Nos Nicolaus Regni Hungarie Palatinus et Judex Cumanorum memorie commendantes tenore presencium significamus quibus expedit vniuersis, Quod, cum Stephanus, hospes filius Mees hospes de Owar in congregacione nostra generali per magistrum Ladislaum vicepalatinum nostrum feria secunda proxima ante festum beatorum Symonis et Jude||
apostolorum iam preteritum in villa Owar, vniuersitati nobilium Comitatus Musonyensis nomine nostro celebrata quandam possessionem Tenefolua, alio nomine Fogundorf vocatam, hereditario Jure sibi pertinentem per fratrem Aygul, magistrum Monacorum ecclesie Sancte Crucis de Olsoumunuhuduor et fratres sui ordinis ab eodem occupatam fuisse proposuisset, et occupate detentionis ipsius sue possessionis in examine Judiciario eiusdem vicepalatini racionem ab eisdem fratribus sibi dari postulasset, Ipse frater Aygul, magister Monacorum Curie predicte, et duo fratres sui ordinis, predicte congregacioni nostre tunc personaliter adherentes, eandem possessionem Tenefolua, alio nomine Fogundorf vocitatam, tytulo Regie donacionis efficacissimorum Instrumentorum vigore sibi pertinere allegassent, et ab eodem vicepalatino nostro terminum exhibitionis preallegatorum suorum Instrumentorum dari postulassent, quibus ipse vicepalatinus noster ad Juridicam eorum peticionem presentes Octauas diei strenarum pro termino exhibicionis suorum Instrumentorum tenore suarum litterarum formam premissi sui Judicii explicancium assignasset. Tandem iam dictis Octauis diei strenarum occurentibus prefatus Stephanus filius Mees ad nostram personaliter accedens presenciam nobis quasdam patentes litteras ipsius vicepalatini nostri demonstrauit, continentes, vt ipse Stephanus in ipsa congregacione nostra exsurgens pretactam possessionem Tenefolua, alio nomine Fogundorf vocitatam, hereditario Jure sibi pertineri debere allegando, vt eadem possessio ipso hereditario Jure sibi pertinens existeret, ad Judicium nobilium Juratorumque assessorum ac vniuersorum nobilium ipsius Comitatus Mosoniensis, in quo Comitatu et ipsa possessio, quam titulo sui Juris hereditarii ab ipsis fratribus requirebat, existebat, testificacionem se submisisset in hac parte. Et dum ipse vicepalatinus noster Juris ordine exposcente eosdem Iudices nobilium Juratos assessores, totamque communitatem nobilium, qualiter eis premisse possessionis veritas constaret, ad fidem deo debitam fidelitatemque Regie Corone conseruandam Tacto uiuitice crucis ligno prestitam requisitos habuisset, Ipsi Judices nobilium et Jurati assessores, vniuersique nobiles ipsius Comitatus per predicte prestite fidei sinceritatem, eandem possessionem hereditario Jure eidem Stephano pertinere debere concordi testificacione affirmassent, Sicque ipse Stephanus prelibatam possessionem vigore prefatarum litterarum testificatoriarum omnium nobilium comprouincialium suorum, hereditario Jure sibi pertinuisse et debere pertinere exhibuit. Quarum quidem litterarum testificatoriarum visis tenoribus prefatus frater Aygul, magister inferioris Curie Monacorum dicte ecclesie Sancte Crucis et frater Detricus coram nobis personaliter comparentes ex aduerso nobis quasdam litteras priuilegiales excellentissimi principis domini Karoli, dei gracia quondam regis Hungarie felicis recordacionis super donacione terarum Vogelndorf et Potesdorf vocatarum sub mediocri sigillo eiusdem domini Regis sub anno domini M°. CCC°. vigesimo tercio, quinto Idus Decembris emanatas et confectas nobis presentarunt, sua serie declarantes, quod ipsius Regalis sublimitatis supreme deuocionis affectus ad eterna exardescens sueque saluti prospiciens omnium bonorum temporalium et spiritualium dona largyflua ex diuine pietatis beniuolencia se percepisse et percipere posse, acumine sue consideracionis contemplando humillimis petitionibus religiosi viri fratris Johannis, Abbatis et quorumdam fratrum Monasterii Sancte Crucis, ordinis Cistercyensis de Austria diocesis Pathauyensis, suorum dilectorum et fidelium inclinatus, predictas terras Vogelndorf et Potesdorf, assencium Ipsas sue Regie collacioni pertinere, anime sue pro salute predicte ecclesie Sancte Crucis a sua regia clemencia dari et perpetuo conferri, humiliter postulassent, Ipsaque regalis benignitas ex speciali deuocione, quam more ceterorum Regum, progenitorum suorum deo deuotorum erga eandem ecclesiam gereret, easdem possessiones cum agris, pratis et piscaturis, sub antiquis suis metis et terminis eo Jure, quo sue Regie Collacioni dinoscerentur pertinere, eidem ecclesie sancte Crucis in perpetuam suam elemosinam dedisset, donasset et contulisset mediantibus patentibus suis litteris perpetuo possidendas, tenendas et habendas, et demum predictis suis litteris priuilegialibus premissam suam donacionem perpetua Stabilitate pacifice permanendam confirmasset. Et dum nos, iuxta partium Instrumenta equitate suadente Judicium facere voluissemus, inter ipsas plurimorum proborum virorum consilio ipse partes inducte, se ad reconciliacionis beniuolenciam transmitti postularunt. Que tandem a nobis obtenta reformandi licencia altero die ad nos reuerse, indictionibus proborum virorum taliter dixerunt se concordasse, et concordarunt coram nobis, quod ipse Stephanus, considerans sue etatis tempus, iam ad senium diuertisse, seque conspiciens fratrum tam carnalium, quam patruelium, ymo et heredum vtriusque Sexus solacio esse vndique destitutum, cupiens itaque terrena in spiritualia, et temporalia ac transitoria in eternalia felici comercio commutare, volensque ipsam ecclesiam gloriose Crucis christi, in qua redemptor mundi pro salute generis humani cottidie per religiosorum et deuotorum saerificia victimatur, et sue pietatis clemenciam pro pecaminum populorum venia ad propiciacionis beniuolenciam placitatur, suorum bonorum heredem preficere, et locare, et ipse heres eterni premii efficeretur, Ipsaque preciosa Crux christi, ipsum eterne retribucionis premio confoueret et soletur predictam possessionem suam Vogelndorf et Potesdorf hereditario Jure ipsum contingentem sub antiquis suis metis et terminorum distinctionibus, quibus ipsum contingebat, iam dicto Juris hereditario titulo pro remedio salutis anime sue, ut omnium bonorum, que in ipsa ecclesia sancte Crucis, diuine pietati per fratres assidue ibi residentes offeruntur, particeps efficiatur, et per eorumdem fratrum deuota suffragia eterne beatitudinis premia consequatur, dedit, donauit et contulit perpetuo possidendam omne Jus dominii proprietarii, quod actenus in eadem possessione habuisset‚ in ipsam ecclesiam Sancte Crucis et fratres in eadem residentes a modo in posterum pure et simpliciter transferendo. Nos itaque tam ex premissa Regali donacione, quam etiam ex ipsius Stephani spontanea resignacione dictam possessionem agnoscentes‚ dicte ecclesie Sancte Crucis omni racionis equitate debere pertinere, quia et ipse Stephanus, qui eandem possessionem, nomine sui Juris hereditarii ab eadem ecclesia requirere intendebat, nunc a nobis obtenta reformandi licentia, eandem ipsi ecclesie Sancte Crucis et fratribus in ea diuine pietati famulantibus pro salutis sue remedio pure et simpliciter, ut premititur, resignabat, pro eo eandem possessionem premisse Regalis donacionis et etiam spontanee resignacionis et donacionis titulis iam dicti Stephani requisicionis ipsius possessionis sepedicte ecclesie sancte Crucis, in qua spes consistit transgressorum, cum omnibus suis vtilitatibus et pertinentiis ac Juribus et prouentibus auctoritate nostra confirmamus, adiudicamus perpetuo possidendam, tenendam et habendam, absque preiudicio Juris alieni. In cuius rei memoriam perpetuamque firmitatem presentes concessimus litteras priuilegiales‚ autentici pendentis sigilli nostri munimine roboratas. Datum in Vissegrad, decimo die octauarum diei strenarum predictarum. Anno domini. M°. CCC°. quadragesimo quinto.

Source Fulltext: WEIS, Heiligenkreuz (=FRA II/16, 1859) S. 192-195