"Bonifacius(1), [...] Angelo(2), tituli sancti Laurencii in Damaso, presbytero cardinali [...]. Inter sollicitudines varias [...]. Dudum siquidem quondam Petro(3), preposito monasterii in Plaga(4), per prepositum soliti gubernari, Premonstratensis ordinis, Patauiensis diocesis, regimini dicti monasterii presidente, nos [...] provisionem ipsius monasterii ordinacioni et disposicioni nostre duximus ea vice specialiter reservandam [...]. Et deinde, sicut peticio pro parte [...] Nicolai dicti Flenczel(5), canonici dicti monasterii nobis nuper exhibita continebat, orta inter ipsum et [...] Dypoldum(6), canonicum monasterii Milocensis(7), dicti ordinis, Pragensis diocesis, super regimine et administracione eiusdem monasterii in Plaga, cui, tunc per obitum dicti Petri prepositi extra Romanam curiam defuncti vacanti, quilibet ipsorum Nicolai et Dypoldi de sui persona apostolica auctoritate provisum seque illi in prepositum prefectum fuisse canonice ac regimen et administracionem huiusmodi vigore provisionis et prefeccionis earundem ad se de iure spectare asserebat, prout asserit(8), materia questionis et causa huiusmodi per appellacionem dicti Nicolai ad sedem apostolicam legitime introducta: Nos causam appellacionis huiusmodi et negocii principalis [...] Johanni(9), episcopo Assanensi, tunc capellano nostro et causarum palacii apostolici auditori, ad instanciam ipsius Nicolai primo, et deinde, postquam dictus Johannes episcopus, tunc auditor, in huiusmodi causa ad nonnullos actus inter partes easdem processerat, ex certis causis [...] Cosmato(10), tituli sancte Crucis in Jerusalem, presbytero cardinali [...] commisimus [...]; qui in huiusmodi causa procedens diffinitivam, per quam provisionem et prefeccionem predictas de persona prefati Dypoldi, ut premittitur, factas pronunciavit fuisse et esse canonicas, suumque debuisse et debere sortiri effectum, necnon regimen et administracionem huiusmodi Dypoldo adiudicavit et super illis Nicolao prefatis perpetuum silencium imposuit, sentenciam promulgavit; a qua pro parte dicti Niclai ad sedem fuit appellatum eandem, nosque in causa appellacionis huiusmodi a predicta sentencia interiecte [...] Bartholomeum(11), tituli sancti Martini in Montibus, ||
presbyterum cardinalem, eidem Cosmato cardinali duximus adiungendum, qui quidem Bartholomeus cardinalis solus in huiusmodi causa procedens, per suam diffinitivam sentenciam dictam sentenciam eiusdem Cosmati cardinalis confirmavit. Cumque ab huiusmodi sentencia dicti Bartholomei cardinalis pro ipsius Nicolai parte ad sedem fuisset appellatum, predictam, nos in causa ultime appellacionis huiusmodi [...] Angelum(12), sancte Lucie in Septem soliis, diaconum cardinalem primo, et deinde ex certis causis te prefato Bartholomeo cardinali duximus adiungendos, tuque solus in causa ipsa inter dictas partes ad nonnullos actus citra tamen prolacionem sentencie diceris processisse. Cum autem [...] a nonnullis asseratur, neutri dictorum Nicolai et Dypoldi in regimine et administracione predictis ius competere [...], nos [...] sperantes, quod dextera Domini assistente per circumspeccionem providam et studium fructuosum ipsius Nicolai, qui ordinem ipsum expresse professus et in sacerdocio constitutus est, [...] predictum monasterium in Plaga regetur utiliter et prospere dirigetur [...], circumspeccioni tue [...] committimus et mandamus, quatenus, si per eventum litis huiusmodi tibi constiterit, neutrum dictorum Nicolai et Dypoldi in regimine et administracione predictis seu ad illa ius habere, de persona dicti Nicolai [...] eidem monasterio in Plaga, cuius fructus [...] quinquaginta marcharum argenti [...] valorem annuum [...] non excedunt [...], auctoritate nostra provideas, ipsumque illi preficias in prepositum [...]. Datum Rome, apud sanctum Petrum, quarto decimo kalendis marcii, anno septimo."

Source Fulltext: Pichler, Isfried H., Urkundenbuch des Stiftes Schlägl, Aigen i. M., 2003, Nr. 218, S. 218-220