quod tale Capitulum debet esse conmune, sed conmune non dicitur, quod sub tanta particularitate precisis maxime tot prelatis est a pavcioribus adtemptatum, Nec sufficit, quod idem dominus Abbas sancti Petri asserit, plures Abbates absentes procuratores ydoneos destinasse ad Capitulum sepedictum, cum non per nuncios sed, per ipsos prelatos sit ad statuta condenda vna concordia intendendum, sicut in illa Decretali: In singulis regnis - plenius est expressum. Cum autem ex eiusdem virtute Concilii generalis, a quo primo tale Capitulum noscitur profluxisse, nullus sibi prelacionis debeat tytulum eternare, quasi jurisdictionem ordinariam optineat super alios, hac de causa nos vestre gratie, sancte pater duximus humiliter supplicandum, quatenus illatus nobis contemptus displiceat celebri cordi vestro et vna nobiscum contemptum eundem auxiliis et consiliis dignemini expiare scribendo pro vniuersis Abbatibus vestre dyocesis sic contemptis domino et patri Salzpurgensis Ecclesie Archiepiscopo, ut ipse reuocatis in irritum, que per dictos nostros conprelatos minus Canonice sunt tractata, sicut ex eorum litteris satis claret, nouum Capitulum nostri ordinis oportuno tempore, sed non isto propter dominum nostrum Regem, nos celebrare precipiat aliquo certo die, in quo possimus ad tale negotium omnes pariter conuenire vel vestra gloriosa prvdentia nobiscum disponat et peragat, quod vniuersitati nostre secundum nostrum honorem et iura melius videbitis expedire.

Source Fulltext: OÖUB 3 (Wien 1862) S. 416-417, Nr. 456