"Bonifacius(1) [...] episcopo Patauiensi(2) [...]. Ad audienciam nostram pervenit, quod, cum dudum monasterio Plagensi per prepositum soliti gubernari, Premonstratensis ordinis, Patauiensis diocesis, tunc prepositi regimine destituto de persona Dyepoldi(3) de Bernhorticz, canonici monasterii de Mileps(4) dicti ordinis, Pragensis diocesis, apostolica auctoritate provisum fuisset(5), idem Dyepoldus, antequam huiusmodi provisionis vigore possessionem regiminis et administracionem bonorum eiusdem monasterii Plagensis adipisceretur, nescitur, quo spiritu ductus, quadam die associatis sibi quibusdam suis in hac parte complicibus, videlicet certa gencium armigerarum multitudine, monasterium Plagense prefatum cum bombardis, securibus et balistis ac aliis armis offensibilibus manu armata hostiliter invasit, et demum portis eiusdem monasterii Plagensis violenter effractis, monasterium ipsum intravit ac vasa reliquiarum et alia preciosa bona mobilia ibidem reperta in predam secum asportavit, et quod detestabilius est, ipse Dyepoldus cum complicibus huiusmodi in dilectos filios Fridricum de Kapolicz(6) et Johannem de Brachaticz(7) ac Jacobum de Puldwenis(8) et quondam Nicolaum de Chrumbnaw(9), canonicos dicti monasterii Plagensis, in sacerdocio constitutos, manus iniecit ausu sacrilego Dei timore postposito temere violentas, illosque crudeliter captivavit et captivos secum abduxit, nedum crimen sacrilegii committendo, verum eciam maioris ||
excommunicacionis et alias sentencias et penas tam a iure quam ab homine in talia perpetrantes promulgatas damnabiliter incurrendo; et nichilominus prefatus Dyepoldus in reprobum sensum datus, nulla super premissis dispensacione seu habilitacione canonica obtenta, sed huiusmodi sentenciis sic ligatus, divinis se immiscuit officiis illaque publice celebravit seu verius profanavit in grave anime sue dispendium, regularis discipline contemptum et scandalum plurimorum. Nos igitur attendentes, quod veris existentibus supradictis idem Dyepoldus regimine et administracione predictis, quorum possessionem nondum est adeptus, ac omni iure, quod sibi in illis seu ad ea quomodolibet competebat aut competere poterat, reddidit se indignum, ac super hiis, ne talia crimina et excessus transeant impunita, providere volentes, fraternitati tue [...] mandamus, quatinus vocatis dicto Dyepoldo et aliis, qui fuerint evocandi, super premissis summarie, simpliciter et de plano ac sine strepitu et figura iudicii inquiras auctoritate nostra diligencius veritatem, et si per inquisicionem huiusmodi inveneris premissa fore vera, eundem Dyepoldum predictis regimine et administracione huiusmodi auctoritate nostra sentencialiter prives et amoveas realiter ab eisdem, prout de iure fuerit faciendum [...]. Datum Rome, apud sanctum Petrum, quarto decimo kalendis julii, anno tercio decimo."

Source Fulltext: Pichler, Isfried H., Urkundenbuch des Stiftes Schlägl, Aigen i. M., 2003, Nr. 227, S. 231